UNIDADE 2: A MÚSICA E OUTRAS ARTES
Nesta unidade veremos a relación entre a música e outras artes como a literatura, o cine ou a danza.
A música e a imaxe
Música e vídeo
Imos a botarlle un ollo á primeira película dos irmans Lumiere:
As primeiras películas de cine creadas non dispoñían de son. Para acompañar a imaxe podía tocar un músico ou varios en directo ao tempo que se proxectaba a cinta. As partituras utilizadas eran a miúdo improvisadas ou utilizábase música clásica ou repertorio teatral. Unha vez que as largometraxes se fixeron habituais, a música foi recompilada na chamada Música de Photoplay-que estaba específicamente realizada para acompañar aos filmes-. Esta labor era realizada polo pianista, o organista, o director de orquestra ou o estudo mesmo, que enviaban unha "partitura" da música que debía acompañar á película. Podían tamén usar diversos utensilios para crear efectos sonoros coma golpes, vento, animais,...
Houbo varios intentos de unir son e imaxe. A principal dificultade radicaba en sincronizar ambas, é dicir, que fosen ao mesmo tempo.
Vexamos agora a importancia da música no cine mudo:
Posteriormente, co nacemento do "cine sonoro" a banda sonora pasou a formar parte da película, igual que os diálogos ou os efectos de son. Porén, as primeiras películas sonoras sempre tiñan a música en forma de obertura (para comezar), cancións e dalgunha que outra música saíndo de lugares verosímiles (radios, orquestras, etc.). A gran pregunta era: ¿De dónde sae a música, como van a crer unha película onde a música non sae de ningunha parte? Por isto, se nunha escena romántica necesitaban música de violín, realizábase a escena nun parque, para que ao principio aparecera o violinista na toma.
Este feito, para algúns caprichosos, durou ata entrados os anos 40, cando Hitchcock, dirixindo "Bote Salvavidas", decidiu non utilizar música porque: De onde podría provir esta en medio do mar? Ao que David Raksin, o compositor, lle respondeu: De onde veñen as cámaras?
Unha vez que se incluiu o son aos filmes, o seu uso pode responder a varias pretensións:
Houbo varios intentos de unir son e imaxe. A principal dificultade radicaba en sincronizar ambas, é dicir, que fosen ao mesmo tempo.
Vexamos agora a importancia da música no cine mudo:
Posteriormente, co nacemento do "cine sonoro" a banda sonora pasou a formar parte da película, igual que os diálogos ou os efectos de son. Porén, as primeiras películas sonoras sempre tiñan a música en forma de obertura (para comezar), cancións e dalgunha que outra música saíndo de lugares verosímiles (radios, orquestras, etc.). A gran pregunta era: ¿De dónde sae a música, como van a crer unha película onde a música non sae de ningunha parte? Por isto, se nunha escena romántica necesitaban música de violín, realizábase a escena nun parque, para que ao principio aparecera o violinista na toma.
Este feito, para algúns caprichosos, durou ata entrados os anos 40, cando Hitchcock, dirixindo "Bote Salvavidas", decidiu non utilizar música porque: De onde podría provir esta en medio do mar? Ao que David Raksin, o compositor, lle respondeu: De onde veñen as cámaras?
Unha vez que se incluiu o son aos filmes, o seu uso pode responder a varias pretensións:
- Como protagonista. A música foi elemento fundamental en musicais como o seguinte:
- Hai outras cuxo argumento xira arredor da música como "O pianista"
- Como reforzo da imaxe. A música chamada cinematográfica reforza o carácter da imaxe incluso anticipando posibles acontecementos.
- Como elemento humorístico.