30 de xuño…

Acabouse!

     Miramos atrás e son moitas cousas:

A pizarra case chea, voces altas, anacos de xiz polo chan, o canón que non funciona,  libros, o agardado recreo, mans amigas, outra vez esta clase que aborrezo, unha cita que promete, un sorriso, unha caída, unha mirada furtiva, unha palabra moi alta, libros, os lentes non aparecen, un papel vén polo baixo, libros, primeira avaliación, unha noite sen durmir, outra garda no salón, algunha liorta por nada, o que non devolve o libro, a merenda, a “excursión” que se agradece, exame de… tanto ten: exame, un partido de futbito!, castigado pola tarde, a mochila que te tumba, ese timbre que non chega, a aula de convivencia, unha charla orientativa, a falar co director, segunda avaliación, un papel nas oficinas, apuntes e fotocopias, libros, libretas e follas, presentacións power point, chamada a conserxería, a roupa de EF, un cuestionario acabado, control de formulación, sen chuleta por favor, profesorado de garda, pupitre limpo e carné, lecturas obrigatorias, unha recuperación, Nietzsche, Einstein, Napoleón, terceira avaliación

        Algúns marchan, profes, alumnos de 4º e, por suposto, os de 2º de bacharelato:


 Todo pasa y todo queda,
pero lo nuestro es pasar,
pasar haciendo caminos,
caminos sobre la mar.


Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace camino
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante, no hay camino,
sino estelas en la mar.

                             [Antonio MACHADO]


    Uns pasan e outros quedan. E como quedan! Acaba o curso, pero NON para todos. Algúns  acabarano en setembro; para eles vai esta nova versión  dun antigo romance vello:


Romance del (mal) estudiante
Agosto era por agosto
cuando hace la calor,
cuando los privilegiados
pueden jugar al balón,
cuando campan por las playas
luciendo su bañador,
cuando nadan y bucean
rociados de bronceador,
sino yo, triste, cuitado,
que estoy en mi habitación
rodeado por los libros,
apuntes y ordenador,
oyendo las regañinas
que, sin ver televisión,
ni acercarme a la consola
ni al móvil (¡ay, mi i-phone!)
me largan siempre mis padres
porque yo -y pido perdón-
estropeé mis vacaciones
y también las de ellos dos.
¡Ojalá en septiembre apruebe
y pase al curso superior!


    Deica setembro!