Dereitos de Autor
- os autores das creacións intelectuais
- os editores e demais intermediarios que as distribúen
- o público que as consome.
Xunto aos dereitos de autor atópanse os denominados dereitos afíns, (conexos ou veciños), entre os que podemos mencionar:
- os dos artistas intérpretes ou ejecutantes sobre as súas interpretacións ou execucións
- os dereitos dos produtores de fonogramas sobre as súas gravacións
- os dereitos dos organismos de radiodifusión sobre os seus programas de radio e de televisión.
Se utilizamos o termo en inglés (intellectual property), o seu sentido é aínda máis amplo, xa que tamén inclúe o que en España se denomina propiedade industrial, isto é:
- patentes
- marcas
- deseños industriais, etc.
A lexislación española sobre dereito de autor segue o modelo do sistema xurídico latino-continental, cuxas principais raíces neste caso atópanse no dereito francés e, en menor medida, no xermánico.
A súa esencia é que está constituído por un conxunto de normas e principios que regulan, por unha banda, os dereitos morais e, por outro, os patrimoniais que a lei concede aos autores polo simple feito da creación dunha obra literaria, artística ou científica.
O termo "copyright", tan utilizado internacionalmente, provén do dereito anglosaxón. En concreto, o Estatuto da Raíña Ana (1709), en Inglaterra, foi a primeira norma no mundo sobre os dereitos de autor, e serviu de inspiración para as lexislacións nacionais doutros países anglosaxóns, entre eles Estados Unidos.
Hoxe en día ambos os termos, "copyright" e dereito de autor, converxen pouco a pouco até converterse en sinónimos. Tanto é así que o dicionario da R.A.E., no seu avance da vixésimo terceira edición, inclúe a palabra "copyright" como dereito de autor, e este á súa vez é: