Punto Laranxa contra o acoso escolar

Histórico

Histórico de actividades da biblioteca. As actividades deste histórico corresponden con cursos anteriores e xa non están vixentes.

I CONCURSO DE FOTOGRAFÍA

31/03/2016

biblioteca do IES LEIXA convoca este concurso de fotografía co fin de fomentar a lectura nun espazo aberto. Poderá participar neste concurso todo o alumnado matriculado no curso actual no IES Leixa.

O tema principal son os libros e as paisaxes literarias. As fotografías deberán incluir un libro e unha paisaxe relacionada ca temática do libro. A fotografía (tamaño 15 x 20) entregarase en conserxería do 18 ao 20 de abril 2016. Así que se eres bo fotógrafo/a e gústache ler, participa neste concurso. O premio será unha tablet.

Consulta as bases e se tes algunha dúbida, diríxete ao equipo de biblioteca. BOA SORTE!

 

lavoz_01042016

Semana do libro

Moi pronto celebraremos a Semana do Libro e precisamos a colaboración de todos nas actividades que vai organizar a biblioteca, e una delas é a:

RECOLLIDA DE LIBROS

Tes libros quexa non usas?. Libros que ocupan espazo na túa casa e que outros poden aproveitar?. Dónaos á biblioteca para organizar a Semana do Libro e o III Intercambio-adopción de libros.

Ata o 20 de abril podes deixalos na caixa que haberá na biblioteca.

¡¡PARTICIPA!!

 

Lavoz_30032016

Entrega de premios do II Certame de Relato Curto

> 20.02.2015

O día 20 de febreiro celebrouse no salón de actos a entrega de premios do II Certame de Relato Curto organizado pola biblioteca.
Resultou gañador do 1º premio o estudante do ciclo superior de Deseño e Produción Editorial Alberto Ladero Lorente, e foi merecedora do 2º premio a estudante de bacharelato Valeria Senra Rodríguez.
A ambos os dous, noraboa.

Relato gañador:

BUENOS DÍAS:

Aquella mañana, ella se levantó como de costumbre a pesar de ser domingo. A menudo remoloneaba bajo las sabanas, pero hoy se sentía tan viva, que tenía la necesidad de levantarse inmediatamente.

Sin hacer ruido subió la persiana lo suficiente para que los primeros rayos de luz de la mañana iluminasen la habitación de forma tenue.

Se sentó en la butaca que había en la habitación. Estaba desnuda, pero no le importaba a pesar de que la temperatura en la habitación no era muy elevada. Se sentía muy cómoda, como nunca se había sentido en su vida.

Subió los pies sobre el asiento abrazando sus piernas, sintiéndose muy sensual, permaneció así durante unos instantes, contemplando al hombre que permanecía acostado en la cama bajo las sabanas, recordando la velada más intensa y dulce de su vida.

Sonriendo recordó esos momentos en los que ambos se habían sentido un poco torpes, como dos adolescentes sin experiencia en el sexo. Pero no era eso lo que recordaba, sino la forma tan tierna de tratarla, consiguiendo que se encontrara muy cómoda en cada mágico instante, haciendo que se sintiese mujer como hacia muchísimo tiempo que no se sentía.

Seguía contemplando a su amante mientras dormía. «No es muy guapo, ni atractivo - pensó – pero ¿Qué importa eso?». Le gustaba contemplarle, recorriendo su piel con los ojos. Él parecía sentirlo moviéndose levemente como si un escalofrío le recorriese el cuerpo al tacto de su mirada.

Se levantó del sillón y se deslizó de nuevo entre las sábanas. No quería despertarlo ni romper ese maravilloso momento.

- ¿Acaso era un sueño?- Se preguntó. No, no lo era. Era real, era muy real y suavemente se fue acercando a su cuerpo, acurrucándose contra él sintiendo su calor. Sin despertar, él se acopló a la forma de su abrazo y ella se sintió amada de nuevo.

Lo abrazó intensamente. Sus labios se fundieron con la piel de su espalda acariciándola con un suave y cálido beso.

Con la yema de su dedo índice dibujó un corazón en su pecho y antes de terminarlo, él despertó cogiendo su mano y entrelazando sus dedos la coloco sobre su pecho de manera firme. Podía sentir el fuerte latido de su corazón y un nuevo beso en la espalda. Lentamente se volvió, y abrazándola de forma suave pero intensa se fundieron sus cuerpos.

