Despois de nove anos traballando no centro, retírase o noso conserxe, compañeiro, amigo, Plácido. Os sentimentos mestúranse. Pesar, por non contar máis coa súa compaña no día a día. Ledicia, por ver que se xubila en plena forma para adicarse de cheo ás súas afeccións e novos proxectos.
Plácido..., aínda que hai que dicir que non sempre é tan plácido, que o seu xenio tamén ten!. Pero cando unha pensa nel, o que vén á mente é un home cumpridor, mañoso, detallista, amigo de estar coa xente, da conversa e da discusión. E tamén vexo un enxeñeiro, que os estudos non os terá pero de enxeño vai sobrado e o mesmo escribe un artigo para o xornal, que un poema ou unha clasificación piscícola da humanidade que o arrodea (esa si que foi boa!).
Desexámoste moita sorte na etapa que agora estreas, pero resistímonos á despedida, así que esperamos que nos poñas un pouco de menos e nos veñas ver de vez en cando. Nós xa te botamos en falta.