Chegou a semana das nosas letras, das Letras Galegas. Este ano adicóuselle a Antonio Fraguas.

         Antonio Fraguas Fraguas naceu o día 28 de decembro de 1905 na aldea de Insuela, parroquia de Loureiro no concello de Cotobade (Pontevedra).

  Fraguas foi, sen dúbida, un dos grandes persoeiros da cultura galega no século XX. Adicouse ao estudo científico de Galiza como territorio, como pobo, como país. Ademais de escritor foi antropólogo,etnógrafo, conferenciante, político e tamén foi profesor.

  Para moitos dos seus alumnos e alumnas, Antonio Fraguas, foi o profesor que mellor e máis fonda lembranza lles deixou e todos e todas destacan a súa proximidade, a súa afabilidade e a súa disposición para dar un bo consello, resolver unha dúbida ou axudar naquilo que estivese dentro das súas competencias.

  A súa metodoloxía de ensino era moi innovadora para a súa época: encantáballe facer saídas e traballos de campo co seu alumnado.

  O elemento en común de todos os seus traballos é que tiñan a Galiza, o seu territorio e a súa xente como protagonistas. Era unha persoa que amaba a súa terra por riba de todo e que fixo canto estivo na súa man por coñecela e darlla a coñecer aos galegos e galegas para así difundir e dignificar a súa imaxe no resto do mundo.

  Gustábanlle moito os libros e a súa xenerosidade levouno a doarlle a súa biblioteca persoal ao Museo do Pobo Galego, do que foi fundador, director e presi-           dente.

  Entre as súas obras podemos destacar :“Romarías e santuarios”, “Aportacións ao cancioneiro de Cotobade” e “A festa popular”.

  Finou en Santiago o 5 de novembro de 1999, é dicir, este ano cúmprese o vixésimo aniversario da súa norte.

  Rematamos esta breve reseña bibliográfica con dúas das súas citas máis célebres:

  “Eu traballei sempre por Galicia. Unhas  veces, acertei, outras non pero en todo canto levo feito puxen sempre toda a miña ilusión, todo o pouco que sei, sen esperar nunca nada a cambio.”

  “ Os libros son compañeiros infatigables, amigos sempre, os máis nobres, os que te distraen, os que te fan pensar, que é unha das cousas que hai que facer.”