OS MAIOS

Celebración relacionada coa despedida do inverno, a floración das plantas e a aparición dos primeiros froitos.Os maios máis tradicionais e característicos tiñan forma cónica, cunha estructura feita de varas e vimbios recubertos con fiuncho, hedras, espadanas, flores, laranxas, cintas, cascas de ovos, etc... Era transportado por un neno que ía no seu interior, e cantaba unha estrofa ou dicía un refrán que repetían os demais compoñentes do grupo dando voltas arredor do "maio".
Hoxe en día, ademais da forma tradicional, intentan imitar casas, castelos, cruceiros, murallas, etc...

Aí vén o maio

de flores cuberto.

Puxéronse á porta

cantándome os nenos,

os puchos furados

pra min estendendo,

pedíronme crocas

dos meus castiñeiros.

Pasai rapaciños,

calados e quedos,

que o que é polo de hoxe

que darvos non teño.

Eu sonvos o probe:

o pobo galego,

pra min non hai maio,

pra min sempre é inverno.

Cando eu me atopare

de donos liberto,

que o pan non mo quiten

trabucos e préstamos,

que, como os do abade,

florezan meus eidos.

Chegado haberá entonces

o maio que eu quero.

Queredes castañas

dos meus castiñeiros?

Cantádeme un maio

sen bruxas nin demos,

un maio sen segas,

usuras nin preitos,

sin quintas, sin portas

nin foros nin cregos.

CURROS HENRÍQUEZ

Os nosos maios 13