ORIENTACIÓNS ÁS FAMILIAS - AUDICIÓN E LINGUAXE
Actitude a tomar:
•Fomente situacións nas que o neno fale e sinta interese por elo: fálelle de cousas que o motiven, fágalle preguntas, canten cancións, pídalle opinión...etc.
•Non o interrompa nin se adiante ás cousas que ao neno lle custa dicir e tampouco remate a frase por el. Hai que darlle tempo para verbalizar.
•Evite que o neno responda en exceso unicamente con un “si” ou “non” a determinadas preguntas que si son susceptibles dunha maior resposta. Hai que facer que se esforce. Unha maneira de lograr que as respostas do neno sexan máis longas é formular a pregunta dun xeito distinto, evitando o simple “si” ou “non”.
•Debe “ignorar” aquela conduta na que o neno estea a pedir algo sinalándoo, sen expresión oral. Aínda que non fale correctamente, interésanos a súa verbalización. É moi importante fomentar a expresión lingüística.
•Non pretenda que o neno fale correctamente á primeira. Hai que ensinarllo pouco a pouco. Hai que darlles confianza, seguridade e animalos. Exprese alegría cando o neno adquira melloras na súa articulación. Non se lle debe esixir un esforzo que non poida realizar; podemos caer en sentimentos de impotencia e negación a falar.
•Evite calquera comentario ou expresión facial que mostre desaprobación ante a súa fala. Non chame a atención ao neno polos erros na expresión oral.
•Se o neno insiste en pronunciar unha palabra de forma incorrecta non o castigue, pero recórdelle como é correctamente a palabra, repetíndolla ben. O neno non debe entender que a súa mala articulación se da por boa. Evite repetir as palabras do pequeno que estean mal pronunciadas; isto reforzará unha mala articulación.
•Evite as comparacións con outras persoas da súa idade.
•Non lle fale con “linguaxe bebé”. O neno tenderá a interiorizar estas palabras e posibilitará o non avance lingüístico. As cousas deben ser chamadas polo seu nome.
•Fálelle lentamente, con entoación normal, e pronunciación clara, articulando ben.
•Utilice un vocabulario apropiado, con frases sinxelas e curtas.
•Se é o caso, elimine o uso de chupete e biberón. O seu emprego trae consigo dificultades de articulación, deformación da boca (dentes e padal) e alteración da respiración.
Actividades para facer na casa:
Cantar cancións, ensinarlles poesías, xogar a recordar cada vez frases máis longas...
Dar ordes que o neno teña que realizar (“dáme ese vaso...), ler contos e facer preguntas...
Xogos de respiración, sopro e relaxación: levantar un brazo e deixalo caer, unha perna... imaxinar que cheiramos unha flor, coller aire polo nariz e expulsalo pola boca, o mesmo pero botándoo polo nariz... apagar velas, facer pompas de xabón, soprar bólas de papel, inflar globos, soprarse mutuamente o pelo, soprar unha pelota de ping pong e metela nunha portería, etc.
Xogos para mellorar a motricidade bucofacial: expresar emocións (cara de enfado, alegría, tristeza...); sacar a lingua, imaxinar que lambemos un xeado, imitar o son dun cabalo, dunha moto, dar bicos ao aire, semellar que mastigamos algo, pensar que os nosos dentes son un chan que temos que varrer coa lingua...etc.
Podedes acceder a internet para visualizar diversos vídeos: conto da Señora Lingua, Bori...
Xogos de discriminación auditiva e ritmo: pechar os ollos e localizar a quen está falando, camiñar ao ritmo da música, “xogo das cadeiras” (cando pare a música buscar unha cadeira e sentarse)...
Nomear os obxectos do entorno.
Coller unha revista e ir dicindo o nome das cousas que aparecen.
Clasificar en categorías semánticas as imaxes da revista.
Xogar ás adiviñanzas.
Mirar láminas de contos e describir o que se ve.
Xogar ao “vexo-vexo”.
Dramatizar contos.
Inventar historias.
A mestra especialista en A.L.