Con su dulce mirada le decía que no quería despertarlo. Él, colocando suavemente el dedo en sus labios, le indico que no dijese ni una sola palabra que no fuese de amor; ella le besó el dedo delicadamente como si sus labios fuesen de seda, así se sentía en sus brazos, suave y delicada. Con la mirada, él le respondió que no importaba.

Se fundieron en un beso suave tierno y dulce, acariciándose los labios. Poco a poco sus cuerpos se fueron enredando bajo las sabanas. Por un instante, ella sintió que el tiempo se detenía y le guiñaba un ojo cómplice de ese momento.

Entre ambos no había palabras. Se sentía tan querida, que sobraban, no podían expresar ni una pequeña parte de lo que sentía. Solo una mirada, un beso y ese cálido abrazo bastaban para expresar ese sentimiento tan intenso.

Frente a frente, recorriéndose con la mirada, afloró en sus labios una sonrisa, recordando la velada de la noche pasada cuando se amaron como si el mañana no existiera.

- Buenos días. – Le susurró en el oído apartándole el pelo

Esa mañana de domingo se despertó sobresaltado, empapado en sudor, ella no estaba a su lado. El sueño que había tenido le pareció tan real que se sentía excitado recordándolo. Podía percibir el olor de su perfume impregnando la estancia. Alguien había subido ligeramente la persiana y los primeros rayos de luz otoñal de la mañana iluminaban ligeramente su rostro. Quiso estirarse pero enseguida recordó que no podía hacerlo y que lo ocurrido aquella noche no había sido otra cosa que un sueño, pero tan real le había parecido, una vez más. Las imágenes de lo que en realidad ocurrió la noche anterior desfilaban por su mente como retazos pasados de su existencia. Giró la cabeza a un lado y a otro pero no conseguía ver a nadie. Sabía que no estaba solo en la habitación.

- ¿Estás ahí? – pregunto sin moverse apenas.

Escucho un suspiro muy profundo por respuesta, con un halo de melancolía en él.

- Sí, aquí estoy – respondió con la respiración entrecortada.

Estaba sentada en el sillón de la habitación, desnuda abrazándose las piernas, escondiendo su tristeza entre la penumbra de la estancia. Buscó su mirada por toda la habitación, mientras, ella agachaba la cabeza escondiendo sus ojos tras su cabello, aun así podía sentir como una lágrima se deslizaba por su mejilla.

- ¿Qué te ocurre? – Le preguntó sin demasiada convicción con la certeza de saber la respuesta.

- No puedo hacerlo – sollozó – No puedo ayudarte, no me vuelvas a pedir que lo haga. Me quedaré aquí como cada domingo, haciéndote compañía, pero luego me marcharé y no volveré jamás. Te quiero, te quiero con toda mi alma, con todo mi ser pero hoy será el último día que te diga “buenos días”.

- Aún no me los has dado – Dijo él como si no hubiese escuchado más que la última frase. Tumbado mirando al techo, sus ojos se inundaron de lágrimas que comenzaron a deslizarse por su sien, empapando la tela de la almohada.

Temblándole la voz pero sabiendo que sería la última vez que lo pronunciaría, rompió el silencio que se había instalado entre ellos, esbozando un desesperanzado:

- Buenos días.

Ninguno de los dos pronunció una palabra más. No hubo ni una mirada, ni un beso, ni una despedida, nada. Nada más. Lentamente, en silencio, se vistió. Su silueta se desvaneció tras cerrar la puerta.

Dicen que unos días más tarde él murió, la melancolía se había instalado en su corazón apagándolo cada día un poco hasta que se paró, víctima de sus sentimientos. Cuando ella supo la noticia, una sobredosis de culpabilidad ahogó su alma. Ambos murieron víctimas del amor.

II certame de relato curto de BIBLILEIXA 2015

27/01/2015 17:27

 

A biblioteca do IES Leixa ten o pracer de organizar por segunda vez o certame de relato curto. Lembra que a data límite para entregar o teu relato é o 10 de febreiro.

Os participantes quedan convidados ao salon de actos o día 20 de febreiro para coñecer os relatos premiados. O primeiro premio será un libro electrónico e o segundo premio recibirá un libro.

