Estrella dorada de Ana Alonso e Javier Pelegrín Rodríguez
Terceira parte da triloxía Yinn, mestura de relato histórico, novela fantástica e de aventuras. A Península a comezos do século XII: nos reinos cristiáns son habituais os enfrontamentos nobiliarios mentres en Al-Ándalus os almorábides impoñen unha nova orde. Yinn introdúcenos nun universo fantástico onde se mesturan as tradicións máxicas das tres culturas que conviviron na Península ao longo da Idade Media. Catro mozos protagonizan esta historia: o noble leonés Diego; a filla dun célebre médico musulmán de Sevilla, Sahar; Yehudá, xudeu cabalista de Toledo e Olaya, a herdeira dun conde galego. O misterioso Akil, un yinn con enormes poderes e un corazón que, pouco a pouco, se irá volvendo máis humano... entrelaza o destino dos catro. Un monxe que busca traducións para a biblioteca do seu mosteiro, unha voda que hai que impedir, a recuperación dun cáliz extraviado en estrañas circunstancias permiten tecer unha historia na que non faltan adversarios pero tamén amigos dispostos a facer realidade os seus soños.
-Perdonadme , padre, pero no entiendo nada. ¿Qué ha pasado? -Un robo don Diego. Un robo y un sacrilegio. El cáliz de Nuestro Señor Jesucristo ha desaparecido. -¿El grial? -En efecto. Vos sabéis lo mucho que nos lo envidian en toda la Cristiandad. Parece modesto en apariencia,... Pero el nuestro es el auténtico...
Me arrodillé junto a él e, imitando su actitud, cerré los ojos y junté las palmas de mis manos. ...Por primera vez desde mi llegada a los reinos del norte, me pareció entender las creencias de aquellas gentes. No eran tan diferentes de las de los sabios sufíes de al-Ándalus.
...Acababa de soñar con Olaya. No; más que un sueño había sido una visión, una visión como las de antaño. ¿Acaso la esperanza había hecho renacer una parte de mis poderes? No sabía si debía alegrarme o preocuparme por ello. Ser tan solo un mortal se había revelado como una prueba terriblemente dura para mí; pero por fin estaba empezando a acostumbrarme. Algo dentro de mí me decía que nunca volvería a ser el de antes. Pero, si recuperaba una parte, aunque fuese minúscula, de mis antiguos poderes, ¿que haría con ellos? ¿Podría mi nuevo corazón de mortal asimilar los sobresaltos de mi antigua existencia?...
Se premes aquí poderás visitar o blog oficial dos autores.
No blog Club Yinn tes máis información sobre a triloxía e outras actividades dos seus autores; tamén poderás ler algúns capítulos dos libros.
Глаза мои почему вы грустные я же веселая слова мои почему вы грубые я же нежная дела мои почему вы глупи я же умная друзья мои почему вы мертвые я же сильная
OLLOS MEUS
Ollos meus por que están tristes a pesar de que me sinto alegre palabras miñas por que son tan ásperas a pesar de que son tenra actos meus por que son tan estúpidos a pesar de que son intelixente amigos meus por que están esgotados a pesar de que son forte
Vera Pavlova (Moscova, 1963), tradución ao galego a partir da versión da tamén poeta Valeria Guzmán
A finais do pasado mes morría vítima dun cancro a autora desta novela na que as mulleres homéricas falan de si mesmas, das súas preocupacións e anceios sen intemediarios varóns. Penélope e Circe tecen unha narración epistolar na que se presentan temas de perenne actualidade. Unha nova lectura dos mitos e personaxes da épica grega da man da chorada Begoña Caamaño: a fermosura da deusa de ben rizados cabelos Circe, a esperanzada fidelidade de Penélope, o seu tecer e destecer... mais o centro argumental non está no argalleiro Odiseo senón nas súas mulleres e no cerúleo mar que as separa e as achega. Outra obra da mesma autora que atoparedes na biblioteca é a laureada Morgana en Esmelle, recreación do mito artúrico e as terras de Miranda: Merlín, a fraga de Esmelle... cun tratamento diferente ao de Cunqueiro.
- É certo que me amaches? É verdade que me deixaches repousar no teu corazón? - Tan certo como que de non existir Ítaca xamais te abandonaría. Tan certo como respiro e como o mar tira por min. Non é só que te amase, é que foi canda ti que coñecín o amor. - Xúrame entón que me has querer en todas as túas mulleres futuras - Ulises fitouna atónito-, xura que este o noso amor servirá para que mudes o teu xeito de ollar as mulleres. Mozas ou vellas, fermosas ou feas, túas ou alleas, xura que desde agora todas han ser merecedoras do teu respecto, que nunca máis has ver ningunha como un ser inferior, como algúen sen criterio nin desexo propios, como un instrumento para as túas ansias ou ambicións... Oh, Ulises, tes que me prometer que a túa estadía en Eea foi algo máis que unha parada na túa singradura. Se o home que chegou a min non foi o mesmo que abandonou Ítaca, tampouco o home que parta das miñas beiras pode ser o mesmo que chegou a estas praias pedindo refuxio. Ti cambiáchesme moito, nobre laertiada, tampouco eu son a mesma deusa chea de xenreira que te recibiu. Faime sentir que tamén ti mudaches pola miña compaña, que no teu xeito de ver o mundo se pode agora seguir o rastro da miña ollada. Dime que deixei pegada forte na túa alma e que non serán só os teus brazos os que me estrañen.Non permitas, meu heroe, que chegue o día en que me arrepinta por te amar.
La vida un círculo que se comporta normalmente, y a veces, en espirales
que al encontrarse una a otra se desploman y colisionan; se atrapan entre vórtices juntándose, después de los años, en huesos de los que envejecen.
La vida un circulo que se comporta normalmente, y a veces en espirales.
Státhis Intzés (Grecia, 1986) in Módulo lunar, Edicións Mandragoras, 2013, tradución: Evi Smarlamaki, Javier Guitiérrez Lozano Fotografía de Apostolos Ntomatis