sex chat live sex live girls sex date maxocum chat with girls pussy finger vigaplus livesex duramale wild girls cam4 chaturbate cam 4 livejasmin password caliplus live fuck cheap viagra
O artigo que se presenta a continuación recóllese da revista da asociación de ensinantes das ciencias de Galicia (ENCIGA) e pareceunos interesante dárvolo a coñecer neste mes de marzo, que llo dedicamos á muller na ciencia e que está apoiado pola exposición de “A contribución da muller á ciencia”
CIENCIA E XÉNERO
AS MULLERES NA CIENCIA: UNHA HISTORIA DE INVISIBILIDADE, ATRANCOS E DESCONSIDERACIÓN
LIRES, Mari A. Dpto. Enxeñería Quimica-Universidade de Vigo
COMESAÑA, Marta I.E.S. Meixoeiro - Vigo
INTRODUCIÓN
Con obxecto de favorecer a introducción das cuestións relativas ás interaccións Ciencia-Xénero, ofrecémosvos un pequeno resumo da historia das mulleres na ciencia que pode servir para propiciar o debate co alumnado, facilitando así o coñecemento e recoñecemento desa metade silenciada da humanidade. A realización de actividades deste tipo contribuirá a fornecer ás alumnas de modelos de mulleres que ata hai ben pouco estiveron ausentes das historias da ciencia e da tecnoloxía. Os alumnos, pola súa banda, apreciarán mellor a igualdade entre homes e mulleres no ámbito científico-tecnolóxico.
A HISTORIA DUNHA INVISIBILIDADE
O proceso de exclusión das mulleres da ciencia occidental determinou que a obra científica feminina fose moito máis escasa que a masculina, e tamén que a existente non se transmitise, de tal maneira que resulta ben difícil rastrexar a súa participación na historia da ciencia. Se as mulleres foron excluídas da ciencia oficial, das institucións científicas e da tradición escrita, ¿como reconstruír a súa historia?
Para investigar as aportacións femininas á ciencia e á técnica é preciso recuperar, comprender e aprender das experiencias, dos pensamentos e do saber das mulleres. Se durante séculos, milenios, elas se ocuparon, e aínda se ocupan, da alimentación, do coidado das enfermidades, da infancia, da xente anciá, da confección de tecidos e roupa, entre outros labores, por non falar da agricultura ou da fabricación de instrumentos de cerámica, ¿será axeitado afirmar que non contribuíron ós saberes científicos e técnicos?
No período anterior á historia escrita, entre os anos 8000 e 3000 antes da nosa era, no próximo oriente, as mulleres adquiriron coñecementos empíricos sobre a transformación dos materiais. Foron elas as que propiciaron os primeiros cambios químicos na fabricación de instrumentos de cerámica, precisos para cociñar: quecendo arxila, elimiínanse a auga do silicato de aluminio hidratado, obténdose terra cocida. A nova substancia posúe propiedades moi diferentes ás da arxila, pois xa non é moldeable nin desintegrable pola auga. Para fabricar instrumentos cerámicos, as mulleres estiveron en primeira liña na invención da roda.
Elas converteron, mediante o fuso e a roca, as fibras naturais, como a la, o liño, o algodón ou a seda, en fíos, proceso que implica o reordenamento de moléculas. O coñecemento das plantas, o seu cultivo e recolección; a súa utilización como remedios para as enfermidades, como alimentos, a conservación destes, as ferramentas para os cultivos, a fabricación do pan (proceso bioquímico), a preparación de licores fermentados e outros saberes, corresponden ós que posuían as mulleres nesta época. A transmisión desta sabedoría práctica está na orixe do que hoxe chamamos ciencia e tecnoloxía.
Pero cando eses coñecementos se institucionalizaron ou se comercializaron a grande escala, a autoría das mulleres foi silenciada. Quen sabe que moitos séculos antes de que a casa Bayer patentase a aspirina, as sandadoras xa utilizaban salicilatos naturais procedentes das cortizas dalgunhas plantas, tales como: os chopos, os salgueiros, a Spires ulmaria, a Gaultheria procumbens e o Té de Canadá ou Wintergreen, para aliviar as enfermidades reumáticas e a febre?, onde buscar o nome das primeiras mulleres que fabricaron alimentos en conserva, que salgaron e secaron o peixe e a carne? Non daremos con eses nomes, quedaron no anonimato, e o que é peor, eses logros nin sequera se recoñecen como contribucións colectivas das mulleres á conservación da vida e ó fomento do benestar dos seres humanos.
