BIBLIOTECA DO IES SAN PAIO

A ROSA BRANCA: UNIVERSITARIOS ALEMÁNS CONTRA O NAZISMO

Mentres o nazismo estendía as súas gadoupas por Europa, os movementos de oposición ao mesmo dentro de Alemaña que se dedicaron á resistencia e á sabotaxe pasaron moi desapercibidos. Se a historia dalgún deles resulta  especialmente conmovedora polo seu compromiso moral, o seu idealismo, a súa inxenuidade e, como consecuencia , o seu tráxico fin, ese  foi o xurdido nos anos 1942 e 1943 na Universidade de Munich e que se coñece co nome de A Rosa Branca. 
Willi Graf, Jurgen Wittgenstein Hans Scholl, Alexander Schmorell e Sophie Scholl  eran estudantes na universidade de Munich. Cando comezou a deportación masiva de xudeus consideraron chegada a hora de denunciar as políticas de exterminio mediante a súa principal arma: a palabra;  así  principian a publicación de panfletos:
nada é tan indigno dunha nación como o permitir que sexa gobernada sen oposición por unha caste que cedeu aos baixos instintos… A civilización occidental debe defenderse contra o fascismo e ofrecer unha resistencia pasiva antes de que o último mozo da nación derrame o seu sangue nalgún campo de batalla (primeiro panfleto)
Miles foron os panfletos que fixeron circular para concienciar aos seus concidadáns:
Desde a conquista de Polonia 300.000 xudeus foron asasinados, un crime contra a dignidade humana… Os alemáns alentan aos criminais fascistas cando carecen dun sentimento que clame á vista de semellantes accións. É preferible o fin do terror antes que un terror sen fin (segundo panfleto)
O grupo inicial ampliouse a outras cidades (Hamburgo, Freiburg, Berlín ou Viena) e para deter a guerra, avogaron pola sabotaxe á industria bélica:
Sabotaxe nas fábricas de armamento, xornais, cerimonias públicas e do Partido Nacional Socialista… Convencer ás clases máis baixas do insensato que é continuar a guerra (terceiro panfleto)
A  estes mozos uniuse o catedrático de filosofía Kurt Huber.
Os panfletos que publicaban eran cada vez máis críticos con Hitler e a pasividade do pobo alemán. A temible Gestapo buscaba aos responsábeis daqueles escritos; moitos sospeitosos foron arrestados pero vai ser un bedel da universidade de Munich membro do partido nazi, Jakob Schmidt, o delator dos primeiros membros de A Rosa Branca  que remataron executados.
Unha das condenadas, Sophie, dixo antes de morrer:
Como podemos esperar que prevaleza a xustiza cando case non hai xente que se brinde individualmente en pos dunha causa xusta. Un día tan lindo, tan solleiro, e debo irme, pero, que importa a miña morte, se grazas a nós miles de persoas espertan e comezan a actuar?
E deste movemento dixo Clara Zimmerman:
A Rosa Branca é unha páxina radiante nos anais do Século Vinte. A coraxe de nadar contra a corrente da opinión pública, aínda cando o facelo era equivalente a un acto de alta traizón, e o convencemento de que a morte non era un prezo demasiado alto a pagar por seguir os ditados da conciencia...
Estes universitarios abandeiraron unha loita silenciosa contra a cruel megalomanía de Hitler e convertéronse en símbolo da liberdade e da dignidade humana. O  crime de todos eles foi defender uns ideais incompatíbeis co momento histórico polo que atravesaba o seu pais e gran parte de Europa. Dúas películas recollen a historia deste movemento: A Rosa Branca de Michael Verhoeven (1982) e  Sophie Scholl, os últimos días (2005), dirixida por Marc Rothemund.

FONTES:
http://elkronoscopio.blogspot.com.es/2016/02/la-rosa-blanca.html
https://curiosidadesdelahistoriablog.com/2014/03/07/la-rosa-blanca-resistencia-universitaria-en-alemania-contra-el-nazismo/
http://www.new-books-in-german.com/es/la-rosa-blanca-o-como-alemanes-normales-y-corrientes-combatieron-en-la-resistencia
http://www.elsiglodeuropa.es/siglo/historico/2006/687/687pens.html
http://www.lasegundaguerra.com/viewtopic.php?t=9190

Banksy é o pseudónimo dun prolífico artista do street art británico.

Naceu en Bristol, en 1975. Aínda que os datos acerca da súa identidade son incertos, malia que participou no documental chamado "Saída á tenda de agasallos", descoñécense detalles da súa biografía.

Banksy "naceu e creceu en Bristol, viuse implicado no grafiti durante o boom do aerosol en Bristol de finais da década de 1980".

O seu traballo, na súa gran maioría pezas satíricas sobre política, cultura pop, moralidade e etnias, combina escritura con grafiti co uso de estarcidos con plantilla (coñecidos xeralmente como stencils, do inglés). A súa arte urbana combina escritura cunha técnica de estarcido moi distintiva, similar a Blek lle Rat, quen empezou a traballar con estarcidos en 1981 en París; e membros da banda de anarco-punk Crass, que mantiveron unha campaña nas instalacións do metro de Londres a finais da década do setenta do século XX e inicios do oitenta. Banksy recoñeceu a influencia de Blek dicindo "cada vez que creo que pintei algo lixeiramente orixinal, doume conta de que Blek lle Rat fíxoo mellor, só que vinte anos antes."

