CALENDARIO DE AULA 23-24

Máis imaxes no seguinte enlace

Acabados de saír do prelo, este xoves 19 de outubro foron entregados os calendarios de aula por un grupo de alumnas, pertencente ao EDLG. As rapazas foron explicando polas diferentes aulas os detalles que presenta o deseño gañador deste ano, obra da alumna de 2º ESO B, Nuria Alonso. Rodríguez. Cómpre dicir que o traballo gañador reflicte á perfección as bases requiridas. Así, aparece o debuxo da nosa heroína icónica, María Pita, co fondo da bandeira de Galicia. Elixir unha figura tan representativa da nosa cidade constitúe un óptimo enfoque, xa que o que se pedía era iso precisamente: renderlle unha homenaxe á escritora Luísa Villalta, para quen A Coruña constituíu unha das súas musas, a súa adorada Matria, a quen lle adicou boa parte da súa produción poética. Ademais, o lema que anima o uso do galego está moi acaído; “Defende o galego coma os nosos ancestros a nosa cidade”, un símil contundente e exhortativo, tendo en conta a afouteza coa cal a nosa María de Todas as Batallas defendeu a cidade herculina do ataque da Armada británica, no século XVI.

Por unha marabillosa casualidade, este calendario achega a comuñón de dúas mulleres exemplares no amor cara á súa terra: María Pita e mais Luísa Villalta. Encetando con isto, o dito calendario leva dous detalles significativos: por unha banda, e para nos adaptar aos novos tempos, o EDLG quixo inserir un código QR coa información de Galipedia sobre a nosa heroína; e, por outro lado, por ser o ano 2024 moi venturoso para a nosa cidade, e tamén para o noso instituto (foi antiga alumna, graduándose no curso 1973- 1974) ao dedicárselle o Día das Letras Galegas a Luísa Villalta, inclúense tamén uns versos da esgrevia autora, escollidos á mantenta, posto que van dirixidos á mocidade: “ O riso dos adolescentes perverte constantemente o ar/ e parece vir do lugar donde a culpa pretendeu sempre enganarnos/ o lugar que atafegadamente somos/ ao borde mesmo do futuro”. Na miña humilde interpretación, ao non contar ende mal co testemuño vivo de Luísa, a mocidade é ledicia, unha manifestación cinxida de culpas atávicas que lle veñen da infancia. Véñenme á cabeza as verbas sabias de Joan Manuel Serrat da súa canción/ himno Eses tolos baixiños: “Neno, deixa xa de foder coa pelota; iso non se di, iso non se fai, iso non se toca!”, sendo ás veces os adultos quen cortan con rexas tesoiras os seus soños.

Porén, como dicía o gran poeta alemán R. M. Rilke, “a verdadeira patria do home é a infancia”. Dela, do que vivimos, reflictirase o que imos ser de adultos, nun futuro que pide paso ás présas; da infancia, da adolescencia, é o que queda en nós, como esencia. Por iso, a mocidade é, xa que logo, o diamante en bruto da idade adulta, nun futuro que xa é presente.

Sen ningunha dúbida, estas fermosas verbas de Luísa Villalta, dirixidas aos mozos e ás mozas, amosan varios aspectos: o fondo coñecemento do sentir destes “tolos baixiños” (na súa faceta de docente), a actitude reflexiva do seu pensamento e o seu dominio lingüístico.

Oxalá que todas as probas, exames, traballos, saídas culturais, ... que iredes anotando neste calendario sexan de moito proveito e que gocedes un curso máis da fermosa viaxe do coñecemento, da sabedoría, que vos fará máis libres cada día. 

Teresa Pastor Novo

(Coordinadora do EDLG)