Estudo dos principais textos e autores relevantes do período da literatura dramática universal considerado, atendendo ao momento histórico en que se crearon, ao seu contido, forma e xénero e tendo en conta a especificidade das competencias do perfil profesional do/da intérprete.
Estudo dos principais textos e autores relevantes do período da literatura dramática universal considerado, atendendo ao momento histórico en que se crearon ao seu contido, forma e xénero e tendo en conta a especifidade das competencias do perfil profesional do director ou dramaturgo.
Estudo dos principais textos e autores relevantes do período da literatura dramática universal considerado, atendendo ao momento histórico en que se crearon, ao seu contido, forma e xénero e tendo en conta a especificidade das competencias do perfil profesional do/da escenógrafo/a.
Estudo dos principais textos e autores relevantes do período da literatura dramática universal considerado, atendendo ao momento histórico en que se crearon, ao seu contido, forma e xénero e tendo en conta a especificidade das competencias do perfil profesional do/da intérprete.
Estudo dos principais textos e autores relevantes do período da literatura dramática universal considerado, atendendo ao momento histórico en que se crearon ao seu contido, forma e xénero e tendo en conta a especifidade das competencias do perfil profesional do director ou dramaturgo.
Estudo dos principais textos e autores relevantes do período da literatura dramática universal considerado, atendendo ao momento histórico en que se crearon, ao seu contido, á forma e ao xénero e tendo en conta a especificidade das competencias do perfil profesional do/da escenógrafo/a.
Proxección do traballo dramatúrxico na posta en escena. Elementos de creación escénica. Principios estéticos, éticos e humanísticos de diversos métodos e escolas de escenificación: tradicións, tendencias e creadores. Metodoloxías e técnicas da dirección escénica.
Principios xerais da escenificación. Análise da situación, do personaxe e da
escena. Creación e análise do texto espectacular.
Breve introdución ás relacións entre os espectáculos escénicos e a música, concretamente ás orixes, caracterización e historia da Ópera, os Espectáculos de Variedades e o Musical.
 |
Principios xerais das técnicas de representación técnica. Coñecemento básico das técnicas instrumentais do debuxo técnico. Representacións técnicas básicas.Representación técnica bidimensional de obxectos do cotián. |
Integración das linguaxes, procedementos e saberes adquiridos na práctica da creación espectacular para conseguir transmitir ao/á espectadora as sensacións, emoción e o sentido da creación escénica. Análise práctica do texto dramático e/ou partitura dramática. Práctica dos procesos creativos da construción do sentido nos efectos da recepción. Experimentación do método de traballo.
Exploración práctica da narratividade espectacular a partir da organización dos materiais escénicos. Adecuación da elección dos elementos de significación aos obxectivos da posta en escena. Coñecemento e experimentación da complexidade do proceso creativo. Valoración e crítica do resultado obtido e do método de traballo utilizado.
Coñecemento das ferramentas necesarias para a elaboración de plantas e alzados de proxectos en 2D. Manexo de programas de edición gráfica para a realización de bosquexos e propostas escenográficas. Valoración e selección dos procesos instrumentais idóneos para cada proxecto. Capacidade de recoñecer e escoller a propia técnica de representación.
Coñecemento teórico-práctico na aplicación dos medios técnicos e tecnolóxicos nunca proposta escénica. Posibilidades estéticas da tecnoloxía aplicada á maquinaria e á imaxe escénicas.
Práctica do proceso completo de creación e construción escenográfica para un
espectáculo, dende a concepción ata a representación, integrando os saberes e
procedementos adquiridos durante toda a carreira. Valoración e crítica do resultado
obtido e do método de traballo utilizado
Análise do texto dramático e/ou da partitura dramática. Concepción da estrutura dramática e das convencións que operan nunha obra ou espectáculo, a acción, o xénero, a caracterización, o ritmo, así como as implicacións de elementos de produción tales como o vestiario, a escenografía ou a iluminación. Análise e documentación para a adaptación de textos non dramáticos de cara á súa escenificación.
