Química (palabra que podería provir dos términos gregos χημία ou χημεία, quemia e quemeia, respectivamente) é a ciencia que estuda tanto a composición, estrutura e propiedades da materia como os cambios que esta experimenta durante as reaccións químicas e a súa relación coa enerxía. É definida por Linus Pauling como a ciencia que estuda as sustancias, a súa estrutura (tipos e formas de acomodo dos átomos), as súas propiedades e as reaccións que as transforman noutras sustancias.3A química moderna foise formulando a partir da alquimia, unha práctica protocientífica de carácter filosófico, que combina elementos da química, a metalurgia, a física, a medicina, a biología, entre outras ciencias e artes. Esta fase termina ao ocorrer a chamada, Revolución da química, baseada na lei de conservación da masa e a teoría da osíxeno-combustión postuladas polo científico francés, Antoine Lavoisier.
As disciplinas da química agrúpanse segundo a clase de materia baixo estudo ou o tipo de estudo realizado. Entre estas temos a química inorgánica, que estuda a materia inorgánica; a química orgánica, que estuda a materia orgánica; a bioquímica, que estuda as substancias existentes en organismos biolóxicos; a fisicoquímica, que comprende os aspectos energéticos de sistemas químicos a escalas macroscópicas, moleculares e atómicas, ou a química analítica, que analiza mostras de materia e trata de entender a súa composición e estrutura.
A física (do latín physica, e este de o grego τὰ φυσικά, neutro plural de φυσικός, "natureza") é a ciencia natural que estuda as propiedades e o comportamento da enerxía e a materia (como tamén calquera cambio nela que non altere a natureza da mesma), así como ao tempo, o espazo e as interaccións destes catro conceptos entre si.
A física é unha das máis antigas disciplinas académicas, talvez a máis antiga, xa que a astronomía é unha das súas disciplinas. Nos últimos dous milenios, a física foi considerada dentro do que agora chamamos filosofía, química, e certas ramas da matemática e a biología, pero durante a Revolución Científica no século XVII xurdiu para converterse nunha ciencia moderna, única por dereito propio. Con todo, nalgunhas esferas como a física matemática e a química cuántica, os límites da física seguen sendo difíciles de distinguir.
A área oriéntase ao desenvolvemento de competencias dunha cultura científica, para comprender o noso mundo físico, viviente e lograr actuar nel tomando en conta o seu proceso cognitivo, o seu protagonismo no saber e facer científico e tecnolóxico, como o coñecer, teorizar, sistematizar e evaluar os seus actos dentro da sociedade. Deste xeito, contribuímos á conservación e preservación dos recursos, mediante tómaa de conciencia e unha participación efectiva e sostida.
A física é significativa e influyente, non só debido a que os avances na comprensión a miúdo traducíronse en novas tecnoloxías, senón tamén a que as novas ideas na física resoan coas demais ciencias, as matemáticas e a filosofía.
A física non é só unha ciencia teórica; é tamén unha ciencia experimental. Como toda ciencia, busca que as súas conclusións poidan ser verificables mediante experimentos e que a teoría poida realizar predicciones de experimentos futuros. Dada a amplitud do campo de estudo da física, así como o seu desenvolvemento histórico en relación a outras ciencias, pódella considerar a ciencia fundamental ou central, xa que inclúe dentro do seu campo de estudo á química, a biología e a electrónica, ademais de explicar os seus fenómenos.
A física, no seu intento de describir os fenómenos naturais con exactitude e veracidad, chegou a límites impensables: o coñecemento actual abarca a descrición de partículas fundamentais microscópicas, o nacemento das estrelas no universo e ata coñecer cunha gran probabilidade o que aconteceu nos primeiros instantes do nacemento do noso universo, por citar uns poucos campos.
Esta tarefa comezou fai máis de dous mil anos cos primeiros traballos de filósofos gregos como Demócrito, Eratóstenes, Aristarco, Epicuro ou Aristóteles, e foi continuada despois por científicos como Galileo Galilei, Isaac Newton, Leonhard Euler, Joseph-Louis de Lagrange, Michael Faraday, William Rowan Hamilton, Rudolf Clausius, James Clerk Maxwell, Hendrik Antoon Lorentz, Albert Einstein, Niels Bohr, Max Planck, Werner Heisenberg, Paul Dirac, Richard Feynman e Stephen Hawking, entre moitos outros.