DEBATE 2º BACHARELATO

Sí, eu ao igual que o experto estou dacordo no que di. Os seres humanos somos culpables do que está a acontecer.

Ambos factores dos que fala, a falta de previsión por parte do goberno, e a invasión que exercemos sobre o medio natural, foron decisivos para a desencadenación deste desastre. En resumen, a falta de protección do medio natural e a falta de medios sanitarios para poder paliar os efectos da pandemia. 

Creo que esta situación é algo imperdonable, sobre todo tendo en conta que moitos expertos, como por exemplo o señor entrevistado, levan anos falando da posibilidade de que isto sucedera. Estos incluso realizaron numerosos estudos científicos e redactaron infinidade de informes e libros de divulgación.

O que di o experto é que el non cree que a natureza sexa un ser intencionado que se está vengando de nós, simplemente pensa que cando unha especie prolifera tanto como a dos seres humanos, a natureza reacciona en consecuencia.

Eu estou dacordo en que non é a revancha. A natureza ten os seus límites, e cando estos se sobrepasan o normal é que haxa consecuencias. Persoalmente creo que estes límites xa se excederon fai moito tempo, pero hasta ahora tivemos suerte relativamente e nunca vivimos estas mismas dunha maneira tan intensa.

É importante destacar que a nós como seres humanos privilexiados, que vivimos nun estado de benestar, con sanidade pública, medidas de hixiene, acceso á agua potable, etc nunca nos tocara de primeira man. Outros países, non tiveron a misma sorte. Non é a primeira vez que unha enfermidade que afecta a un gran número de persoas ten un brote. Casos anteriores como o do ébola, en África, a gripe A en México, por exemplo demostran que estabamos xogando con fuego, e que esta situación, no mundo hiperconectado no que vivimos era cuestión de tempo.

Estou de acordo co que dí o experto na entrevista,xa que como ben dí todo o que facemos nas nosas vidas,as decisións que tomamos repercuten na natureza xa sexa positiva ou negativamente,e isto pode causar o que está ocurrendo neste momentos.

Por outra banda fala,en outras preguntas que se lle fixeron,que isto era predecible,xa que moitos expertos o viñan comentando dende hai tempo,e estou totalmente de acordo en que eses avisos dicían que esta situación podía ocorrer e eu penso que non dispoñíamos das armas para combátela.

Por outra parte,en resposta a segunda pregunta,o experto explica que a natureza non é unha persoa e non posúe emocións nin a capacidade de xerar unha revancha cara nós,simplemente comenta que cando unha especie se extende demasiado(como pode ser a especie humana)iso crea un desequilibrio na natureza que pode acarrear as súas consecuencias.

Eu comparto esta opinión co experto do artigo xa que penso que levamos a natureza ao límite e como ben dixen antes,iso trae as súas consecuencias.

A miña resposta á primeira pregunta é un si rotundo. O ser humano leva dende que existe no planeta alterando todo o medio natural, aproveitándose dos recursos que este proporciona e sen respetar os ecosistemas. Esta acción humana está provocando e provocou a extinción de moitas especies, a desaparición de ecosistemas... que son consecuencias que se poden observar a corto prazo; ou putras consecuencias máis a longo prazo como o quentamento global, do que xa se están podendo observar algúns dos seus efectos.

Obviamente ninguén estaba preparado para a aparición dunha pandemia mundial. Por moito que os científicos avisaran, unha catástrofe de tal calibre pareceríanos anos atrás propia dunha película de ciencia ficción. Así, a incredulidade do ser humano causou que ahora estemos vivindo nela. Se os gobernos invertiran os seus fondos en investigación e sanidade, sectores que son os que nos van a sacar desta crise, probablemente estarían máis preparados para esta situación; mais durante anos estes dedicáronse a facer recortes neles. 

En resposta á segunda pregunta, non creo que isto sexa unha revancha da naturaleza, pois non penso que esta sexa un ente colectivo coa capacidade de sentir e actuar en función dos seus sentimentos, como podemos os seres humanos. Os animais actúan por instinto, buscando as condicións que lle sexan máis favorables para sobrevivir. Ao interferir o ser humano nas súas condicións de vida estes terán que cambiar o seu xeito de vivir e poderán interferir tamén nos lugares nos que actúan humanos. Ao pasar iso, os animales que antes vivían illados do contacto humano, ahora conviven con el e poderán contaxiarlle enfermidades, como di o entrevistado. 