Grazas pola vosa participación!

Podedes consultar as bases do concurso no arquivo adxunto.

Semana do Libro

A biblioteca do instituto organiza varias actividades conmemorativas do Día Mundial do Libro e da Semana do Libro. Exposicións, recomendacións, doazón de libros de 2ª man, intercambio de libros, Plan lector, ...

Encontros do Plan de Mellora de Bibliotecas Escolares 2013-2014

Os días 27 e 28 de marzo celebráronse en Santiago de Compostela os Encontros do Plan de Mellora de Bibliotecas Escolares no que participa o IES Leixa.

Ata Santiago desprazouse a coordinadora da biblioteca do IES Leixa e coordinadora do PLAMBE Alicia del Río López

 

Preme sobre a imaxe para ver máis fotos (Flickr)

Recollida de libros de segunda man

CAMPAÑA DE RECOLLIDA DE LIBROS DE LECTURA DE SEGUNDA MAN:

Dende o martes 1 de abril ata o venres 11 de abril realizarase unha recollida de libros de segunda man (en calquera idioma) na biblioteca.

Habilitarase unha mesa con 2 caixas para que deixes os teus libros de lectura. Á volta de Semana Santa estarán expostos na entrada do instituto para que todos poidamos levar un libro que nos guste.

Como dixo Francis Bacon “A lectura fai ao home completo, a conversación áxil e o escribir preciso.”

 


Premios do concurso de relato curto 2014

O día 24 de febreiro celebrouse no salón de actos a entrega dos premios do concurso de relato curto que organizou a biblioteca. O primeiro premio foi para o relato "Amor, maldita palabra" do estudante do ciclo medio de Atención a persoas en situación de dependencia, Uxío Caaveiro González. O segundo premio foi para o relato "14 de febrero" da estudante do mesmo ciclo, Asís Lamas Díaz.

O xurado estivo formado polos profesores/as, Alicia del Río López, Julio C. Betegón Castelo e Victoria Mosquera López.

1º PREMIO: AMOR MALDITA PALABRA

Sentía morrer. Aquela sensación non podía ser nada bo; as bágoas percorrían incansables as súas meixelas sen motivo aparente. Sentía unha dor xorda no peito que lle impedía case respirar. E todo pola ausencia dun home que nunca estivo realmente.

Non se estremece ao recordar unha caricia senón que se aferra fortemente a si mesma e treme.

O sabor dos seus beizos … Non recorda o sabor dos seus beizos. Maldita dor, unha dor por unha ausencia que sempre viviu e aceptou e que agora parece doer incluso máis que aqueles golpes que …

Sempre viu o branco de cor negra e o negro de cor branca porque así se lle impuxo  como impostas eran as respostas que daba; e cando non eran o que se lle impoñía entón agarrábase fortemente a si mesma, como agora cando recorda as súas caricias.

Non pode ser bo o que está sentindo; son moito máis numerosos os malos recordos que os bos. Aínda así só recorda aqueles intres de amor. –“Amor maldita palabra”- Repite incesantemente. ¿Como se pode amar a alguén que impón a súa vontade? Alguén con quen o mellor momento compartido é a ausencia; alguén que asusta cando chega.

Amor maldita palabra, xurde da nada e non pregunta se pode pasar, simplemente pasa e queda; non recibes sempre que das e nunca escolles de quen te namoras; das sen pedir, e sentes de máis e ves de menos, e dóeche o bo e perdoas o malo e un bo día sentes unha dor no peito que te afoga. Amor maldita palabra. Pois se foi amor non sempre o amor son sorrisos nin tenras palabras, nin ledicia a cada intre, tamén pode ser dor, sufrimento, medo ás veces … Pode ser unha caricia que non che traía bos recordos pero o amor mesmo segue sendo un sentimento que te cega, que te anula ás veces; simplemente o compartes coa persoa equivocada ás veces, pero o sentimento segue sendo o mesmo.

Amor maldita palabra.

2º PREMIO: 14 DE FEBRERO

Mi segundo café, aquí en el “Bohío”, cuando quedo con alguien me gusta esperar, siempre llego con mucho tiempo de antelación. El bueno de Braulio siempre tiene una sonrisa y una pasta para mí. Tantas tardes en esta misma mesa, en el mismo rincón, si fuese alguien famoso, podrían poner un cartel... en esta mesa se sentaba Elvira...