UNHA HISTORIA DE ATRANCOS E DE DESCONSIDERACIÓN
A investigadora Sandra Harding indica que as mulleres foron excluidas da ciencia con máis forza ca de ningún campo, se se exceptúan os campos de batalla. A ciencia oficial negou sempre a igualdade das mulleres na intelixencia e na racionalidade. Na actualidade, aínda quedan restos abondosos de tal concepción na investigación supostamente científica e no pensamento social e individual de moitas xentes. Non se lles permitiu estudiar ata hai ben pouco. En España non puideron matricularse nas facultades universitarias ata 1910 e o acceso ás escolas de enxeñería data dos anos 60.
As mulleres tiveron que soportar, en moitos casos, as burlas das xentes coetáneas; negándoselles a autoría das súas obras; non puideron formar parte das Academias e Sociedades Científicas, e se algunha acadou notoriedade no seu tempo, esta foi silenciada pola historia posterior, chegando mesmo a poñerse en dúbida a súa existencia real.
Con todo, outra das posibles liñas de investigación da participación feminina na ciencia é recuperar as obras e os nomes daquelas, case sempre de clase alta, que tiveron acceso ó coñecemento naqueles tempos en que as mulleres non tiñan dereito á educación. Pero de novo acharemos que as súas obras eran anónimas e, polo tanto, altamente difíciles de identificar, ou, no mellor dos casos, estaban escritas baixo pseudónimo. Sen embargo,malia todas as dificultades, os estudios sobre Ciencia e Xénero das últimas décadas, conseguiron facer visibles moitas máis mulleres das que se pensa, e universidades tan prestixiosas como a de Cambridge xa as incorporaron ó seu dicionario.
Para entender o pensamento e as obras das científicas antigas, debemos subliñar que ata o século XIX, a ciencia ou as ciencias estaban intimamente relacionadas coa filosofía e coa xeoloxía, de tal maneira que non podemos estudalas á luz dos coñecementos e das ideas que sobre ciencia temos nos comezos do século XXI. Tamén interesa salientar que non existiu unha única ciencia, aínda que cando falamos de ciencia, nos refíiamos á ciencia occidental. As ciencias orientais foron importantísimas e precursoras desta, pero iso sería obxecto de varios tratados especializados.
CIENTÍFICAS NA ANTIGÜIDADE
Nas táboas mesopotámicas do ano 1200 antes da nosa era recóllense algúns nomes das primeiras químicas, como Tapputi e Belatekallin, que se dedicaban á fabricación de perfumes e foron as autoras dun antigo texto sobre alquimia. Esta foi a ciencia precursora da química actual que recollía un conxunto de saberes variados: a elaboración de medicamentos, cosméticos, tintes, xabóns e colas; as artes da fermentación, o traballo do vidro e a metalurxia, ademais da filosofía. Sempre estivo relacionada co intento de fabricar ouro a partir de metais como o cobre ou o chumbo, mediante a pedra filosofal.
Pero a alquimia é moito máis, xa que perseguía a perfección do mundo físico, representada polo ouro -metal moi estable-, e tamén a perfección espiritual. As mulleres estiveron presentes en todas estas prácticas e na construción do coñecemento teórico, consecuentemente foi moi numerosa a súa presencia entre as alquimistas e nas escolas filosóficas.
Entre as mulleres notables da antigüidade destacaremos:
Hipatia de Alexandría (3804l5), matemática, filósofa e astrónoma, herdeira da escola neoplatónica, considerada a terceira líder da escola filosófica neoplatónica, despois de Platón e Plotino, a quen respectaban, admiraban e consultaban poderosos personaxes do seu tempo. Morreu asasinada, durante as loitas que tiveron lugar na cidade entre o poder civil e o poder eclesiástico da cidade, por unha multitude cristiá fanática.
María a Xudía, a quen se considera fundadora da alquimia occidental (precursora da química), que inventou diversos aparellos como alambiques utilizados na destilación ata os nosos días, e fornos para realizar operacións metalúrxicas. Entre eles os chamados «tribikos» e “kerotakis”. Escribiu diversos tratados teóricos dos que só se conservan fragmentos. Tamén foi a inventora do baño María, utilizado no laboratorio e na cociña, recoñecido en tódolos idiomas: bain Marie ou Marienbad, por poñer algúns exemplos.
MULLERES NA IDADE MEDIA.
Os conventos: boticarias e pensadoras.
