Skip to Content

Marzo 2011

SON a selvática serpe lamacenta, recuberta
de obsidiana, de lava candente;

son a malísima feiticeira que agocha
a súa beleza entre sabugueiro e fento,
a que traballa de sol a sol para gañar
millo
e especias,
a das mans con calos e terra
de laboura intensa;

son a que goza do amor en montes bravurentos,
a que axuda ás poldras
a parir;

son a que devorou a mazá, a que encarnada
de desexo
inxuriou
o poder establecido;

son a que se inunda de arroz, de fariña
e plenilunio;

son a que cría, a que alimenta, a que agarima,
a que ergue
espadanas neste mundo;

son o monstro de tentacións e pecado, son a
letra
escarlata
de pavo e calacús (terror enfeitado
de lenda):

son a que camiña soa entre os areeiros
herbosos;

son a do aquelarre, o mito
que carga coas maldades; a gata voluptuosa,
sensual e indecente, a danzarina núa
que enche os corazóns
e é desprezada;

son Salomé, Lilith, Eva, Dalila (a mala,
a alimaria);

son a aldraxada, a violada, a vexada, a
pura, a infeliz, a apreixada entre gadoupas
brancas.

Son
unha muller.

                                                    Lucía Novas (1979-)

 


page | by Dr. Radut