O MEU PASO POLO INSTITUTO
Aquí tedes algunhas opinións dos vosos compañeiros do seu paso polo instituto: Animádevos a lelas!!!!:
“O primeiro ano que cheguei ó instituto tocoume a clase de 1º A baixo a titoría de Mari Daporta. Esta clase atopábase no primeiro piso do instituto, como todas as que tería na miña estancia aquí. O instituto estaba cheo de rapaces revoltosos, aínda que eu non fun menos, tiven dúas amoestacións no primeiro ano: unha por insultar a unha profe e outra por coller “prestada” unha raqueta.
En segundo tocoume na peor clase do instituto, case todos eran repetidores e rebeldes.Foi o meu mellor ano, paseino moi ben, todo o día rindo e vacilando ós profesores. O mellor ano, sen ningunha dúbida.
En terceiro tocoume nunha clase moi numerosa, eramos 27!!!. Co que falei moito ese ano, coa consecuencia de seguir tendo problemas coa “lei”.
Este ano estou en 4ºB con moita xente do ano anterior. Estou pasándoo ben tamén, aínda que xa me estou facendo vello, xa que aínda non fun a xunta do xefe de estudos. En resumo, gustoume moito estar no instituto.”
Xosé Avelino Silva Pereira
“Aínda recordo o primeiro día do instituto. Estabamos emocionados e nerviosos na presentación. Tiñamos medo que nos separasen dos nosos amigos e compañeiros cos que compartimos clase durante toda a primaria e párvulos. Os nosos medos, ou polo menos ou meu, cumpriuse. Separáronme das miñas mellores amigas e tocoume nunha clase na que non coñecía a case ninguén. Pero aínda así ese ano, paseino xenial.Había demasiado escándalo na clase, pero era divertido. Ó principio cando entrei no instituto tiña algo de “respecto” ós meus compañeiros de 4º ESO, eran moi altos!!! Pero enseguida comecei a sentirme no instituto como na casa.
Os cursos foron pasando moi rápido e agora xa me vexo con 15 anos. Terán medo os meus compañeiros de 1º ESO de min? Non creo, eu non son tan alta e eles son bastante espelidos.
Pasar polo instituto foi a mellor etapa da miña vida (que non foi moi longa). Fixen moitos amigos que creo que é o máis importante. Tiven profesores moi bos, que me ensinaron moito, aínda que tamén hai que dicilo tiven algúns cos que… en fin, moito, moito non é que aprendese. Vou botar moito de menos ó IES de Meaño, os meus profesores, as súas peculiaridades, e sobre todo, a moitos dos meus compañeiros que coñecín entre as paredes do instituto”.
Ana Lores Padín- 4º B
“No ano 2005 cheguei ó instituto de Dena medio asustado xa que, para min, era todo novo. Ós dous meses xa andaba eu polo instituto como pola miña casa, como se xa o coñecese á perfección.
En 6º de primaria “asustábanme” dicindo que o cambio para a ESO era moi drástico. No meu primeiro ano, xunto co meu comportamento “medio malo”, quedáronme dúas materias, que logo aprobei en setembro. Acórdome perfectamente daquela clase e de tódolos profesores que me deron clase ese ano.
En 2º ESO fíxenme máis traste e foime de pena, xa que repetín curso. Ó seguinte ano de repetir non estudaba nada porque a gran maioría das cousas xa as sabía.
Ó chegar a 3º empecei a estudar, tarde pero a tempo. A clase era de 27 alumnos e estabamos xenial. Suspendín moitísimas pero facendo un esforzo no verán aprobei todas.
Agora estou en 4º e, se Deus quere, será o meu último ano, aínda que se houbese bacharelato no instituto quedaría encantado.
Acordareime sempre de tódolos profesores e botarei de menos á maioría, porque aínda que soen ser malos, axudáronme moito a min e a tódolos compañeiros tanto académica como persoalmente”
Iván Rodiño Louzán
Eu comecei no instituto en 2004 e todo era perfecto. Durante o primeiro ano as notas eran moi boas e coñecín moita xente.
Cando cheguei a 2º as cousas seguiron bastante ben, seguín coñecendo a moita xente e cada vez tiña máis amigos.
Cando cheguei a 3º foi o meu ano máis divertido, pero non o das mellores notas: este ano quedoume bastante marcado, e ó cabo de varias decisións, marchei do instituto.
Dous anos máis tarde volvín e agora xa teño mellores notas e moita mellor relación cos profesores que antes de marchar, porque esta quedara bastante deteriorada.”
Eduardo Camiña Ucha
“O meu paso polo instituto foi bastante bo. O primeiro día que entrei aquí, por fóra parecíame unha cárcere pero por dentro gustábame.
Co tempo todos nos dábamos de conta de que se por fóra era feo, por dentro era peor porque caía a pintura das paredes, chovía dentro,... estes defectos melloráronse co tempo.
Respecto ás notas foime ben porque nunca tiven que presentarme en setembro nin repetín ningún curso.
Aquí coñecín a moitos profesores, algúns bos, outros malos, pero case todos simpáticos. Tamén coñecín a moitos compañeiros novos que me caeron ben ou mal.
En comparación co colexio de primaria, desilusionámonos un pouco, porque aquí non fixemos tantas excursión nin tantas festas. A min gustoume estar aquí pero xa estou desexando marchar para cambiar de aires e coñecer a máis xente.”
Ana Belén Prieto González
“O meu paso polo instituto prolongouse dous anos máis do esperado. Que dicir do meu paso por el! Non sei por onde empezar.
Son moitos os recordos e anécdotas que levo de aquí, onde pasei seis anos da miña vida nos que rin, chorei, e fixen novos amigos que xamais esquecerei e algúns seremos para sempre amigos, xa que moitos coñecemos aquí a verdadeira amizade. Non só se trata de vir aquí e facer amigos. Aprendín moitas cousas que antes non sabía e terminei este ciclo da miña vida satisfeita ó saber que non remato coas mans baleiras, xa que comigo levo novos coñecementos e sentimentos.
Coñecín a profesores que me axudaron moito e se esforzaron por ensinarnos a todo o mundo o que nos espera fóra destas paredes. Aquí todos aprendemos uns de outros: a ser compañeiros, a axudarnos cando estabamos mal, a comer ben e de forma sa, xa que co Plan Valora se esforzaron para axudarnos a que adquirísemos novos hábitos alimenticios.Tamén aprendemos a coidar o medio ambiente, para que no futuro poidamos seguir gozando deste mundo no que todos vivimos...
Moitos profesores implicáronse con nós como se fósemos os seus fillos e sei que serán persoas que vaiamos onde vaiamos, sempre levaremos con nós e eles, aínda que tan só sexa un anaco de cada un de nós, tamén se acordarán.
O meu paso polo instituto foi positivo en tódolos sentidos, aprendín dos meus erros, moitas cousas e del levo os meus mellores recordos e a miña mellor amiga.”
Janet Romero Iglesias