Hoy no es un día cualquiera, no es uno más. Ahora me siento viva, ¿quién me lo iba a decir hace unos meses?, 15 exactamente, casi 16, los cuento como si de una condena se tratase. Aún recuerdo aquella sensación... durante un tiempo me abrasó las entrañas, aquel dolor, aquel “no valgo para nada”, aquellas fotos, aquellas negaciones de lo evidente, aquellos insultos, aquel sentido de culpabilidad, aquellas noches sin poder dormir, aquellos llantos nocturnos (para que Carlos y Julia no notasen nada), aquel sentimiento de frustración, de decepción. La gente que te rodea te dice que era lo mejor, ¿lo mejor?, cómo va a ser lo mejor sufrir tanto por alguien?, después de tantos años de convivencia, de problemas, de risas, de llantos, de dos hijos en común... Nadie se merece todo eso para darse cuenta de algo, “que era lo mejor”. Estaba en un pozo, profundo, sin salida, pero con lo mejor de la convivencia... mis dos hijos. No lo podían entender, no entendían que en todos esos años no sólo había habido discusiones, había habido también unas caricias, una complicidad, una primera vez (y qué primera vez), unas crisis superadas, unas primeras vacaciones en un camping, muchas navidades en familia, un echar números juntos para sus estudios. Todo eso había sido nuestro día a día, no lo entendían porque ellos sí se habían dado cuenta... sabían que la cosa iba mal, jajá jajá, siempre la pareja es la última en enterarse, bueno, y que son muy listos, en eso no se parecen a mí. Cuando tienes mi edad, 58 años (uf, que mal suena), y a punto de jubilarte, piensas que ya está, ya no hay más que hacer en la vida, bueno sí, como dice mi amiga Carmen, puedo ir a talleres de bolillos, de corte, allí en la Asociación de vecinos. Parece mentira que me conozca tan poco, a ella le gusta, es más, para ella es casi algo “extremo”, el salir de casa sin su cari, es tremenda!!!! Mis gustos son otros, prefiero el ejercicio, el aire libre, y eso precisamente era lo que necesitaba ¡Aireeee!. Llegué a pensar que me podía presentar para las olimpiadas... tantos kilómetros al día. Me planteaba cada día una meta, hoy.... hasta este barrio, mañana hasta este otro, mientras pensaba en lo que me estaba pasando... más aceleraba (y más juraba en hebreo). Ya había dado varias vueltas a la ciudad, la ansiedad se me pasaba, pero el cansancio..., cómo me dolía todo.

Cómo pasa el tiempo, aquí con mis pensamientos, y con esta sonrisa bobalicona que se me pone, jajajaja, y ya van a dar las seis. Ya voy por el tercer café, no sé si voy a poder dormir esta noche, aunque en realidad es lo que espero, dormir poco. Ya no creo que tarde en venir, es siempre muy puntual. Me entra la risa cuando pienso en Carmen, en la cara que puso cuando se lo conté. Me dijo que estaba loca, que no sabía dónde me metía, pero es mi amiga y me veía feliz. Los niños (mis niños) me animaron, sobre todo Julia, siempre he intentado educarlos para que tuviesen una mente abierta, en realidad, para que fuesen buenas personas, y me han demostrado que lo he hecho bien.

 