Durante a Idade Media, a Igrexa tivo o monopolio da educación. As mulleres, fillas de nobres ou de señores feudais, educábanse nos conventos e, moitas delas, fixéronse monxas como única posibilidade de estudar e librarse dunhas obrigas familiares que non lles ían permitir acceder ó coñecemento. Aprendían a ler, a escribir, música, bordado, pintura e outras artes, dispoñendo nas bibliotecas de libros de matemáticas e astronomía. Moitas foron boticarias con amplos coñecementos farmacolóxicos. Algunhas acadaron un gran poder, como as abadesas, das que unha das máis famosas foi Hildegarda de Bingen (1098-1179), abadesa de Disibodenbeg —Alemaña-, astrónoma e médica, a quen consultaban reis e papas e da que se conservan interesantes tratados médicos, astronómicos e místicos.
A tradición médica: menciñeiras-sandadoras e bruxas
As mulleres foron sempre sandadoras. Foron as primeiras médicas, parteiras, anatomistas e farmacólogas da historia occidental. Durante moitos séculos foron médicas sen título, dedicadas ó cultivo de herbas medicinais e ó coidado da saúde das persoas. Excluídas dos libros e da ciencia oficial, transmitían os seus saberes dunhas a outras. A xente do pobo chamáballe “mulleres sabias”, e durante moito tempo constituíron a única atención médica á que podían aspirar os pobres e a maioría das mulleres. Durante o século XIII creáronse nas Universidades as escolas de Medicina e prohibiuse o exercicio desta a calquera persoa que non posuíra o título correspondente. As mulleres que, coa excepción do norte de Italia, non podían acceder ás Universidades, quedaron na ilegalidade. Os médicos, como denunciarán no século XVIII os benedictinos Feijoo e Sarmiento, non facían práctica experimental, non estudiaban cadáveres, aprendendo case en exclusiva cuestións filosóficas e aplicando remedios “curatodo”, No século XIII comezou un longo episodio de varios séculos, coñecido como a caza de bruxas que, en moitos casos, perseguía afastar ás mulleres da práctica da medicina e dos seus poderes sobre a saúde, disfrazando este feito de herexía ou de pactos co demo. Trótula foi unha médica famosa, do século XI, da Escola de médicas de Salerno, que escribiu diversos tratados de medicina, utilizados como clásicos ata o século XVI.
Científicas no Renacemento
O movemento do século XVI, chamado “humanismo científico”, no que participaron Erasmo de Rotterdam e Juan Luís Vives, entre outros, tentou recuperar o saber da Antigüidade a través dos textos científicos. Estes foron reeditados e discutidos.
Algunhas mulleres de familias cultas e privilexiadas puideron acceder á condición de “eruditas”, realizando actividades nas artes e na literatura, -adquirindo gran poder nas Cortes da
época, pero non nos campos das ciencias da natureza. En moi poucos países, sobre todo en Italia, achamos muñeres científicas como Laura Ceretta, que escribiu sobre astronomía e matemáticas asistía ás reunións da Academia Científica Mondella e constituíu un grupo de mulleres humanistas no mosteiro de Santa Clara. Tamén son dignas de citar a holandesa Anna María Von Sehurman erudita, amiga e correspondente de Descartes, e Lucrecia Marmella, que escribiron tratados en defensa da educación das mulleres.
OS SÉCULOS XVII E XVIII: O NACEMENTO DA CIENCIA MODERNA
A astronomía
A partir da Idade Media, a observación astronómica cobrou unha gran- de importancia, xa que unha das súas aplicacións máis importantes foi a da navegación, da que dependían os intereses económicos das sociedades europeas, despois da descuberta do Novo Mundo. A finais do século XVII, a astronomía experimentou un enorme avance gracias ó telescopio, chegándose a observar as montañas da Lúa, as manchas do Sol, as lúas de Xúpiter e os aneis de Saturno. As mulleres estiveron na vangarda da astronomía, pero os seus nomes foron silenciados ou eclipsados (nunca mellor dito) polos dos seus irmáns ou maridos. Entre elas citaremos a Sophia Brahe (irmá do famoso Tycho Brahe), María Cunitz, Elisabeth Hevellus (muller do astrónomo Hevelius), María Winkelman (a quen se lle negou o acceso á Academia de Ciencias de Berlín porque “non era un exemplo para outras mulleres”), Caroline flersehel e Nicole Lepaute. Todas elas eran irmás, mulleres ou filias de astrónomos.
