Como sabedes, o día 12 de maio celebramos o Día das Matemáticas. O luns 13 entregáronse os premios deste certame.

Este ano quixemos continuar co concurso de poesía e tivemos a satisfacción de contar coa colaboración do alumnado de 5º de Primaria, animado pola súa titora Jose que nos deleitou coa lectura das súas fantásticas creacións.  Para nós foi moi moi importante a súa participación, polo que as 11 persoas do grupo recibiron un pequeño agasallo!

FRACCIONES (Diego e Xabi)

Tres se fijó en cinco.

Cinco quería ser una fracción

le valía cinco tercios.

Pero tres no quería ser una fracción.

Cinco la amaba.

Después de mucha discusión se decidieron y fueron una suma.

Pero cinco se fijó en ocho.

Porque ocho quería ser una fracción.

Cinco ignoró a tres.

ÁNGULOS (Aroa e Carlota Blanco)

El ángulo obtuso buscaba una novia
y fue a la calle a buscar a su media.
Dando vueltas sin parar,
encontró a un ángulo al lado del mar.
“La ángulo” estaba triste sin parar
porque no tenía a nadie que la amara de verdad.

Los dos empezaron a charlar,
hasta el infinito y más allá.
El ángulo obtuso se dio cuenta
de que era su 1x1.
Los dos tuvieron un ángulo agudo.
Y vivieron felices en el libro de matemáticas.

 En Secundaria, o noso alumnado animouse a participar… aínda que case todos esgotando o límite do tempo de entrega!

E os gañadores foron:

1º premio: O EIXO DA VIDA,  Iago Abuín de 4º ESO

2º premio: O SÍMBOLO IGUAL, Sandro Antunes de 3º ESO

3º premio: SEN TÍTULO, Alejandro Abuín de 2º ESO

O nº 1, despois de investigar

descubriu que non era primo

e despois de moito cavilar

formou unha familia de non  primos

Decatouse da súa importancia

despois de comprobar

que todos acudían a él

para definir a súa existencia.

ALEJANDRO ABUÍN 2º ESO

O EIXO DA VIDA

As nosas vidas sempre foron paralelas,
por accidente convertíronse en secantes.
Logo de atoparse nun punto
decidimos continuar na mesma dirección,
coma rectas coincidentes

Os sistemas das variables das nosas vidas
deron novos resultados,
outra recta interpúxose no noso camiño.

Por este motivo,
convertímonos en dous vectores
con dirección distinta.

IAGO ABUÍN 4º ESO

O SÍMBOLO IGUAL

As dúas liñas do símbolo igual (=) estaba namoradas,

pero non podían acercarse,

xa que si o fixeran

deixarían de ser un símbolo matemático.

As dúas estaban tristes,

ata que un día,

un número díxolles que se transformaran nunha suma,

porque unha liña mais outra liña sería igual ao símbolo máis (+),

e así poderían estar xuntos para sempre.

SANDRO ANTUNES 3º ESO

Esperámosvos de novo para o próximo curso!

ENLACE A GALERÍA DE FOTOS E POESÍAS