A lenda de Librinda e Mero

A continuación podedes ver distintas versións sobre a procedencia de Librinda e Mero, quen eran os seus pais, como se coñeceron, ou como chegaron ata o cole.

Librinda vivía cos seus pais no encoro de Cecebre. Un día veu unha ráfaga de vento moi grande e saíu voando ata caer nun río.

Librinda atopábase enriba do que ela pensaba que era unha pedra, pero os seus pais ensináranlle que as pedras nin eran brandas nin se movían, polo que a pedra reultou ser un peixe. Baixaron pendentes, atravesaron montañas e ...chegaron á Ría do Burgo. Librinda presentouse ó peixe que a levara ata alí. Chamábase Mero. Subiron ó paseo para ver onde estaban e Librinda recoñeceu aquel centro. Era o colexio onde nacera. Alí dentro, nunha caixa na  que Carlos, o conserxe criaba vermes de seda. Carlos deixara marchar a Librinda e ós seus pais porque eran moi simpáticos. Mero decidiu entrar e Librinda seguiuno. Alí había unha biblioteca bautizada co nome “Vaidelibros”. Mero e Librinda xuntáronse para formar as dúas novas mascotas da biblioteca e para alegrar ós nenos cando acudan a ela.

 

 

Ai, ai… a historia de Librinda e Mero… Todo comezou un 23 de abril de 2007 pola noite nunha festa alá por… Cambre mís ou menos. Mero convidou a Librinda a un tango ou unha salsa, xa non lembro ben. O caso é que Mero díxolle se bailaba con el e como non, díxolle que si; mentres bailaban falaron e se fixeron grandes amigos. Ao rematar a festa Mero acompañou a Librinda á súa casa e foi cando polo camiño viron un cartel no que poñía: “Urxente”, búscanse dúas mascotas para a biblioteca dun colexio: “Portofaro”E despois...¡ah si, xa sei!, ...decidiron presentarse ao casting no que só pasaron uns poucos. Despois das probas Mero e Librinda foron as mascotas da biblioteca Vaidelibros. Como se coñeceran un 23 de abril de 2007 decidiron inaugurar a biblioteca o 23 de abril de 2008.

E así chegaron a ser os mellores amigos. Agora viven felices e todos os nenos do colexio están moi contentos das mascotas da súa biblioteca.

 Martín 5º A

 

 Lorena 6ºA

     
 

Había una vez dos amigos llamados Librinda y Mero. A Librinda le gustaba mucho leer, pero no soportaba los deportes. Sin embargo a él le pasaba todo lo contrario.

Un día Librinda decidió enseñarle todo sobre los libros a Mero y él, para no ser menos, le enseñó todos los deportes. Pero hay que reconocer que ellos no lo sabían todo.

-         ¡Tenemos que encontrar un lugar donde te puedan enseñar más sobre los libros! -exclamó Librinda.

-         Y yo sobre los deportes –replicó Mero.

Así que decidieron preguntarle al Gran Sabio.

-         Debéis ir a la biblioteca Vaidelibros, en el colegio Portofaro

Emprendieron la marcha y encontraron un río del mismo nombre que nuestro personaje masculino. Siguieron su cauce, él nadando y ella volando. En el camino decidieron parar a descansar y entonces avistaron un colegio y fueron a preguntar.

-         ¿Es esta la bilioteca Vaidelibros? –preguntaron a coro

Unas niñas de 5º B que salían de la biblioteca les respndieron que sí. Ya dentro simpatizaron con los bibliotecarios que les permitieron vivir allí.

Desde aquel día pueden seguir enseñándose cosas y además Mero descubrió que los libros no son sólo enciclopedias sino : aventuras, misterio…

Porque aunque sólo parecen cartón y unos folios, en su interior encierran un mundo que aún está por descubrir.

Y ahora, gracias a sus ganas de aprender están en Vaidelibros vigilando nuestra lectura.