Como o traballo se realizaba nas casas e á intemperie, as máis das veces, tal circunstancia propiciou o seu acceso ó coñecemento da astronomía. Todas elas realizaron importantes contribucións científicas pero, coa excepción de Winkelman, foron atribuídas ata tempos ben recentes ós membros masculinos da súa familia.
O nacemento da ciencia moderna
No século XVII, a actividade científica pasou de ser un fenómeno marxinal a converterse nun feito central para a vida económica, política e intelectual. Nos comezos do século, as Matemáticas tomaron a forma que teñen na actualidade, no referente á expresión simbólica, ós principios de cálculo diferencial, ás series matemáticas e á xeometría introducida en Francia por Descartes (1596-1650).
En Inglaterra, Francis Bacon (1561-1626) estableceu o estatuto ideal da “nova ciencia”, dando o paso da percepción (cualitativa) á cuantificación. Para exemplificar as ideas misóxinas de Bacon, baixo as que se estableceu a nova ciencia, reproducimos unha das súas frases máis famosas:
“A ciencia anterior representaba só un descendente feminino, pasivo, débil e expectante, pero agora acaba de nascer un fillo masculino, activo, viril, xenerativo”.
A nova ciencia desconsiderou a tradición artesá e empírica, así como os coñecementos da vida cotian, nos que sempre estiveron presentes as mulleres. Non é difícil de adiviñar cal era o futuro que a ciencia lles ía deparar.
En física, durante os séculos XVII e XWII, tivo lugar unha forte polémica entre persoas e colectivos partidarios de Descartes e de Newton, así como entre as ideas de Newton e Leibniz no terreno das matemáticas.
A existencia de institucións científicas, como as Academias, entre as que cabe citar as de Londres, París, Berlín, Roma, Suecia e San Petesburgo, comeza nestes séculos, pero aínda se mantén a actividade amateur. Resulta de inestimabel utilidade a divulgación de coñecementos científicos, a través de traduccións comentadas, e dos Salóns, actividades nas que as mulleres de clase alta, instruídas, tiveron un enorme papel, pero os seus nomes, unha vez máis, foron silenciados, Por exemplo, a Enciclopedia Francesa, compendio de coí’iecementos científicos, saíu dos Salóns gracias á colaboración das salonières, pero os seus nomes non figuran nin entre os agradecementos.
Con todo, foron moitas as mulleres que accederon ó coñecemento científico. Dentre elas, citaremos algunhas:
¿Quen sabe que Anne Marie Lavoisier foi unha notable química que publicou a obra do seu famoso marido, dez anos despois da súa morte, baseándose nas notas dos cadernos de laboratorio? ¿quen sabe que probablemente foron confeccionados por ela mesma, xa que as ausencias de Lavoisier, dedicado a recadar impostos, impedíanlle facer un seguimento do traballo de investigación? ¿quen coñece a Emilie de Bretenil, marquesa du Chátelet, compañeira de Voltaire durante moitos anos, muller de incrible erudición, coautora de moitas obras do famoso pensador francés, introductora da ciencia newtoniana no continente europeo, e da obra de Leibniz en Francia, a quen non podían entender, por falta de coñecementos, a meirande parte dos membros da Academia de Ciencias de París?
Ó longo do século XVIII, a Historia Natural, disciplina que comprendía nioitos aspectos do que hoxe chamamos Química, Bioloxía, Xeoloxía e Medicina, cobrou unha extraordinaria importancia como consecuencia das expedicións científicas e da nova ciencia, que propugnaba a observación da natureza. As mulleres puideron dedicarse a determinados aspectos da Historia Natural, que se consideraban propios do seu sexo, tales como a recolleita de plantas ou de insectos, xurdindo famosas entomólogas, como a holandesa María Merian que viaxou ás colonias do seu
país, realizando importantes estudios e investigacións sobre a metamorfose dos insectos e a utilización de plantas como remedios.
A historia das matemáticas reviste especial interese no período chamado da María Merian
Segunda Ilustración (1740-1800), xa que se desenvolven, entre outros coñecementos, a álxebra, a xeometría analítica e o cálculo diferencial e integral. Destaca pola súa brillantez a figura de Sophie Germain (1776-1831), que estudiou ata os 19 anos e ó non poder asistir á Universidade, por ser muller, conseguiu os apuntes de Lagrange, Fourcroy e da Escola Politécnica de París. Mantivo correspondencia con Gauss, baixo seudónimo, e o seu traballo, de revisión da ecuación de Fermat, foi recoñecido e premiado pola Academia de Ciencias, entre outros por Poisson, Laplace e Legendre, pero nunca admitiron unha discusión en público con ela pola súa condición feminina e as súas aportacións foron esquecidas e silenciadas.