Sí, eu tamén creo que o ser humano ten moito que ver co que está ocurrindo a día de hoxe, xa que como di o científico, todas as decisións que podemos tomar actúan sempre dunha maneira ou outra no mundo natural,ben sexa de forma directa ou indirecta. Non me parece unha casualidade que cada certo tempo haxa brotes de pandemias ou epidemias que acaban ca vida de miles de persoas en todo o mundo, tomando como exemplo a peste negra, a gripe española, agripe aviaria, a gripe A...e nestos momentos o Covid-19, que fai que sintamos medo de saír das nosas casas e de relacionarnos coa xente, algo que non é nada normal para as persoas, sendo nós mesmos o noso propio inimigo. O peor de todo, é que xa se deducía que podía haber unha catástrofe deste tipo, e ninguén tivo a iniciativa de facer algo o respeto para prevenilo, ou para evitar tantos contaxios. 

Creo que non é revancha da natureza, xa que como di o entrevistado, o medio natural non ten emocións e non ten a necesidade de facer mal en contra nosa. Aínda así, síguese sin saber a orixe deste brote. Din que se propagou en Wuhan, pero non se sabe con certeza si pasou dun animal a un ser humano.

En xeral, estou dacordo co que se di na entrevista.

Eu non diría que é culpa do humano como especie, se non das condicións nas que vivimos e as relacións que mantemos con outras especies e mais co medio, do xeito en que evolucionamos. Ao que me refiro é que se vivisemos xa non digo no noso estado mais salvaxe, se non mesmo como nosas avoas ou nosas bisavoas, dun xeito menos globalizado e máis sostible, unha pandemia nestas condicións tería menos probabilidade de producirse, pois o mercado de animais exóticos para un consumo de tipo gastronómico no cal ten orixe o problema, non existiría. Non estou dicindo que deveríamos involucionar pra evitar este tipo de fenómenos, se non que a culpa é en gran parte a que a evolución do ser humano consisteu durante as últimas décadas na destrución do resto de especies e na explotación incontrolada de recursos naturais, o que facilita a novos virus poñerse en contacto coa nosa especie.

Non creo que "a rebancha da natureza" sexan as palabras máis correctas como ben dí o autor, pero era inevitable que despois de toda a presión que estamos a exercer sobre o planeta, non nos topasemos cun gran problema coma este. A pregunta non era si se iba preoducir, se non cando. E é verdade que existen expertos que se adican a prever posibles pandemias, viaxando arredor do mundo, controlando as poboacións porcinas e avícolas, a demáis do control sobre as enfermidades que posúen as poboacións de ratas que viven no mesmo sitio ca os humanos, como no caso das grandes cidades. Mais a pesar das medidas de prevención das que dispúñamos, lóxicamente non podemos defendernos contra un virus descoñecido, pois non é posible coñecer os vectores polos cales podería chegar a un organismo humano, nin onde, nin cando. Pero volvo repetir que sí se sabía que era cuestión de tempo, e a mala xestión por parte dos gobernos, foi decepcionante en moitos casos, debería haber un protocolo establecido en vista a que isto pasase, non ir facéndoo "sobre a marcha"

Definitivamente sí, los humanos somos los culpables de todo lo que está pasando. Pero no el ser humano en sí, sino los intereses que subyacen tras el. La pandemia se detecta en China a finales de diciembre y al médico descubridor lo coartan para que no extienda un escándalo que se creía se podía parar a tiempo y podría llegar a afectar al régimen gobernante. Si sabemos a ciencia cierta que el virus ya estaba proliferando en diciembre, podemos concluir que ya debería estar bastante extendido aunque aún no se fuese consciente. Debemos destacar también que China es uno de los países mayor densamente poblados del mundo y la ciudad donde "surgió" el brote cuenta con más de una decena de millones de personas. Si Madrid, uno de los focos más afectados de España, tiene tan solo 3 millones de personas y ya cuenta con casi 60.000 infectados ¿cómo puede ser que en todo China sólo hubiese 80.000 (aún habiendo tomado las decisiones más rápido que en el gigante asiático)? La respuesta es clara, una gran mentira. En este país oriental, las redes sociales están prohibidas y son sustituidas por otras propias, además, ya se sabe lo que pasa a los más "rebeldes" (como el médico ya mencionado, al que casi encarcelan y obligaron a pedir disculpas públciamente por el "bulo" que estaba propagando). Esta no transparencia genera que los países europeos subestimemos al virus hasta el punto de que, cuando en España ya se acumulaban decenas de muertos, el candidato del PSOE por Galicia seguía insistiendo en realizar las elecciones autonómicas en los plazos previstos ¿acaso no sería una imprudencia permitir la circulación de personas en lugares cerrados y de espacio limitado en la situación en la que se encontraban? Desde luego que sí, para él en ese momento no, pero después de una semana y escasos días, al ver lo que se venía encima, rectificó. Rectificar, deporte nacional de este país y verbo por excelencia de todo manual político. Algunos eruditos culpan a la manifestación del 8-M de la gran propagación del virus, parece que hay recordarles también los millares de partidos de fútbol y baloncesto que se celebraron aquel día, o los museos y lugares de interés turístico internacional que continuaban abiertos y con gran afluencia de personas, pero claro: "cómo van a prohibir el fútbol, qué desfachatez". Para resumir un poco lo expresado anteriormente, nos quedaremos con 2 ideas: la primera, la no transparencia provoca esta situación haciendo que no tomemos en serio a un virus que ya cosechó casi 200.000 vidas a lo largo y ancho del globo y segundo, que las medidas tajantes y drásticas no ganan votos y cada vez queda más claro que, los políticos tienen cada vez menos devoción y más intereses propios.

