“Comezo polo arranxo : de uva ben cultivada sae bo o viño e en chan traballado érguense os cereais medrados. A beleza é don do ceo. ¿Quen da súa beleza entre tantas se fachendea? Unha gran parte de vós está privada de tal don. O coidado proporcionaravos un rostro; un rostro abandonado estragarase, así sexa de todo semellante ó da deusa do Idalio”.
(Ovidio Nasón, Arte de amar, libro III)
A palabra “estética” procede da voz grega aisthetiké, usada para referirse á persoa de moita capacidade emocional, sensible á beleza e a súa influencia sobre a mente.
Dedicaremos o espazo web para expoñer os diferentes aspectos do feito estético : tecnolóxico, histórico, sociolóxico, político, filosófico, relixioso, antropolóxico, científico, xurídico, psicolóxico, económico, etc.
“A pel é a proba da presenza no mundo. A través dela coñecennos, somos nomeados e temos identidade. Envolve e encarna á persoa, asemellandoa a outras ou diferenciandoa. A súa textura, cute, cicatrices, os seus trazos particulares (lunares, enrugas, etc.) debuxan una paisaxe única. A pegada na pel é un sinal de identidade, aínda máis cando chega por elección”.
David Le Breton é profesor de socioloxía na Universidade de Estrasburgo (Francia). Nesta obra breve, setenta páxinas, fai una análise antropolóxica do feito estético da tatuaxe.
A barba púxose de moda desde o século II d. C., cando o emperador Adriano deixou de barbearse para agachar unha eccema que tiña na faciana.
Os tonsores eran os barbeiros que cortaban o cabelo e barbeaban ós homes.
As matronas das familias máis ricas tiñan algunhas mulleres da servidume expertas en perruquería, as ornatrices. Segundo o xurisconsulto Marciano, para aprender o oficio recibían ensinanza dun mestre durante un mínimo de dous meses.
Se a señora non quedaba satisfeita co seu aspecto, entón era frecuente que a ornatrix padecera malos tratos . Así o conta, no ano 2 d. C., Ovidio Nasón na súa obra Arte de amar : “...que a penteadora estea segura : estoxo da dona que estraga a face a rabuñadelas ou agarra o alfinete e lle atravesa o brazo. Manda a outra ós infernos e toca a cabeza da súa dona, á vez que chora sangrando sobre a aborrecida cabeleira”.
Na Grecia antiga, as mulleres esforzábanse moito para conseguir unha pel limpa e aromática. Aplicaban unha máscara nocturna para a faciana e retirábana pola mañá con leite. Facían unha especie de peeling (exfoliar) co resto do corpo : untaban o cute con óleo de oliva - usado polos homes nas palestras cando practicaban ximnasia - e despois puían con pedra pómez, o proceso tiña o efecto dun xabón, porque a mestura do ácido oleico co carbonato cálcico, sobre a quentura da pel, producía unha saponificación. Para puír tamén usaban mineral de natrón ( sosa natural ).
O ideal era a pel branca, convertía á muller en obxecto de desexo, pensaban que exercía unha maior atracción sobre o esposo, mellorando a relación sexual e favorecendo a fecundación. O termo homérico leukólenos ( “de brancos brazos” ) correspondía co rol de esposa e nai.
No teatro a beleza da heroína tráxica era resaltada coa cor branca. Usaban carbonato de chumbo ( albaialde ) para branquear, co perigo de danar a epiderme, e podía causar a morte se a muller tragaba partículas que despois reaccionaban cos ácidos gástricos.
En consecuencia, algunhas fontes literarias censuran o método da muller para semellar máis atractiva. Xenofonte, na súa obra Económico, ofrece un exemplo : o ricachón Isómaco viu un día a súa muller “moi untada con albaialde para parecer máis branca” e corrixe á esposa, para evitar a falsidade no trato matrimonial, dicíndolle “o que atopa o ser humano máis pracenteiro é o corpo humano sen nada”. Nesta pasaxe podemos ver o conflito entre a estética e a ética. Isómaco pretende resolver o problema equiparando a beleza coa utilidade dunha muller de corpo san, sen o engano da maquillaxe, capaz de ser nai e boa administradora da casa.
A beleza masculina estaba asociada coa pel escura. O varón cumpría coa súa misión ó aire libre, no seu rol de cidadán, soldado ou labrego.
