Skip to Content

Marzo 2013

Velaí a muller


Mais ve que o meu corazón
é unha rosa de cen follas.

Rosalía

marica campo

Velaí a muller que baila soa
no cavorco da noite:
Verte entre os pés a rosa de cen follas
como unha chuvia maina desfollada
e ondas dun mar de cinsa
van e veñen nas praias da cintura.

Velaí a muller que canta soa
nos oídos do vento:
A gorxa ensanguentada e o alarido,
o salmo e o susurro e o salouco,
o eco e o silencio,
o tanxer dunha cítara sen cordas.

Velaí a a muller que vai ao porto
e chama polos barcos:
Veñen coa proa rota no horizonte,
chegan coa treboada nas enxarcias,
ela sempre vixía
e pon velas de soños polos mastros.

Velaí a muller que está parindo
un país coa palabra:
Nai en verbo de amor a encherlle a boca
que ten leite de seu para crialo,
terra ou Rosalía,
clara estirpe de nós cara ao futuro.

(Marica Campo, 1948)



page | by Dr. Radut