Aún no me puedo creer que se hubiese fijado en mí, bueno sí, porque hay que reconocer que yo era la única en el gimnasio que llevaba un chándal de mercadillo, una camiseta tres tallas más grande y unas deportivas de 8 €, lo difícil era no fijarse. No me acuerdo cuando empecé a reírme con él, puede que fuese cuando se me había acercado para ver cómo me iba con la cinta, y de lo nerviosa que me puse le di demasiada velocidad, la caída fue sonora, y qué decir de la hinchazón. Sí, fue a raíz de aquello, seguro. No me acuerdo cuando empecé a pensar en él de una manera inconsciente, ya no me importaban ni mis pintas, ni que los cuatro pelos que tengo se me pegasen con el sudor, ni ponerme colorada con el esfuerzo, si con todo esto tenía ganas de bromear conmigo, e insistía en quedar para tomar algo... cuando me viese de peluquería ¡alucinaría!. Pero no alucinó, me miraba con la misma mirada que en el gimnasio, con la misma sonrisa, no le importaba mi aspecto (he decir que no estoy nada mal). Ni ese primer día, ni los siguientes. Cada día había más confianza, yo sabía que en algún momento pasaríamos a algo más. ¡Qué miedo me daba ese momento!!!, más bien pánico. Mi cuerpo ya no era el de aquella primera vez de hace tantísimos años... Cuando llegó el momento, no importó. Me convertí en emperatriz, en la reina del Nilo, en una mujer hermosísima, en una actriz de Hollywood... aunque siguiese siendo Elvira la de los 58 años y cuatro pelos en la cabeza. Ya lo veo, está bajando del coche, qué guapo viene. Intenta disimular el gran ramo de flores que lleva en la espalda. No ha habido promesas ni planes, sólo nos dejamos llevar. Es la primera vez en mi vida (sin contar la flor de plastilina que Pablito me dio en el cole con 6 años) que alguien me regala algo en San Valentín.

 

La Voz de Galicia, 25.02.2014

Concurso para o deseño da mascota da Biblioteca

 
CONCURSO PARA O DESEÑO DA MASCOTA DA BIBLIOTECA
 
1. CONCURSANTES:
Poderán participar neste concurso todo o alumnado do instituto. 
 
2. DESEÑO DA MASCOTA:
A mascota debe ser orixinal. Pode ser un animal, un ser inventado pero en todo caso un ser vivo. En ningún caso se admitirán deseños plaxiados doutros existentes. Acompañando ao debuxo os participantes escribirán un eslogan ou frase curta referida á lectura como fonte de diversión, aventura, lecer… 
Os traballos realizaranse en papel, debuxados a man ou realizados por medios informáticos, e deben respectar un tamaño máximo dun folio (DIN A4). 
 
3. PRESENTACIÓN:
Os traballos entregaranse sen asinar e sen o nome do autor/a. Para garantir o anonimato da autoría introduciranse os datos dos participantes, nome completo e curso/grupo no que está matriculado, nun sobre branco e pechado que se grampará ao debuxo. No exterior do sobre, o/a participante deberá indicar o seu eslogan.  Cada participante poderá presentar un único debuxo.
 
4. LUGAR E DATA DE PRESENTACIÓN: 
Todos os traballos deben entregarse de maneira impresa. O prazo de entrega remata o 28 de marzo 2014, incluído. Os traballos serán entregados en conserxería e se gardarán nunca caixa especialmente habilitada para o concurso e custodiada na vicedirección do centro. Os que non cumpran os requisitos dos apartados 1, 2 e 3 quedarán eliminados. 
 
5. XURADO:
O xurado do concurso estará formado por 4 membros do grupo de docentes responsables da biblioteca e a coordinadora da biblioteca. O xurado poderá declarar deserto o premio e en todo caso, o fallo será inapelable. 
 
6. PREMIO:
A elección do traballo gañador realizarase durante a primeira semana de abril e o día 4 de abril  farase público a través da Biblioteca e da web do centro. O autor/a do debuxo gañador recibirá como agasallo un libro electrónico e un título de recoñecemento a súa arte. Serán entregados na biblioteca durante o recreo o luns 7 de abril.
 
7. DIFUSIÓNS DO DESEÑO GAÑADOR:
O traballo premiado será utilizado para as actividades da biblioteca do IES Leixa. O autor/a ga-ñador/a do concurso cederá todos os dereitos de reprodución da súa obra, sen dereito a percepción compensatoria algunha, salvo o premio outorgado. Os demais participantes disporán de 30 días para retirar a súa obra, agás o debuxo gañador. Transcorrido o devandito prazo, entenderase que os autores/as renuncian á retirada dos exemplares dos seus traballos.
 
8. ACEPTACIÓN DAS BASES:
A participación no concurso, supón a aceptación de todas as presentes bases na súa totalidade e a conformidade coa decisión do xurado.

A biblioteca vístese de Samaín

Samaín

A biblioteca non debe ser un espazo estático. Debe "vestirse" segundo a ocasión dinamizando a vida no instituto.

 

Preme na imaxe para ver máis fotos (Flickr)

Powered by Drupal - Design by artinet