Skip to Content

Cultura

A nosa catedral

redacción_2A

 

CATEDRAL DE TUY

 

HISTORIA

A catedral de Santa María de Tui é un templo católico situado en Tui ao lado do río Miño.Esta catedral é o expoñente máximo de Tui.Empezouse a construír no ano 1120 e acabouse no 1180,en estilo románico,pero en 1125 acabouse a fachada principal co estilo gótico Egea.Máis tarde,en 1931 foi declarada bén de Interese Cultural.

 

                                                                 

LENDAS

 A ORIXE DOS TIRANTES

 Na catedral de Santa María de Tui tivéronse que poñer tirantes, (según a lenda) debido a uns problemas de construcción xa que ao inicio íase a construir de forma románica e ao final construiuse de forma gótica.

 Segundo as persoas de Tui, os problemas da catedral veñen polo terremoto de Lisboa de 1755 que afectou a toda a costa da península ibérica(España e Prtugal).

 A lenda continúa dicindo que primeiro, por petición duns expertos, colocáronse uns poucos, pero despois de outros problemas estes mismos expertos declararon a catedral de Tui en ruinas.

 A lenda remata dicindo que o pobo non aceptou esta situación e co seu bo oficio puxeron os demáis.

 
O TÚNEL

 Hai unha lenda que di que existe un túnel, que vai dende o claustro da catedral ata a veciña Portugal.

 Esta lenda ten dúas versións:

 A primeira di que o túnel chega ata a orilla do río Miño, para que dende alí poidérase coller un barco co que ir a un lugar seguro.

 A segunda versión, di que o túnel atravesaría baixo o río Miño e remataria en Portugal, na Abadía de Ganfei, ao lado de Valenca.

 Redactores:Lucía,Víctor,Marta e Jorge.

 

 

 

 

 

O País dos mandóns

Anónimo

O PAIS DOS MANDÓNS

 

Con motivo do día da Paz, fomos a ver unha obra de teatro a área panorámica.

 Esta obra, trataba de tres persoas, dous chicos e unha chica que ían por moitos países. Foron ao país das chuches, e outros países, pero unha vez, foron a un pais diferente, que non era bonito. Era o país dos Mandóns, un país onde os cidadáns, facían o que lles mandaba o seu xefe, o Mandamáis.

 O Mandamáis, era o rei do país, e mandaba facer o que el quixera. Os tres protagonistas da obra fixábanse que nese país, había unha persoa que estaba varrendo constantemente, unha e outra vez, e lle preguntan:

 -Por que non paras de varrer?

 -Porque mo manda o Mandamáis, teño que varrer todo o pais unha e outra vez, unha e outra vez.

  Seguiron camiñando polo pais e se fixan nunha señora que estaba lavando moitísima roupa, e lle preguntan: -Por que lavas tanta roupa?

 E lles responde: -Porque me apetece.

 - Porque che apetece?

 -Non ho, como vaime apetecer! Lavo toda esta roupa porque mo manda o Mandamais, teño que lavar toda a roupa do pais unha e outra vez, unha e outra vez.

 

Os protagonistas seguían camiñando polo pais e pensando no que habían visto, pensaban que estaba mal e que o Mandamais non lles podía obrigar a estar todo o día traballando, entón, decidiron que ían arranxar iso como fose, non podía quedar asi.

 Camiñaron ata chegar a onde se aloxaba o Mandamais e chamaron a porta, abriu a porta o seu mordomo, e se dirixiron a falar co Mandamais.

 Chegaron ata onde estaba el e lle comezaron a falar:

 -Non pode ser que teñas a toda a xente do país traballando constantemente sen parar só porque sexas o rei deste país.

 -Este país debería cambiar de rei, non é xusto. Dicían eles.

 -Pero que dis, eu son un rei xenial.

 -Non! Xa sei o que faremos, faremos votacións. E así foi.

 Os que se presentaron foron a chica e o Mandamais, amigos da chica a votaron, e o mordomo, tamén votou a chica, polo cal, gañou de maioría absoluta, e entón a chica e os seus amigos reinaron o pais.

 Nese país agora todo estaba ben.

 

redactor: Beltrán García Rodríguez

Distribuir contido


by Dr. Radut