ALERXIA ÁS TINTURAS CAPILARES
(Artigo da profesora Susana Torres Souto)
Os colorantes derivados da anilina poden producir reaccións cutáneas que afectan ata 24 horas despois da exposición, a alerxia pode xurdir por contacto ( primeira aplicación ) ou por sensibilización (contacto repetido co alérxeno ).
Pódense presentar tres tipos de reaccións:
LIXEIRA:
Pequenas placas coloreadas, incluso grandes, diseminadas ó redor da fronte, detrás das orellas e na caluga, acompañadas normalmente de prurito que pode ser intenso.
INTERMEDIA:
Roibén máis pronunciado e grans purulentos, na fronte e nas pálpebras, as orellas ínchanse , os proídos poden ser máis intensos.
INTENSA:
A inchazón pode afectar a toda a faciana, pálpebras e orellas. As pálpebras inflamadas poden impedir abrir os ollos.
Ó cabo duns días ( máximo dúas semanas ) todo volve a súa normalidade, sen deixar ningunha pegada.
QUE FACER NO CASO DE ACCIDENTE ALÉRXICO
Deter inmediatamente a oxidación dos pigmentos:
-
Aclarar con abundante auga morna.
-
Aclarar cun baño de cloruro de sodio para deter a oxidación. Quentar auga, e cando sexa morna, engadir por cada litro de auga 150gr. de sal común e 3 culleradas (30gr) de auga osixenada a 20 volumes.
NOTICIA RECOLLIDA DE INTENET / CASOS CONFIRMADOS
-
Unha muller nova quedou temporalmente cega e permaneceu hospitalizada tres días despois dunha reacción grave á tintura para o cabelo que mercou no supermercado.
A cara de Carme de Rowe inchou “como unha pelota de fútbol”. Foi internada ó día seguinte porque a inflamación impedíalle ver. Sen embargo, dixo que fixera unha proba na súa pel 48 horas antes de empregar a sustancia para tinxir, e que levaba tinguindo o cabelo dende os 13 años.
A señorita Rowe foi dada de alta tres días despois de que a inchazón se reduciu cunha combinación de esteroides e antibióticos. Pero ingresou noutras catro ocasións, no seguinte mes, por desenvolver úlceras e inchazón.
Os médicos diagnosticaron una reacción alérxica á parafenilendiamina que contén a tintura.
As reaccións poden ocorrer nun número pequeno de persoas, como ser alérxico a certos alimentos ou sustancias naturais. Millóns de persoas tinguen o cabelo sen padecer ningunha reacción. As tinturas son estudadas constantemente e avaliadas pola investigación científica.
-
Maria de Kelly sufriu severos trastornos por unha alerxia á tintura.
A muller estivo a punto de perder a vida porque unha tintura para o pelo provocou unha reacción alérxica de gran magnitude. Sufriu queimaduras e encheuse de pus no coiro cabeludo. Ademais causoulle problemas respiratorios.
A muller, de 29 anos, permaneceu internada durante tres días polas graves queimaduras e as complicacións nas vías respiratorias.
Pouco despois de aplicar a tintura, a señora cheiraba a queimado e a pus saía do seu coiro cabeludo.
Os síntomas foron empeorando e chegou o momento no que case non podía respirar, pechóuselle a gorxa e aumentou a frecuencia cardíaca, ó borde dun infarto.
A cara inchou e as orellas aumentaron de tamaño. Tivo que ir ó hospital, onde quedou internada inmediatamente, para ser tratada con doses altas de antihistamínicos e inxeccións de esteroides.
- 01/02/2015
El tatuador de pezones.
-
Es el 'Da Vinci de los pezones'.
-
Españolas operadas de cáncer de mama le reclaman para la campaña 'La guinda del pastel.
-
Volará a España para enseñar su técnica de 'pintar' areolas 3D.
-
Mientras Sweet home Alabama suena de fondo, el zumbido de las agujas de tatuar llega alto y claro. También se escuchan risas femeninas en una de las salas, precedida por un mapa de EEUU y otro del mundo. A la tienda Little Vinnies Tattoos en Finksburg (Maryland) llegan mujeres de todos los continentes para hacerse un tatuaje terapéutico de pezones o areolas; es el final de un viaje que comienza con el diagnóstico de cáncer de pecho o una mastectomía preventiva. Esta estación final -a las afueras de Baltimore- es un principio. Y por eso, hay risas. Pero también por el buen hacer del maestro Vinnie Myers, de 52 años, que se encarga de tatuar pezones en 3D y areolas a sus clientas desde hace 15 años. "Increíble. Es un artista. Llegaba bastante nerviosa y hemos estado hablando, riendo... Se ha pasado rápido gracias a Vinnie y su mujer Robin", dice una de las clientas tras tatuarse los dos pezones. La cita la cerró en mayo de 2014, después de someterse a una mastectomía preventiva, es decir, que a la mujer le amputaron los dos pechos sanos por el alto riesgo que tenía de sufrir un cáncer genético. Y los pezones, que contienen glándulas susceptibles de desarrollar la enfermedad, también se quedaron en el quirófano.