    Había unha vez un peixe chamado Mero, como era moi aventureiro e perdeuse porque había unha tormenta. Río abaixo encontrou unha bolboreta chamada Librinda, os dous estaban cansados e ó encontrar unha barca se subiron. Chegaron a un colexio que se chamaba Portofaro, cando viron ós nenos xogando ao fútbol e o baloncesto alegráronse, miráronse ¡Xa  estamos salvados!A bolboreta con gran esforzo abriu a súas ás para chamar a atención dos nenos. Pronto os nenos déronse conta e empezaron a perseguila, Librinda os estaba levando    cara a Mero.Cando os nenos chegaron ó río viron un peixe case morto polo que decidiron metelo nunha bolsa e levalo ó colexio. Alí o meteron nun acuario, agora tiñan que pensar onde colocalo e pensaron que o mellor sitio era a Biblioteca. Librinda estaba moi contenta polo seu amigo pero pensou que nunca mais ía poder velo polo que empezou a darlle ás ás contra a ventá.Os nenos déronse conta do que pasaba polo que abriron a ventá. Librinda xa estaba mais contenta e Mero saltou da alegría. Nese momento os nenos do cole fixáronse no seu redor e viron moitos libros ¡ nunca viran tal cousa!

A partir dese momento cando ían ver a Mero collían un libro e a fiestra sempre permanecía aberta. Librinda e Mero convertéronse nas mascotas do colexio Portofaro e gracias a eles os nenos empezaron a ler e a Biblioteca foi o seu lugar favorito.    

 Eva Montero 5º B

 

 Martín Castro Fariña  3º A

     
  Había unha vez unha bolboreta chamada Librinda e un peixe chamado Mero. E alí estaban na biblioteca do colexio C.E.I .P Portofaro e claro, como non sabían que facer fixéronse amigos e foron buscar unha aventura nos libros.Cando entraron no libro de Alí Babá e os corenta ladróns o libro moveuse e Librinda e Mero asomaron as cabezas polo libro e. . .-¡Ou non! – Gritaron porque un neno estaba levando o libro a súa casa.Cando o neno gardou o libro na mochila oíu chorar a alguén e volveu coller o libro. Cando  abriu o libro encontrouse con Librinda e Mero chorando. O neno cando viu a Librinda e a Mero preguntoulles:-¿Cómo vos chamades?-Eu Mero.-Eu Librinda. O neno quedou sorprendido coa historia dos animais e comprendeu.Entón o neno levounos a biblioteca e puxéronse moi contentos cando volveron a o seu fogar. E así  foi como se fixeron as mascotas da biblioteca Vaidelibros.    Mero estaba nadando en la Ría del Burgo, chapoteando alegremente, cuando un hombre lo pescó y lo metió en una bolsa con agua. Mero pensaba que sólo era un juego, pero sus padres desesperados no pensaban lo mismo. Lo trasladaron a un sitio desconocido, en donde había  muchos peces  diferentes. Y así, en efecto, ese lugar era una tienda de animales. Al  lado de su pecera, había una cajita con una mariposa dentro; su nombre era Librinda y le gustaba mucho leer. Ella le enseñó a leer los carteles que había en la tienda y se hicieron amigos íntimos. Juntos charlaban sin parar de su familia, porque estaba claro que los echaban de menos.Un día una amable señora los compró y los llevó a la biblioteca como mascota, esa biblioteca pertenecía a un colegio llamado C.E.I.P. Portofaro.

A Mero y a Librinda les encantaba estar allí porque podían leer muchos libros fantásticos  y los niños  les caían muy bien, pues estaban todo el día observándoles.

 Iria  2ºB

 

 Cristina Torrente Couceiro 5ºB

     
  Érase una vez un pez llamado Mero que no se atrevía a salir de la ría en la que vivía.Un buen día decidió ir a la villa en la que estaba una mariposa llamada Librinda. Esta mariposa le contó  las cosas maravillosas que había más allá de la ría, mares de bonitos colores y  montaña, a Mero le gustó tanto la historia que. . .

Al final consiguió nadar por los mares de todo el mundo y conocer animales y lugares que jamás había imaginado.

   

 Noelia Muiño Pérez