Se chorei cos teus cantares
Se sufrin cas tuas penas,
Fixen miñas as tuas dores
Fixen meus os teus dilemas.
ROSALIA, nosa dama,
entre camelias durmiñas,
a lingua da tua alma
a nosa veira camiña.
Dende Santiago a Padron
Onde escribistes un día,
Pobre que tes mal pago
Pero atopaste alegría.
Ali eu te coñecin...
nese teu andar chovendo,
e no teu lar eu cain!
Quedoume o teu arrecendo.
Dolores Rial