El tatuaje de pezones y areola le lleva a Vinnie Myers entre una hora y dos. A simple vista es uno más, con cinco o seis pigmentos básicos para dar con la tonalidad apropiada del pezón. "Cada mujer es diferente", subraya el maestro tatuador, porque influye cómo ha sido la cirugía, si hay que buscar un color que se aproxime al del otro seno en caso de que sea unilateral... Llegado el momento, la clienta pasa a una de las dos salas donde se preparan para la sesión. A cámara rápida, se concentra en fotos previas, análisis y estudio de cuerpo, elección de pigmentos, zumbido frenético de aguja eléctrica, foto de después, cuidados y a casa. "Algunas mujeres lloran al verse", explica recostado sobre una silla.
-
12 de febreiro de 2015.
Cosmética natural de instituto.
As alumnas de Farmacia do IES Montecelo fabrican produtos de beleza para as súas compañeiras de Estética feitos con plantas dos de Agroxardinería.
-
-
Vanesa e Cristina encárganse de facer o aceite para masaxes de áloe vera. Leva, ademais, un extracto de aceite de rosa mosa mosqueta e esencia de lavanda, para darlle máis cheiro. Emilia, Tamara e Laura están centradas no alcol de romeu, e a Soraya e Marian asignáronlles a máscara de cara. Estes son, basicamente, os aromas que imperan hoxe no pequeno laboratorio que utilizan habitualmente os alumnos do ciclo medio de Farmacia do IES de Montecelo.
E o son porque tamén son as especies que plantaron este ano os seus compañeiros do ciclo medio de Agroxardinería. E tamén porque son as máis demandadas polas súas tamén compañeiras de Perruquería e Estética.
Como todo o que producen é natural, moitos dos seus preparados non aguantan máis de quince días, e sempre que se conserven en frío. Por iso, a cadea de colaboración entre todas as modalidades de estudo é permanente. É, ademais, un modelo pioneiro que acaban de pór en marcha desde o centro educativo e que lles permitiu participar un ano máis no programa Voz Natura. As propias alumnas foron as primeiras en sucumbir ás súas vantaxes: «Eu antes nunca usaba crema de mans, pero desde que probei esta si», ri Soraya. O favorito de Marián é a auga de lavanda «polo cheiro e porque deixa a pel moi ben».
Esta primeira metade do ano a produción foi tan abundante como as condicións meteorolóxicas permitiron. Moitas das plantas que coidaban os alumnos de Agroxardinería non resistiron os constantes cambios de temperatura. Aínda que aos responsables do proxecto, liderado polo director do centro, Miguel Carballal, non lles preocupa demasiado, porque agora que se achega a primavera as cousas cambiarán.
O mostrario destes mozos fabricantes de produtos cosméticos, iguais aos que se pode atopar en calquera parafarmacia pero sen conservantes, é amplo e diverso. Desde cremas de mans con urea e áloe vera ata baños fungidas para pés, pasando por máscaras con romeu, cremas con amanda e carité, e protector labial. E tamén colonias. Son aromas que recordan aqueles que elaboran grandes marcas multinacionais.
E todo realizado cun método completamente artesanal. Tanto, que calquera ufano na materia podería fabricar case calquera destes produtos na súa casa. Este é, de feito, un dos obxectivos da iniciativa. No caso da crema nutritiva de áloe vera. O proceso consta duns poucos pasos: quentar ao baño maría a manteiga de carité para derretela, mesturala con aceite de améndoas e o xel de áloe vera -obtido tras bater a gelatina extraída directamente da planta-, e engadir o aceite esencial. E remover. O segredo está en controlar as temperaturas e as mesturas e, sobre todo, non deixar de remover.
No caso dos aceites, o procedemento é aínda máis sinxelo e céntrase en mesturar ben os diferentes óleos que o integran para crear un resultado homoxéneo.
O proxecto céntrase este ano no áloe vera, o romeu e a lavanda
As estudantes fan crema de mans, aceite para masaxe e alcol aromático
-