A indumentaria nas representacións teatrais dende a Antiga Grecia ata o Renacemento. O vestiario na Commedia dell'arte. Os principios do figurinismo no Renacemento e Século XVII: Bernardo Buontalenti, Ludovido Ottavio Burnacini e Daniel Rabel.
Práctica da composición de textos e partituras posdramáticas, vinculada ás prácticas escénicas, performativas e audiovisuais contemporáneas, na cal se integran os procedementos e os coñecementos adquiridos. Experimentación da complexidade na coherencia e cohesión dos procesos poético-deductivos e na planificación dos procesos estético-receptivos adecuados á especificidade. Adestramento nos métodos de traballo. Valoración e crítica do resultado e da metodoloxía de traballo para a produción de sentido e para a construción da recepción.
Iniciación á práctica da creación teatral destinada a sintetizar todos os aspectos da formación. Implica o coñecemento e a experimentación da complexidade do proceso global da creación, incluíndo a experiencia da representación, as aprendizaxes de linguaxes, procedementos e saberes adquiridos, para transmitir ao/á espectador/a as sensacións, emocións, e o sentido da creación escénica.
Coñecemento das ferramentas que proporciona o programa Photoshop no deseño de figurinos en formato dixital.
Coñecemento das ferramentas necesarias para a elaboración de plantas e alzados de proxectos en 2D. Aproximación ao deseño en 3D. Manexo de programas de edición gráfica para a realización de bosquexos e propostas escenográficas. Valoración e selección dos procesos instrumentais idóneos para cada proxecto. Capacidade de recoñecer e escoller a propia técnica de representación.
Documentación para o análise do espazo escénico e da súa significación e o traballo do director en relación co /coa escenógrafo/a.
Principios formais e de contido, linguaxe e metodoloxía do espazo escénico e utilización dos principios de estrutura, forma, cor, espazo e volum aplicados ao deseño do espazo escénico.
Documentación.
Apoio ás bases do deseño escenográfico, para resolver proxectos, entendendo a importancia de cada parte que conforma un espectáculo hacia o funcionamento da futura posta en escena.
Será moi relevante o desenvolvemento do deseño de escenografía, xunto cas demáis áreas plásticas. Farase especial fincapé no dominio das técnicas de representación gráficas, hacia a comprensión dos directores, os constructores de escenografía e os técnicos.
Estudo do desenvolvemento histórico das diferentes formas do teatro e das outras artes do espectáculo así coma da súa imaxe visual e as distintas opcións de dramatúrxicas desde as primeiras manifestacións escénicas ata os nosos días, abordando non só a orde cronolóxica dos aconteceres escénicos, senón tamén a xestación dos grandes conceptos da teoría e a práctica escénica coas súas concrecións no tempo e no espazo.
Principios teóricos e dimensión práctica da comunicación escénica e audiovisual no ámbito da interpretación. Estudo práctico dos principios da linguaxe escénica e audiovisual. Análise práctica da creación escénica e audiovisual como fenómenos comunicativos: aspectos estéticos e semiolóxicos. Análise práctica de espectáculos e procesos metodolóxicos da crítica
Principios xerais das técnicas de representación artística. Coñecemento básico das técnicas instrumentais do debuxo e do deseño. Debuxo á man alzada. Técnicas de representación bidimensional. Técnicas plásticas de representación. Valoración e selección dos procesos instrumentais idóneos para cada proxecto. Capacidade de recoñecer e escoller a propia técnica de representación.
Coñecemento e afondamento dos principios da teoría da percepción para a comprensión dos procesos perceptivos: forma e significado. Desenvolvemento da capacidade de observación e comparación dos elementos visuais. Principios de composición. Coñecemento e utilización da perspectiva aplicada ao debuxo artístico e ao deseño do espazo escénico. Análise práctica das formas artísticas en relación coa historia das artes.