O SÉCULO XIX
Durante este século, o ámbito de influencia feminina quedou restrinxido á esfera da casa, de acordo co ideal imposto ás mulleres de “anxos do fogar”. Doutra banda, a actividade científica pasa a desenvolverse completamente nas Universidades e noutras institucións públicas, converténdose nunha actividade remunerada.
Naqdeles países nos que as mulleres participaran no traballo científico, estes factores
provocaron o seu afastamento del e a perda do lugar que ocuparan. As Universidades europeas permaneceron pechadas para elas ata a metade do século XIX, e en España, non é ata a promulgación da Constitución de 1978 cando as mulleres poderán acceder a todas as carreiras científico-técnicas.
A ciencia e a historia natural utilizáronse para xustificar unha pretendida inferioridade das mulleres, nunha interminable polémica que se estende ata hoxe, coas correntes do determinismo biolóxico e da sociobioloxía, mantidas por prestixiosos científicos estadounidenses. Sen embargo, á beira destes factores negativos, tamén se produce nalgáns países a posibilidade de acceso á educación primaria para as mulleres, propiciado polos gobernos. Malia todas as dificultades, houbo algunhas mulleres que participaron na actividade científica, entre as que sobresaen:
Mary Anning (1799-1874), unha das máis famosas xeólogas do seu tempo, qúe traballou en anatomía comparada, en paleontoloxía e localizou o primeiro esquelete de ictiosaurio.
Caroline Fo (1819-1871), que asistiu ás clases de Faraday na Real Sociedade Londinense e compartía intereses científicos coa súa irmá. Foi ornitóloga, taxidermista e artista. Loitou para que a Sociedade Británica abrise as súas portas ás mulleres.
Mary Sommerville (1780-1872), que tivo unha enorme reputación científica, circunstancia que lle valeu a desaprobación do seu pai e do seu primeiro marido. Escribiu tratados sobre ciencia molecular e microscópica, pero os resultados dos seus experimentos tiñan que ser trasladados á Real Sociedade por medio do seu segundo marido. Traduciu e comentou a Mecánica Celeste de Laplace obra que non entendían a meirande parte dos científicos contemporáneos dela, e foi unha firme defensora dos dereitos das mulleres,
Augusta Ada Byron (1815-1852). Filla dunha erudita muller e de Lord Byron, asistiu a clases na Real Sociedade de Londres e no Instituto de Mecánica, recibindo unha esmerada educación científica. Realizou un traballo importantísimo no deseño de máquinas analíticas e dos primeiros ordenadores, xunto a Babbadge (a quen se lle atribúen, en exclusiva, estes traballos). Un programa do Pentágono, nos EEUU, leva o forne de ADA, que non é un acrónimo senón unha homenaxe a esta muller.
Sonia Kovaleskaia (1850-1891). Matemática notable. Estudiou na universidade de San Petersburgo, que abriu as súas portas ás mulleres en 1861. Posteriormente traballou con Weierstrass, pai da análise matemática, presentando a súa tese de doutoramento sobre A teoría das ecuacións diferenciais parciais en 1875, obra na que aparecía o famoso teorema coñececido como de Cauchy actualmente, pero do que nin Sonia nin o seu mestre tiñan coñecemento. Realizou numerosos traballos sobre os aneis de Saturno, sobre reducción de integrais abelianas a elípticas e outros. Pertenceu á Sociedade Matemática de París e explicou matemáticas na universidade de Estocolmo. Obtivo o Premio Bordin da Academia Francesa e foi tamén membro correspondente da Academia Imperial de Ciencias de Rusia. Malia a súa brillantez, a súa vida non foi fácil e o recoñecemento dos seus méritos estivo cheo de obstáculos e desconsideracións.
O SÉCULOXX
As mulleres tardaron moito en acadar o estatuto de cidadáns de pleno dereito. Como exemplo, ofrecemos datas de consecución do dereito ó voto nalgúns países, logo de importantes loitas:
Nova Zelanda
Australia
Finlandia
Noruega
Dinamarca
Islandia
Holanda
Rusia
Inglaterra
Alemaña
Suecia
Estados Unidos
Irlanda | 1893
1901
1906
1913
1915
1915
1917
1917
1918
1918
1919
1920
1922 | Austria
Checoslovaquia
Polonia
España
Francia
Italia
China
Canadá
India
Xapón
México
Exipto
Suiza | 1923
1923
1923
1931
1945
1945
1947
1948
1949
1950
1953
1956
1971 |
Esta situación está moi relacionada coa posición das mulleres na actividade científico-técnica. Aínda que existiron excepcións, non podemos pensar que tivesen a posibilidade de acadarun estatuto de pleno dereito naquela actividade, se seguían sendo consideradas”cidadáns” de segunda categoría ás que se lle negaban os dereitos máis elementais.