En cuanto al segundo punto, estoy de acuerdo con Mariña, creo que personificar a la naturaleza es un error. Ésta, no es más que la base sobre la que el humano consiguió erigir el mundo en el que ahora vivimos. No es un ente sobrenatural que decide cuando enviarnos un virus o matarnos o dejarnos vivir. Este microorganismo es fruto de una serie de evoluciones provocadas por la selección natural que nos introdujo Darwin en su día (también debemos mencionar el trabajo de Wallace) que lo hizo ser lo que es y tener las características que tiene. Ya existente y presente en animales, una cadena de sucesos desafortunados hizo que el sujeto "X" inficionase al primer humano y, a partir de ahí, este virus se encuentre con la población mamífera más grande del globo, el ser humano.

Desde o meu punto de vista, creo que os seres humanos somos a praga máis terrible que tivo o planeta en toda a súa historia  .  No universo existen dúas  forzas que suman e contrarréstao todo: o ben e o mal, a noite e o día, o positivo e o negativo, e o mesmo, nas persoas. Somos sobreviventes e egoístas, pero tamén temos unhas capacidades moi grandes que non teñen outros seres do planeta. Despois de tantos anos, a Terra chegou a un punto no que non hai máis recursos. Os humanos esgotámolos e temos que empezar a pensar que hai fóra .

 En torno ao problema da expansión do  Covid-19, sábese que o  Covid-19 xurdiu na cidade chinesa de  Wuhan a finais do ano pasado e que comparte certas similitudes con outros virus  atopados comunmente nos morcegos, unha especie portadora dun número considerable de distintos  virus e, aínda que son unha posible fonte do  Covid-19. Moitos biólogos afirman que é a causa principal desta  zoonosis que estaría na interferencia do home sobre os ecosistemas naturais. Os morcegos, posiblemente, orixinasen este problema, que está relacionado con mercados de animais vivos e a destrución dos hábitats. Nós estamos a invadir o seu espazo natural e iso fai que se entre nun conflito entre fauna  e humanos, facendo que sexamos máis vulnerables ao contaxio de  patóxenos como este .

A destrución de hábitats, a perda de biodiversidade, o tráfico ilegal de especies, a intensificación agrícola e gandeira e os efectos  amplificadores do cambio climático incrementan o risco de que as persoas entren en contacto con virus presentes en diversas especies animais. Por tanto , nós mesmos somos quen está destruíndo á vida . 

En canto á pregunta do desquite , estou totalmente de acordo con algúns dos meus compañeiros. 

Personificar á natureza é un erro e en certa parte algo absurdo xa que os humanos con axuda doutras especies creamos  o noso “ modus  vivendi” sobre ela.   

 Non podemos culpala de ser a causante de todos os problemas que actualmente están a poñer en risco a nosa vida , senón que neste caso, o coronavirus foi unha mutación química dalgún outro virus , creada polo ser humano e que agora nos está  fulminando como bichos pola súa gran expansión.

En canto a primeira cuestión estou totalmente de acordo co entrevistado, todo isto que ocorre e culpa do ser humano. Dende a sua existencia estivemos sacandolle todo o rendimento posible sen respetar os ecosistemas como dixo Mariña. 

No segundo punto refirese a que non o considera como unha revancha senon como unha cuestión de equilibro, porque a especie humana e a máis grande, e igual que pasa co resto dos seres vivos. Eu tamén o considero así, ainda que por unha parte esto que nos está pasando merecemolo, por todo o desgaste que lle fixemos a terra e toda a contaminación que producimos .

