Contounos que naceu nunha Bibloateca, que sabía ler aos dous anos e que publicara os seus sete primeiros libros aos dez anos... Pero... resultou que todo era mentira.
Hoxe veu ao colexio Illas Cíes, Fina Casalderrey a falarnos un chisco dela.
Algúns de nós, xa oíramos falar dela e outros coñecemola polo libro: "O estanque dos parrulos pobres". É unha historia moi conmovedora dunha nena chamada Noema, que é inseparable do seu avó que pronto morrerá.
Fina, tamén nos falou do importante de ler. Contounos unha anécdota, sobre ela e unha señora maior que como non sabía ler dicíalle a ela que lle lera as cartas do seu fillo. Tíñallas que ler repetidas veces, ao final a muller acababa aprendéndoas de memoria.
Despois Fina Casalderrey firmou todos os seus libros e tamén nos puxo unha dedicatoria moi expresiva no Libro de Honra da Biblioteca.
Con ela pasámolo moi ben. Alexia.
Hoxe estiven con Fina Casalderrey falando na bibliteca.
Contestounos a todas as nosas preguntas sen compromiso ningún.
Esta escritora enseñoume as distintas formas de ver as cousas.
Resultoume simpática, pero á vez seria. Vese que tivo que traballar moito para chegar onde chegou.
A visita gustoume moito porque aparte de pasar un bo rato, apreneimos unha chea de cousas novas e boas reflexións coma a de que a lingua galega pódeche abrir portas de cara ó futuro. Iván B.
Hoxe Fina Casalderrey (autora do marabilloso libro "O estanque dos parrulos pobres") visitou o noso colexio para compartir con nós, alumn@s de 5º e 6º de primaria, a súa experiencia e cómicas anécdotas.
Amosounos os diferentes puntos de vista das persoas ante unha situación, detalles sobre os recursos literarios....
Sempre moi atenta e amable, contestou as nosas dúbidas e asinounos exemplares das súas obras literarias.
En definitiva, foi unha experiencia moi interesante e que estou disposta a repetir. Laura.
O martes 27 de novembro visitou o cole unha escritora chamada Fina Casalderey.
Ela contounos moitas cousas dos seus libros e dos premios que eles gañaron. Contounos tantas cousas... Buff... Paseino xenial!!
Do que si me acordo é de que nos contou que o seu primeiro libro publicado titulábase: ´´Mutación xenética´´
Tamén nos explicou detalliños de cando escribiu: “O Estanque dos Parrulos Pobres”
Pero, o que máis me chamou a atención, foi o que dixo ao principio:
-”A mín non me chaman escritora por escribir libros, a mím chamanme escritora porque aínda hai nen@s que leen os meus libros”.
Esas palabras, dende a primeira ata a última, aínda hoxe, seguen nese recuncho da miña memoria porque como ela tamén dixo:
-Nós somos ósos, músculos e memoria.
Persoalmente encantaríame ler outro dos seus libros e poder repetir ista experiencia. Antía.
Ao primeiro custaba entendela xa que nos facía bromas. A min o que máis me gustou foi cando puidemos facerlle preguntas, ela respondía a todas elas con moita simpatía e contando algunha aventuriña persoal. Pareceume moi graciosa,. Alégrome de coñecela e penso ler todos os seus libros cos que me atope ao longo da miña vida. Nica.
