Skip to Content

Xaneiro 2012

Febreiro 2012


Hay ojos que miran, -hay ojos que sueñan,
hay ojos que llaman, -hay ojos que esperan,
hay ojos que ríen  -risa placentera,
hay ojos que lloran -con llanto de pena,
unos hacia adentro -otros hacia fuera.


Son como las flores -que cría la tierra.
Mas tus ojos verdes, -mi eterna Teresa,
los que están haciendo -tu mano de hierba,
me miran, me sueñan, -me llaman, me esperan,
me ríen rientes -risa placentera,
me lloran llorosos -con llanto de pena,
desde tierra adentro, -desde tierra afuera.


En tus ojos nazco, -tus ojos me crean,
vivo yo en tus ojos -el sol de mi esfera,
en tus ojos muero, -mi casa y vereda,
tus ojos mi tumba, -tus ojos mi tierra.

 

Miguel de Unamuno (1864-1936)

 

Biblioxornal 26

O TresPés (Palabras Pola Paz)

Xaneiro 2012

Leonís
de
César Mallorquí
Pablo Galván, o protagonista desta novela, recibe unha carta do seu pai falecido para que investigue unha lenda relacionada co mito de Tristán e Iseo e co reino de Leonís.

Pablo viaxa a Lotar e descobre que todo o que lle contaran sobre a morte do seu pai era mentira, indaga o pasado do seu pai e busca as causas da súa desaparición, mais todo resulta estraño e sombrío. Pablo tamén atopa a súa antiga noiva Raquel, renace o amor pero tanto el coma Raquel forman parte dun ritual que se remonta ao inicio dos tempos.

No fondo, Leonís -di o seu creador- é un conto de fadas escuro e melancólico. Hai un ogro, unha raíña mala e un rei santo, un príncipe e unha princesa, un mago, unha meiga, varios lobos e un feitizo sombrío, unha maldición que adopta a aparencia de amor. Ao final, como na maior parte dos contos, a curiosidade acaba castigando ao protagonista.


Do mesmo autor tamén atoparás na biblioteca:

O último traballo do señor Luna
La catedral

Xaneiro 2012

 
Xaneiro 1972, II
Cando quero vivir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando semento a espranza.
Digo Moraima
e ponse azul a alba.

Cando quero soñar
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a noite é pechada.
Digo Moraima
e ponse a luz en marcha.

Cando quero chorar
digo Moraima.
Digo Moraima 
cando a anguria me abafa.
Digo Moraima
e ponse a mar en calma.
Cando quero surrir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a mañá é crara.
Digo Moraima
e ponse a tarde mansa.

Cando quero morrer
non digo nada.
E mátame o silencio
de non decir Moraima.

(Celso Emilio Ferreiro, 1912-1979)


by Dr. Radut