Da mesma maneira que se lle negaba o dereito ó voto, impedíaselles o acceso ás Academias Científicas: A Real Sociedade de Londres non aceptou socias femininas ata 1945, coa incorporación de Katheleen Lonsdsdale e Marjory Sthefenson; a Academia de Ciencias de Madrid permitiu o ingreso da primeira muller, Margarita Salas, en 1988 e a Academia de Ciencias de Barcelona, a Mercé Durfort, en 1989, que non ingresou de facto ata 1993. Na Academia de Ciencias de Galicia non hai ningunha muller, e non por que non haxa moitas que desenvolven un importante labor nese campo.
Non nos deteremos demasiado en María Skolodowska Curie, ínica persoa que conqueriu dous Premios Nobel, en Física e Química, de quen aínda se segue a escribir que colaborou co seu marido nas investigacións, cando foi Pierre Curie quen abandonou as que estaba levando a cabo sobre piezoelectricidade para incorporarse ás que realizaba a súa extraordinaria muller.
¿Quen coñecía os nomes das mulleres Premios Nobel ata que Ula Fölsing publicou o libro do mesmo título en 1990?
Só once premios Nobel de Ciencias foron outorgados a mulleres entre 1901 e 2001. 0 premio, instituído por Alfred Nobel, no seu testamento de 1895, establece que debe darse a aqueles investigadores que no ano anterior prestasen un meirande servicio á humanidade, cunha descuberta ou mellora importante no terreo da Física, Química, Fisioloxía e Medicina.
Anualmente, a Academia Sueca consulta a unhas 3000 persoas especialistas nestas materias, para que propoñían as persoas candidatas ó Nobel. Moitos son os problemas detectados na concesión destes premios, pero non é aquí o lugar de pasar lista a eles, aínda que subliñaremos que as mulleres seguen afastadas dos centros de decisión da investigación científica e, xa que logo, é ben difícil que sexan propostas para o Nobel. E preciso salientar, tamén que, á beira dos científicos galardoados, quedaron inxustamente sen recoñecemento algúns investigadores e, de maneira destacada, un grupo de mulleres, claramente discriminadas. Entre elas citaremos a:
Lise Meitner, traballaba con Otto Hahn e xogou un papel importantísimo na explicación da fisión nuclear. Sen embargo, non obtivo o galardón, que foi concedido a Hahn no ano 1945. Cando se cita nos libros, aparece como “o químico” Meitner, circunstancia que imposibilita o coñecemento do seu sexo.
Chien-Shiung Wu, científica china, que en 1957 demostrou experimentalmente as especulacións dos seus colegas masculinos, Tsung Dao Lee e Cheng Ning Yang, sobre reflexión especular no espacio de procesos subatómicos. Estes foron premiados, ela non.
Rosallnd Franklin, bioquímica británica que obtivo en 1951, mediante análises estructurais de Raios X, xuntamente con Francis Crick, os datos que manexaron Watson, Wilkins e Crick para construír un modelo da estructura espacial das moléculas de ADN. Estes obtiveron o Premio Nobel de Medicina. Rosalind Franklin acababa de morrer, pero a Academia non se ocupa de homenaxes póstumas.
Jocelyn Beil Burner descubriu en 1974 un total de 7 púlsáres, un novo tipo de corpos celestes, descuberta pola que foi galardoado co Nobel o seu director de investigación, Anthony Hewish.
Mileva Maric, compañeira de investigación de Albert Einstein, a súa primeira muller, da que se pensa actualmente que influíu decisivamente e contribuíu cos seus cálculos matemáticos ós traballos de Einslein en Física Teórica, que lle valeron o Nobel de Física en 1921.
As galardoadas foron:
- María Sklodowska Curie, Premio Nobel de Físicc, 1903, xunto ó seu marido Pierre Curie.
- María Sklodowska Curie, Premio Nobel de Química, 1911.
- Irene Curie (filla da anterior), Premio Nobel de Química, ¡935.