Principios xerais das técnicas de representación técnica. Coñecemento avanzado das técnicas instrumentais do debuxo técnico. Representacións técnicas avanzadas. Representación técnica tridimensional de obxectos do cotián.
Práctica da creación espectacular a partires dos principios fundamentais da composición. Interrelación e interdependencia dos elementos significativos da linguaxe escénica e a súa recepción.
Práctica do proceso completo de creación espectacular, desde a concepción ata a representación, integrando os saberes e procedementos adquiridos durante a carreira. Valoración e crítica do resultado obtido e do método de traballo utilizado.
Aplicación de técnicas dos sistemas de interpretación na dirección actoral. Análise e concepción da situación e do personaxe. Interacción actoral no espazo e no tempo co resto de linguaxes escénicas.
Historia do teatro en galicia desde a antigüidade até a actualidade. No curso faise fincapé nos diferentes nomes segundo a especialidade. Directores de escena e dramaturgos, escenógrafos e intérpretes.
Produndizo en facer visible o invisible mediante o silencio corporal e o movemento consciente no espazo e no ritmo.
|
Bethany Costello “rehearse” © 2016 StudyBlue Inc. All rights reserved |
Aplicar todos os coñecementos adquiridos durante o curso, sobre os elementos de ortografía musical, entoación, afinación, ritmo, tempo e atopar un equilibrio sonoro entre os diferentes elementos que utilizaran para expresar a través da voz e dos instrumentos de percusión escolar. |
 |
Principios xerais das técnicas de representación artística. Coñecemento básico das técnicas instrumentais do debuxo e do deseño. Debuxo a man alzada. Técnicas de representación bidimensional. Técnicas plásticas de representación. Valoración e selección dos procesos instrumentais idóneos para cada proxecto. Capacidade de recoñecer e escoller a propia técnica de representación. |
Principios xerais da escenificación. Estudo da concepción, desenvolvemento e evolución do espectáculo. Análise da situación, do personaxe e da escena. Creación e análise do texto espectacular.
Herramientas para la creación corporal
La Expresión Corporal es una actividad en la que educadores de todos los niveles de enseñanza quieren iniciar o profundizar sus conocimientos, hace varios años que imparto cursos de formación y veo el interés que tienen en incorporarla en su labor educativa.
La Expresión Corporal es la forma más antigua de comunicación entre los seres humanos, anterior al lenguaje escrito y hablado. Es el medio para expresar sensaciones, sentimientos, emociones y pensamientos. De esta forma, el cuerpo se convierte en un instrumento irreemplazable de expresión humana que permite ponerse en contacto con el medio y con los demás.
Una de las técnicas que más utilizo es la sensopercepción, tal como la concebía Patricia Stokoe. Esta técnica parte del redescubrimiento de los sentidos kinestésico, visual, auditivo, térmico y olfativo, para buscar una actitud consciente y sensible hacia uno mismo. Así se encuentra un lenguaje corporal propio con el cual sentir, expresar y comunicar de una manera integrada, auténtica y creadora.
Emprego dos recursos técnicos de expresión na creación escénica a partir das linguaxes corporais.
Introducción a la iluminación escénica
Para rematar o percorrido vos enfrentades á creación escénica dun espectáculo dentro do contexto que vos escolledes: a soas, en grupo, integrados con alumnas/os doutras disciplinas. Un reto como artistas no que ides plasmar todo aquelo que levades vivenciado e integrado nestes catro anos de estudos na Esad de Galicia. Neste espazo compartiremos referentes, dubidas e todo aquelo que necesitemos.
 |
Coñecemento e utilización dos procesos produtivos e construtivos. Comprensión dos procesos, elementos e procedementos técnicos. Apreciación da dimensión estética e os límites convencionais de procedementos e elementos técnicos e construtivos. |