Desde mi punto de vista, el hombre entrevistado tiene toda la razón. Somos los responsables de lo que está pasando, como dice, los gobiernos no estaban preparados y no les interesaba prepararse, por eso ahora nos encontramos en esta situación. Además, a pesar de los numerosos estudios y advertencias que existieron durante años hizo falta que una gran cantidad de personas muriesen para que se tomara alguna clase de medida.

En lo que respecta a la segunda pregunta, opino que también tiene razón. No es que la naturaleza sea una clase de ente que se puede vengar, lo que pasa es que los humanos en ningún momento hemos cuidado al planeta como se merece. Un problema así era inevitable a la larga.

No tocante a primeira pregunta, a resposta é si. Os humanos se somos os responsables da pandemia mundial que estamos a vivir, pero a pregunta xorde cando nos preguntamos si é por crear o virus ou polo propio curso da natureza que estamos alterando.

Por outra banda, concordo co entrevistado, a previsión da pandemia era real e os gobernos si podían previr o colapso. A previsión de cando iba o brote do virus estalar, tiña un intervalo grande que non daba exactitude a cando iba suceder. Pero unha vez máis primouse o ben individual por encima do ben común e non se tomaron as medidas oportunas para poder evitar a situación actual. Sempre falando do goberno que temos en España, xa que se imos a outros países de semellantes caracterísitcas xeográficas e en situacións económicas similares a española, a situación é ben distinta. Temos por exemplo o caso de Portugal ou Grecia, que non hai moito ó igual que España sufriron unha gran crise económica e neste caso a actuación que fixeron para deter a extensión do COVID-19 foi tan eficaz que a súa poboación apenas perdeu vidas en comparación, neste caso, con España. Aínda que quixéramos darlle parte de razón ó goberno, resulta imposible, xa que como ben dixo unha das miñas compañeiras, as reducións da capacidade sanitaria e ó non investimento da ciencia, vese claramente repercutido nestes momentos.

Tamén se ve nestes intres a importancia de ter a nosa disposición unha sanidade pública, xa que noutros estados do globo a situación é ben distinta ao non dispor de suficiente diñeiro para poder salvar a túa propia vida. Que nos di esto? Que todas as nosas vidas teñen un prezo? Penso que non, e que ademáis de ser un bo momento para reflexionar sobre os nosos actos que está facendo que destruamos o mundo ao igual que ter en conta a importancia de ter bens e servicios a disposición de toda a sociedade, para deste xeito poder acadar unha igualdade en ámbitos socioeconómicos e acadar a non discriminación de nadie, incluso podendo terminar con vidas. Esto tamén me fai reflexionar, ao igual que fixo a miña compañeira Luna, sobre que pasará cando esta enfermidade chegue a países de pobreza que non nos toca tan de cerca. Como xa pasou en máis dunha ocasión, coma co ébola, podemos ver máis ca nunca o discriminadora que é a sociedade e a pouca empatía que mostra sobre o resto da poboación. Así mismo, vemos que este virus non descrimina, a diferencia de nós, non coñece nin de idade, nin de razas, nin da situación económica…

Como coa contaminación aínda non somos de todos conscientes de todo o que estamos causando e destruíndo, foi a propia natureza a que nos da a sabiduría da importancia que ten coidar o noso medio. Con esto resposto a segunda pregunta, e é que a natureza non ten ningún tipo de personificación, polo que non pode ser ningún tipo de revancha, simplemente é o propio ciclo da vida que se ve alterada. Polo tanto o término darwinano está mal empregado.

Para rematar, gustaríame plantexar unha pregunta: os farmacéuticos e os colectivos científicos que buscan a cura ao virus, buscana persiguindo unha fortuna ou salvar o maior número de vidas posibles?.

A miña resposta en canto á primeira pregunta é si. Os humanos somos culpables do que esta pasando, xa que como ben di o señor entrevistado todas as nosas decisións, tanto positivas como negativas, repercuten no medio natural. 

Por outro lado, os gobernos non estaban preparados para afrontar esta situación, así como tampouco o estaban os sistemas sanitarios públicos. O goberno sabía que en calquer momento a pandemia podería chegar aquí, igual que ao resto do mundo pero non se lle dou a importancia que realmente tiña. Como dixo Felix, non estaban preparados e non lles interesou prepararse. 

En canto á segunda pregunta, o entrevistado aclara que non se trata dunha revancha e eu estou de acordo co que di. Ao igual que outros dos meus compañeiros, penso que personificar á natureza e un error, esta non decide que apareza un virus nin os seus efectos sobre nós. O experto tamén comenta o desequilibrio ecolóxico que se dá cando abunda unha especie (pon como exemplo a nosa, a humana) e que ten que ter en algún momento a súa corrección natural.