Oleiros
Sobre a roda |
|
Somos parte do barro do início que a mão de Deus tocou do barro que Eva humanizou com o proibido desejo de uma maçã. |
![]() |
Samuel Pimenta (Alcanhões-Santarém, 1990) https://estibalizespinosa.com/2015/07/03/7-poemas-de-samuel-pimenta/ |
Neste frío e solleiro último mércores de novembro lembramos a lacra da violencia machista. No primeiro recreo a música e a danza tomaron a entrada do instituto. De fondo os paneis cos haikus e as 77 vítimas mortais do que vai de ano. Iria, de 3º C, protagonizou a danza mentres alumnado de distintos cursos ocupouse do acompañamento musical.
E pasaban poucos minutos do mediodía cando diante da fachada principal do centro escenificamos a traxedia das vítimas do machismo rampante. Mes a mes, ían caíndo, sen présa e sen pausa mentres a fera machista campaba ás súas anchas ata que, acurralada, sucumbe. Cando no mundo real este final será posíbel?
Parabéns por este acto e moitas grazas a tod@s!
Cartel feito por Shelma e Assia
Nube de palabras feita por André e David
1ºESO C
18. Solo se vive unha vez
de
F. M. Espinosa
Novela na que se nos presenta a historia de seis mozos que cumpren dezaoito anos o mesmo día. E deciden pasalo todos xuntos en Londres. Francesca, Warren, Kali, Oliver, Hugo, Emma... Unha morea de sentimentos: os de Francesca polo noivo da súa amiga Kali, a baixa autoestima de Oliver, a morriña de Hugo lonxe da súa casa, o suposto lesbianismo de Eva... levará aos nosos protagonistas a saber que a verdadeira razón da existencia é estar xuntos e permanecer unidos. Nin máis nin menos.
En la segunda planta, bajando las escaleras mecánicas y penetrando en los sótanos del edificio, apenas vislumbran nada. La oscuridad se ve interrumpida tan solo por las luces de discoteca. La ropa luce casi tanto como éstas, y cada prenda parece sacada de una película de ciencia ficción. Los maniquíes están tan recargados de ropa y complementos que pierden sus formas humanas y parecen extraterrestres. La tienda está llena de gente vestida con ese estilo: camisetas de rejilla que lucen con la luz negra, guantes y gorros con formas grotescas, largos abrigos repletos de tachuelas y placas de metal, altas botas o zapatillas que se iluminan a cada paso. Lo cierto es que Francesca no se pondría nada de lo que está viendo, pero le gusta que exista. Le gustaría tener el aplomo para ponerse algo así. Se imagina caminando por su Rumanía natal, por el bulevar principal de su ciudad, y dejando boquiabiertos a sus vecinos. En una ciudad tan pequeña como la suya, ni siquiera deben de saber que existe ropa así.
También hay un DJ pinchando en el centro de la tienda, absorto en su música y rodeado por una mesa donde comprar discos. Varios carteles indican que está prohibido hacer fotos. Hay toda una sección especialmente dedicada a camisetas que tienen altavoces en el pecho. A medida que avanzan hacia el interior, se encuentran con maquillaje, lentillas de colores, complementos para el móvil y uñas y pestañas postizas.
- ¿Qué esperas comprar aquí? -dice Francesca.
-No sé, aquí tienen cosas... diferentes.
-Sí, muy apropiado para Warren.
- ¡Lo sé!
A veces, Kali no capta la ironía. Quizás, piensa Francesca, es demasiado inocente, demasiado ingenua, y no cree que nada de lo que se diga pueda tener una doble intención. Warren y ella hacen una pareja extraña; llevan juntos como algo más de un año al menos, y cuando Francesca los conoció ya aprovechaban cualquier rincón para darse el lote. A veces, se pasaban de la raya en público. Kali avanza por el pasillo iluminado con luz negra y sus dientes relucen con un fulgor blanquecino. Su melena oscura y su piel casi desaparecen entre los pasillos, y Francesca tan sólo está segura de qué camino seguir por el resplandor de su sonrisa...
Para ler máis preme aquí
XA TEMOS RELATOS GAÑADORES!!!
Non foi nada doado escoller entre os 27 relatos de Samaín que se presentaron a concurso e que, de xeito tan divertido, contou o noso alumnado de 1º e 2º de ESO durante os recreos destas dúas semanas. Así que os premios foron dados por votación popular.
Participaron un total de 47 rapaces e rapazas e outros tantos como o mellor e máis entregado público que calquera Biblioteca poida ter.
Un luxo ver como a rapazada se interesa por participar e por compartir eses momentos de lecer na nosa biblio.
Grazas a todos e a todas: participantes, público, equipo de biblioteca, dirección, ANPA e profes que colaboraron para que todo fora un éxito.
Non esquezades premer nos PREMIOS para coñecer aos gañadores e gañadoras ;)
ÍTACA
La bajamar se lleva a los muertos.
Nadie sabe adónde.
Si a islas de coral con abundante pesca,
si a playas donde nunca sopla el viento.
Se los lleva y no vuelven
a llenar nuestras vidas.
Lentamente
la bajamar los seduce,
los engalana uno a uno
con su collar de algas.
Cuando muera,
ven a espiar la marea y ver
cómo va lamiendo mi corazón
hasta dejarlo reluciente.
Mercedes Escolano (Cádiz, 1964)
https://mercedesescolano.jimdo.com/islas/
Theme by Danetsoft and Danang Probo Sayekti inspired by Maksimer