As súas obras fixéronse populares ao ser visibles en varias cidades do mundo, especialmente en Londres.

En 2012 publicouse o libro Freedom Through Football: The Story Of The Easton Cowboys & Cowgirls onde se confirma a primeira fotografía tomada a Banksy mentres realizaba un grafiti en Chiapas, México en 2001.

Banksy oculta a súa identidade real á prensa xeral. Crese que é un home branco, de pelo louro, alto, que viches roupa típica do grafiteiro e que probablemente naceu en 1974-75.

Comezou a súa obra nas rúas de Bristol, a súa cidade natal, entre 1992 e 1994. No ano 2000 organizou unha exposición en Londres e despois disto plasmou as súas pintadas en cidades de todo o mundo.

Banksy utiliza a súa arte urbana na rúa para promover visións distintas ás dos grandes medios de comunicación. Esta intención política detrás do seu chamado «dano criminal» pode estar influída polos "Ad Jammers" (movemento que deformaba imaxes de anuncios publicitarios para cambiar a mensaxe).

Banksy tamén traballa cobrando para organizacións benéficas como Greenpeace e para empresas como Puma e MTV, e vende cadros ata por 25.000 libras en circuítos comerciais ou na galería do seu axente, Steve Lazarides. Un xogo de obras de Banksy vendeuse na casa de poxas Sotheby's por 50.400 libras. Isto levouno a ser acusado de vendido por outros artistas e activistas.

O traballo de Banksy caracterízanse por ser imaxes explosivas, a miúdo combinadas con slogans. Sempre comprometido con temas políticos, usa a sátira analizando guerra, o capitalismo, a hipocrisía e a cobiza. Hai varios temas e símbolos que se repiten na obra de Banksy: ratas, oportunidades de foto (lugares típicos onde os turistas desexarían facer unha foto sen pintadas), soldados ouriñando, policías, monos, nenos, membros da familia real inglesa, etc.

FONTE: https://es.wikipedia.org/wiki/Banksy

VER TAMÉN: http://www.alejandradeargos.com/index.php/es/completas/32-artistas/291-banksy-biografia-obras-y-exposiciones

SOLIDARIEDADE: A CAÍDA DO COMUNISMO EN POLONIA

SECUENCIA

1980: Creación do sindicato Solidarnosc nos estaleiros de Gdańsk, converténdose no primeiro sindicato independente do partido nun país de influencia soviética.

1980: Convocan folgas ante as subas nos prezos dos alimentos anunciadas polo goberno.

1981 (13 de decembro): Encarceramento dos dirixentes do Sindicato.

1982 (8 de outubro): Prohibición do Sindicato.
Clandestinidade do Sindicato.

1983: Premio Nobel da Paz para Lech Wałęsa.

1988: Folgas que obrigan ao goberno a negociar con Solidaridad. Preséntase xa como un
partido.

1990: Ganan as eleccións e Lech Wałęsa convértese no Presidente do Goberno durante un
mandato.
Caída do Comunismo.

Hoxe: aínda existe este sindicato con 1,5 millóns de afiliados.

FONTE:
https://es.wikipedia.org/wiki/Solidaridad_(Polonia)

A REVOLUCIÓN EDSA

A Revolución EDSA é coñecida con varios nomes diferentes: Revolución do Poder do Pobo, Revolución Filipina de 1986, e Revolución Amarela.

Foron unha serie de protestas e marchas populares en Filipinas que comezaron en 1983 e finalizaron en 1986. Os métodos utilizados foron os propios dunha campaña de resistencia civil contra a violencia do réxime dictatorial do presidente Ferdinand Marcos e a fraude electoral acontecida nas eleccións presidenciais de 1986.

O asasinato do senador Benigno Aquino á súa chegada ao aeroporto de Manila o 21 de agosto de 1983, foi o detonante do alzamento popular de carácter pacífico, e que conduciu á subida ao poder de Corazón Aquino, esposa de Aquino e nai do actual presidente de Filipinas, Benigno Aquino III.

Esta revolución non-violenta conduciu a que o presidente Ferdinand Marcos deixase o goberno e se restaurase a democracia no país. Foi amplamente considerada unha vitoria do pobo contra os vinte anos do réxime autoritario e represivo, do entón presidente Ferdinand Marcos, e os xornais referíronse a ela como "a revolución que sorprendeu ao mundo".

A maioría das protestas realizáronse nun longo tramo da Avenida Epifanio dos Santos, situada na zona metropolitana de Manila, dita avenida é coñecida popularmente polo acrónimo de EDSA, de ahí o nome máis empregado para ésta revolución. Denomínase tamén Revolución Amarela por mor da presenza de cintas amarelas durante as manifestacións, logo do asasinato de Benigno Aquino.

A principal actividade aconteceu en tan só tres días, dende o 22 ao 25 de febreiro de 1986, e nas mesmas participaron máis de dous millóns de civís filipinos e varios grupos políticos, militares e relixiosos liderados polo cardeal Jaime Sen, arcebispo de Manila.

As protestas, alimentaron a resistencia e a oposición fronte a anos do goberno corrupto de Marcos, culminando coa partida do ditador do Palacio de Malacañán cara a Hawaii. Corazon Aquino foi proclamada como o lexítima presidente de Filipinas logo da revolución.