- Gerly Theresa Cori, Premio Nobel de Medicina, 194Z
- María Giippert Mayer, Premio No6el de Física, 1963.
- Dorothy ¡Jodgkin-Crowfoot, Premio Nobel de Química, 1964.
- Rosalyn Yalow, Premio Nobel de Medicina, 1977.
- Barbara MacClintock, Premio Nobel de Medicina, 1983.
- Rita Levi-Montalcini, Premio Nobel de Medicina, 1986.
- Gerirude Elion, Premio Nobel de Medicina, 1988.
- Christiane Nüsslein-Volhard, Premio Nobel de Medicina, 1995.
Dos anteriores premios, tres son completos, e o resto compartidos entre dúas persoas (tres premios) ou catró persoas (catro premios). No decurso dos anos transcorridos desde o establecemento do Premio Nobel, foron nominados case catrocentos homes en Física, Química e Medicina. Poderíase argumentar que o número de mulleres que se dedican á actividade científico-técnica é moito menor que o número de varóns, pero noutros campos, nos que as mulleres son un número apreciable, como o da Literatura, a escaseza é tamén escandalosa.
Científlcas Premios Nobel en Física e Química. |
Época descubrimento | Campo e Ano do
Nobel | Persoas premiadas (Mulleres en cursiva)
(datas de nacemento e
defunción) | Descubrimento |
(1897-1903) | Física
1903 | Marie,Sklodowska Curie
(1867-1934)
Pierre Curie (1859-1906) Antoine Henri Becquerel
(1852- 1908) | A Radioactividade. |
(1903-1910) | Química
1911 | Marie Sklodowska Curie
(1867-1934) | Descubrimento do polonio e do radio e illamento do radio. |
(1931-1933 | Química
1935 | Irne Joliot-Curie
(1897-1956)
Frúdéric Joliot-Curie
(1900-195 8) | Radioactividade artificial.
Síntese de novoselementos radioactivos. |
(1948-1950) | Física 1963 | María Güppert-Mayer (1906-1972)
Hans D. Jenaen
(1907-197 3)
Eugene Paul Wigner
(1902-1995) | Estructura do núcleo atómico (modelo de capas).
Polas súas contribucións a teoría do núcleo atómico e das partículas elementais |
(1949-1956) | Química
1964 | Dorothy (Crowfoot) Hodgkin (19 10-1994) | Determinación por difracción de raios X da estructura de importantes
substancias bioquímicas: colesterol, penicilina, vitamina B12 e insulina. |
Premios Nobel en Fisioloxía e Medicina
Época descubrimento | Campo e ano da concesión do Nobel | Persoas premiadas
(Mulleres en cursiva) | Descubrimento |
(1936-1943) | Fisioloxía e Medicina 1947 | Gerty Theresa Cori (Radnitz)
(1896-1957)
Carl Ferdinand Cori
(1896-1984)
Bernardo A, Houssay
(1887-1971) | Reacción catalítica do
glicóxeno: mecanismo de interconversión da glicosa e o glicóxeno. Síntese e illamento da fosforilasa, encima que orixina a catálise do glicóxeno.
Importancia hormonal
lóbulos anteriores da hipófise no metabolismo do azucre. |
(1959) | Fisioloxía e Medicina 1977 | Rosalyn Yalow (Sussman)
(1921- )
Roger Guillemin (1924- )
Andrew Schatly (1926- 1 | Ensaios radioinmnnolóxicos das hormonas peptídicas.
Descubrimeatos relacionados coa producción de hormonas
peptídicas no cerebro. |
1951 | Fisioloxía e
Medicina
1983 | Barbara Mc.Clinlock
(1902-1992) | Transposición xenética:
existen elementos xenéticos móbiles, que dentro do cromosoma saltan activando ou desactivando xenes. |
(1950-1 959) | Fisioloxía e
Medicina
1986 | Rita Levi-Montalcini (1909- )
Stanley Cohen(1922- | Factor de Crecemeoto
Nervoso (NGF) |
(1950 -1960) | Fisioloxía e
Medicina
1988 | Gerlrude B, Elion (1918-1999) George 14. Hitchings (1905-1998)
Sir James Black (1924-
| Principios que contribuíron ó desenvolvemento de novos fármacos para tratamentos médicos de enfermidades: leucemia, gota, infeccións víricas, herpes, malaria, rexeite en transplantes de órganos.
