Skip to Content

Septembro 2018

Outubro 2018

Ceiba de Luz
de
Manuel Lourenzo González


lourenzo   Ceiba de Luz,  premio Jules Verne de Literatura Xuvenil  2017, é a historia “dunha expedición arqueolóxica formada por dezaoito persoas, estudantes e especialistas de distintos ámbitos, que emprende unha viaxe por unha rexión inexplorada da Amazonía peruana á procura dos restos dunha primitiva cultura. Mais algúns dos seus membros teñen obxectivos propios, que van da cobiza pirata duns ao delirio místico doutros, o que converterá a viaxe, nun medio descoñecido e moitas veces inhóspito, nunha mera loita pola supervivencia.” (Manuel Lourenzo)

    Un par de horas despois, mentres uns xogaban ás cartas, outros cosían as súas roupas, ou escoitaban música nos seus móbiles, xa inútiles como teléfonos e algúns durmían placidamente, escoitáronse uns disparos ao lonxe, dos que deduciron que os cazadores tiveran sorte.ceiba
    Tras xuntaren leña abonda para o lume nocturno e esperar a que todo o mundo cumprise cunha nova sesión de aseo gratificante,  Sandra marchou en solitario a tomar o seu baño nun meandro un pouco afastado. Necesitaba algo de silencio para esquecer por un momento as súas responsabilidades e gozar da auga tanto como puidese. Espiuse e mergullouse. A auga estaba morna e moi limpa, era un auténtico pracer. Enxaboouse lentamente para volverse somerxer afundíndose canto daba de si o regato. Despois recostouse nunha rocha baixo un cadoiro. Durante longos minutos, deixou que o líquido correse sobre a súa pel. Saíu e foise tombar na herba, aínda cálida tras o día caloroso. Nalgún momento escoitou un ruído de follas que renxían. Púxose alerta e achegou a man ao coitelo que deixara preto, aínda que sen moverse do sitio. Como o ruído non se repetiu, foise relaxando. Logo secouse, vestiu roupa limpa e regresou ao campamento. Encontrouse coa sorpresa de que Bernardo e Elías cazaran un fermoso veado duns corenta quilos. Os mozos, dirixidos polo cociñeiro, xa o estaban a preparar para poñelo sobre o lume nun espeto tallado a machete por un hábil Hilario Arroyo. A muller sorriu con satisfacción e...

    Do mesmo autor, na biblioteca, tamén podes atopar os seguintes títulos: Tanis I o Mocos, Flor de area, Da Esfinxe, Noites de papel, Arqueofaxia, O que é a vida, Ela atopa un nome, No outono das fragas, Romería ás Covas do Demo, Veladas indecentes e Irmán do vento.

Outubro 2018

Fortuna

Por años, disfrutar del error
y de su enmienda,
haber podido hablar, caminar libre,
no existir mutilada,
no entrar o sí en iglesias,
leer, oír la música querida,
ser en la noche un ser como en el día.

No ser casada en un negocio,
medida en cabras,
sufrir gobierno de parientes
o legal lapidación.
No desfilar ya nunca
y no admitir palabras
que pongan en la sangre
limaduras de hierro.
Descubrir por ti misma
otro ser no previsto
en el puente de la mirada.

Ser humano y mujer, ni más ni menos.                                               

ida vitale

   Ida Vitale (Montevideo, 1923)
https://www.eternacadencia.com.ar/blog/libreria/poesia/item/tres-poemas-de-ida-vitale.html



by Dr. Radut