Os desafíos eran unha especie disputa entre os veciños de dous pobos durante a época do Entroido. Primeiro xuntábanse os habitantes dun dos pobos, disfrazábanse con roupas de moitas cores incluso colchas, adornaban un carro e tamén burros e cabalos. Así cheos de colorido marchaban cara un dos pobos veciños, a este tipo de disfraz chamábanlle reinado. Polo camiño ían tocando e cantando. Os habitantes do pobo veciño ó velos vir corrían a recibilos, ataban unha corda no camiño para atrancárllelo paso e alí comezaba a disputa ou desafío. Sempre se puñan a disputar as persoas do pobo que máis habilidade tiñan para facer versos. Despois de estar un pouco disputando quitaban a corda e cantaban e bailaban todos xuntos. Estes foron recollidos en Penouzos,un pobo do concello de Vilar de Barrio.
| Miña nai e maila túa | Miña nai e maila túa |
| fixeron unha merendiña. | fixeron unha empanada. |
| Túa nai como era fina | Túa nai como era fina |
| comeulle a merenda á miña. | deixou á miña sen nada. |
| Teño unha albardiña feita | Teño unha albardiña feita |
| feita de palla mollada. | feita de mil perindengues |
| Para botarlle a ese burro | Para botarlle a ese burro |
| que non sabe dicir nada. | que non rinche tanto os dentes. |
| Teño unha herba na horta | Teño unha herba na horta |
| que reventa polo pé. | que lle chaman a Luísa |
| Tamén as e reventar ti | Tamén as de reventar tu |
| por dicir o que non é. | por non ir nunca á misa. |
| Teño unha herba na horta | Teño unha herba na horta |
| que lle chaman azafrán. | que lle chaman a teseira |
| Para discutir comigo | Para discutir comigo |
| cómpreche a lingua dun can | cómpreche a lingua lixeira. |