Desenvolvemento dos medicamentos beta bloqueantes |
1980 1948 | Fisialoxia e Medicina 1995 | Christiane Nüsslein-Volhard (1942- ) Erie Wieschaus (1947- ) Edward Lewis (1918- ) | Control xenético do
desenvolvemento embrionario temperán (organismos enteiros, desde levaduras a moscas ou ratos e persoas, están construídos cunha lóxica xenética invariante)
|
Científicas que merecendo o Premio Nobel en Fisioloxía e Medicina non o recibiron, e científicos galardoados.
Campo e
ano do
Nobel | Científicas | Descubrimento e época de
investigación | Científicos premiados |
Fisioloxía e
Medicina
1934
| Frieda Robscheit-
Robbins
(1893-1973) | .
Investigacións sobre o valor terapéutico do fígado no tratamento da anemia pemiciosa.
(1915-1926) | George H. Whipple
(1878-1976)
George R. Minot
(1885-1950)
William P. Murphy
(1892-1987) |
Fisioloxía e Medicina
1935 | Hilde ProeschoIdt
MangoId
(1898-1924) | Natureza e localización do organizador que dirixe o desenvolvemento embrionario de distintos tecidos e órganos. (1924) | Hans Spemann
(1869-1941) |
Fisioloxía e
Medicina
1962 | Rosalind Franklin
(1920-1958) | Estructura da molécula de ADN: a dobre hélice.
(1951-1953) | James Watson
(1928- )
Francs Crick
(1916- )
Maurice Wilkins
(1916- ) |
¿Que se pode facer? Grupos científicos e redes de mulleres estudian as estratexias que se poden desenvolver para rematar cunha situación secular pero, ¿como avanzar se na nosa sociedade, salvo excepcións, aínda se valoran mái as opinións dos homes que as das mulleres? ¿como avanzar se a responsabilidade no benestar familiar aínda recae case en exclusiva nas mulleres? ¿como superar os obstáculos de todo tipo que se opofien á participación social en igualdade de condicións das mulleres, e os modelos vixentes son estereotipadamente masculinos?
A xente nova, mulleres e homes do inmediato futuro, tendes nas vosas mans a posibilidade de mellorar unha situación a todas luces inxusta. O texto que acabades de ler quere contribufr a ese obxectivo.
.
CUESTIONARIO PARA ANÁLISE DE TEXTOS E DEBATE
1. ¿Cales son as uñas de investigación que se poden seguir para buscar a participación das mulleres na ciencia?
2. ¿Por que non aparecen mulleres de ciencia nos libros de texto e na meirande parte das Historias da Ciencia?
3. ¿Que características posufan as Ciencias ata o século XIX que as fan diferentes das actuais?
4. Cita algunhas das contribucións das mulleres á ciencia e á técnica na antigüidade ¿parécenche importantes? ¿por que?
5. ¿Sabes para que se usa o baño María na cociña e no laboratorio? ¿por que se chama así?
¿Sabes que é e para que se usa o alambique?
6. ¿Por que elixían vivir nos conventos algunhas mulleres da Idade Media? ¿calquera muller podía acceder á vida neles?
7. ¿Sabes algo da “caza de bruxas”? ¿cafltos séculos durou? ¿Sabes que era o Tribunal da Inquisición e que relación tiña coa ciencia?
8. ¿Poderías explicar por que as mulleres, malia estar afastadas dos centros de ciencia, cultivaron a astronomía nos séculos XVII e XVIII?
9. Le a frase de Bacon (1561-1626) e di se che parece que ten algo que ver co afastametno das mulleres da ciencia moderna.
10. A partir do século XVII (nacemento da ciencia moderna) a ciencia pasa a cultivarse nas institucións, como as Academias ¿que repercusión tivo este feito para as mulleres?
11. ¿Quen eran e que papel xogaron na actividade científica as saloni&es?
12. ¿Coñecías a existencia dalgunha muller científica das que se citan no texto, coa excepción de Marie Sklodowska Curie?
13. ¿Sabes algo da historia da informática? ¿pensabas que podería haber algunha muller implicada no seu desenvolvemento?
14. ¿Que opinas das datas de consecución do voto polas mulleres? ¿hai algunha que che sorprenda especialmente? ¿e as datas de admisión de mulleres nas Academias Científicas?
15. ¿Coñecfas o nome dalgunha muller Premio Nobel en Ciencias? ¿cales son os factores que inflúen, na túa opinión, para que haxa tan poucas?
16. ¿Cres que se pode facer algo para que a situación descrita mude? ¿quen o debe facer?
BIBLIOGRAFÍA
Boletín das Ciencias, nº 46, pp:51-69.
