Galego, Castelán, Inglés, Lingua de signos, Videotales, Logopedia, Trabalinguas, Comunicámonos

O galego axuda a comprender outras linguas

in

Neste video traballan xuntos un cociñeiro galego e outro italiano sen mudar nunca de lingua e  é curioso a cantidade de palabras que son case iguais.

 

 

“Coma quen dis, un ninguén”

"Eu son Balbino. Un rapaz da aldea. Como quen dis, un ninguén. E ademais, pobre. Porque da aldea tamén é Manolito, e non hai quen lle tusa, a pesares do que lle aconteceu por causa miña".

Con Memorias dun neno labrego, a novela escrita e publicada por Xosé Neira Vilas (Gres, Vila de Cruces, 1928), nace a literatura infantil en galego e o primeiro achegamento á lingua escrita de miles e miles de persoas.

Para min esas palabras aprendidas de memoria de tanto relelas son recordos de escola xunto co arrecendo das gomas Milán, dos lapis de cores e dos libros novos de cada comezo de curso. Foi o primeiro libro que lin en galego, e como pasa sempre so me din conta da súa importancia co paso dos anos.

 

"Coma quen dis un ninguén" é un artigo publicado en "El País" onde escritores de varias xeracións explican como leron 'Memorias dun neno labrego'

 

MÉNDEZ FERRÍN
"Fixo desparecer o labrego en abstracto"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Fixo/desparecer/labrego/abstracto...

 

BIEITO IGLESIAS
"O referente é real e tópico á vez"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/referente/real/topico/vez/elpepia...

 

ANTÓN LOPO
"É un punto e final"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/punto/final/elpepiautgal/20101217...

 

SANTIAGO JAUREGUIZAR
"Conectou sentimentalmente co país"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Conectou/sentimentalmente/co/pais...

 

XABIER P. DOCAMPO
"Era un libro que falaba de min"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Era/libro/falaba/min/elpepiautgal...

 

ROSA ANEIROS
"Parecía que falaba do meu padriño"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Parecia/falaba/do/meu/padrino/elp...

 

MANUEL RIVAS
"Tiña algo de insurxente"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Tina/algo/insurxente/elpepiautgal...

 

MARILAR ALEIXANDRE
"Neira Vilas foi un pioneiro"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Neira/Vilas/foi/pioneiro/elpepiau...

 

ALBERTO LEMA
"Balbino é o noso Huckleberry Finn"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Balbino/noso/Huckleberry/Finn/elp...

 

INMA LÓPEZ SILVA
"A vida era diferente na aldea"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/vida/era/diferente/na/aldea/elpep...

 

AFONSO EIRÉ
"Descubrín que se podía escribir do que nós faciamos"

http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Descubrin/podia/escribir/do/nos/f...

2010 Ano de Miguel Hernández

 

Esta é a portada do caderno que o poeta fixo a man no cárcere de Alicante, con dous dos contos que escribiu: "El potro oscuro" e "El conejito". Escribiunos e encadernounos como regalo para o seu fillo Manuel Miguel, ao que lle gustaba chamar Manolillo. No cárcere entregoullos á súa muller, Josefina Manresa, que os conservou na intimidade familiar sen publicalos mentres viviron ela e o seu fillo.

 

  

  

EL POTRO OBSCURO 

 Una vez había un potro obscuro. Su nombre era Potro Obscuro. Siempre se llevaba los niños y las niñas a la gran ciudad del Sueño. Se los llevaba todas las noches. Todos los niños y las niñas querían montar sobre el Potro Obscuro.

Una noche encontró a un niño. El niño dijo:

Llévame, caballo pequeño, a la gran ciudad del sueño!

-¡Monta! -dijo el Potro-Obscuro. Montó el niño y fueron galopando, galopando, galopando.

Pronto encontraron en el camino a una niña. La niña dijo: Llévame, caballo pequeño, a la gran ciudad del sueño.

-Monta a mi lado -dijo el niño.

Montó la niña y fueron galopando, galopando, galopando.

Pronto encontraron en el camino un perro blanco.

El perro blanco dijo:

-Guado, guado, guaguado! A la gran ciudad del sueño quiero ir montado!

-Monta! –dijeron los niños.

Montó el perro blanco y fueron galopando, galopando, galopando.

Pronto encontraron en el camino una gatita negra.

La gatita dijo:

Miaumido, miaumido, miaumido! A la gran ciudad del sueño quiero ir que ya a obscurecido!

-Monta! –dijeron los niños y el perro blanco.

Montó la gatita negra, y fueron galopando, galopando, galopando.

 

 

Pronto encontraron en el camino una ardilla gris.

La ardilla gris dijo:

Llevenme ustedes, por favor, a la gran ciudad del sueño donde no hay pena ni dolor!

-Monta! –dijeron los niños, el perro blanco, y la gatita negra.

Montó la ardilla gris y fueron galopando, galopando, galopando.

Galopando y galopando, hicieron leguas y leguas de camino.

Todos eran muy felices. Todos cantaban, y cantaban y cantaban.

El niño dijo:

-Deprisa, deprisa, Potro-Obscuro! Ve más deprisa! –pero el Potro Obscuro no podía ir deprisa. El potro obscuro iba despacio, despacio, despacio.

Había llegado a la gran ciudad del sueño.

Los niños, el perro blanco, la gatita negra y la ardilla gris estaban dormidos. Todos estaban dormidos al llegar el Potro obscuro a la Gran Ciudad del Sueño.

Orgullos@s do galego

in

Martín Rivas, Belén Regueira, Antón Reixa, Susana Seivane, Luís Tosar e María Castro están orgullos@s do galego ao 100%.

 

Comezos prometedores...

Os humoristas gráficos de "La Voz de Galicia" Pinto & Chinto presentaron en Culturgal o libro "Contos para nenos que dormen deseguida": 28 relatos breves, humorísticos e ilustrados (editado por KALANDRAKA en galego, castelán e portugués).
No BLOG K: http://www.kalandraka.com/blog/2010/11/27/con-pintochinto-en -culturgal/

Neste video de presentación temos ilustracións moi fermosas dos contos, pero o máis importante, aparecen tamen as primeiras liñas de cada historia o que deixa un campo enorme para a imaxinación á hora de atoparlles un desenrolo e un final.

Trátase dunha actividade ideal para facer cos nenos e nenas unha tarde de chuvia na casa co televisor, o ordenador e a consola apagadas. So unha libretiña, un lapis, colores e gañas de compartir un momento especial.

 

Distribuir contido