Urbano Lugrís naceu no ano 1908, fillo do galeguista Manuel Lugrís Freire, presidente da Real Academia Galega.
Lugrís foi un pintor case autodidacta, poeta ilustrador, muralista e de vida bohemia. Colaborou con intelectuais da talla de Rafael Dieste, Laxeixo, Lorca ou Alberti.
A súa obra reflicte unha predilección polos temas mariñeiros e a través de la transmite un detallado mundo idealizado, onírico e soñador onde a cor azul sempre tivo predominancia. Adoitaba pintar sobre táboas recreando temas mitolóxicos, lexendarios, de aventuras de barcos desaparecidos baixo as augas ou simples narracións fantásticas tranformadas na súa paleta de pintor.
Coñeceu Bergantiños grazas á poesía de Eduardo Pondal a quen coñeceu persoalmente da man do seu pai nas tertulias galeguistas da Cova Céltiga da Coruña.
No ano 1956 Urbano Lugrís desprazouse a vivir a Malpica de Bergantiños para cumprir o encargo que lle propuxeran Francisco Mato Blanco (contramestre de Malpica) e Fariña (Secretario da Confraría de Pescadores) de pintar os murais da Casa do Pescador. Durante os seus catro meses de estadía na vila vivíu no Hostal Bar Novo, no cuarto número 18, o cal daba á praia. Desde a súa fiestra podía ver as Illas Sisargas, que despois pintaría nun dos cinco murais malpicáns.
Neste establecemento tamén facía todas as súas comidas e durante a noite lía libros de viaxes de Xulio Verne ou R. L. Stevenson.
Inspirado na vila mariñeira, o pincel de Lugrís legou a Malpica de Bergantiños seis murais e dous trípticos.
Cada mural leva a súa lenda
Norte, Sul, Este, Oeste, cantan na rosa dos ventos, a verde ribeirana do mar.
Mar dos avós, dos fillos e dos netos, dános decote a mantenza da túa entran.
Da Sisarga, espiña e ollo do mar, o vento repite a eterna , mariñeira canzón.
En tempos, os fortes homes de Malpica cazaban a balea por lonxanos mares.
No xardín do fondo do mar, durmen os sonos antigos, no berce mol do craro luar
Os trípticos están dedicados a temas relixiosos.
