DÍA ESCOLAR POLA PAZ

O pasado día 30 de xaneiro celebrouse no noso IES o Día Escolar da Non Violencia e da Paz, que conmemora o aniversario da morte de Mahatma Gandhi.

Co obxectivo de educar na tolerancia e no respecto, entre outras actividades, expuxéronse nos corredores carteis con poemas  e  tamén se proxectou un traballo elaborado pola profesora de Pedagoxía Terapéutica Mª Luz López Díaz.

 


Poemas que se expuxeron nos corredores do IES e outras cousas...

 

30 de xaneiro: “Día escolar pola PAZ”
   
“A poesía é unha arma cargada de futuro”   Gabriel Celaya

 

 
XOGO RUÍN

Luis Pimentel (Lugo 1895-1958)
Versos do poemario "Sombra do aire na herba".


Aquel neno
pincháballes os ollos
aos paxaros;
e gustáballe ver saír
esa gotiña
de aire e de luz,
ese rocío limpo
de mañanciñas frescas.
..........................................
Logo, botábaos
a voar
e ríase de velos
topar contra o valado
da súa casa,
con un ruido moi triste.
..........................................
Creceu e foi de aqueles.

 

                       

 

A derradeira lección do mestre (Castelao)

 

 

 

 blog>  EDLG/ENDL do IES As Mercedes (LUGO)

 Preme >AQUÍ




"Digo Viet Nam e basta"

Celso Emilio Ferreiro (1912 - 1979), de Viaxe ao país dos ananos (1968)
"Digo bomba de fósforo.
Apenas digo nada.
Digo lombriga e larva de carne podrecida.

Digo nenos de napal,
terror de noite e de selva,
fedor de cidade e cloaca.
Fame, suor, aldraxe,
pugas de aceiro, antropofaxia.

Digo guerra bestial,
tremos de terra, crime, lume, lava,
estoupido, verdugo
e mortandade en masa.

Digo gas abafante.
Apenas digo nada.

Digo yanqui invasor,
depredador de patrias.

Digo plutonio, pentágono,
esterco bursátil, palanca,
Presidente, gasoupa,
chuvia, amargura, baba.

Digo petróleo, ferro,
Mineral, trampa,
lobo, caimán, polaris, cóbrega,
miseria, diplomacia.

Digo devastación que USA, usa.
Apenas digo nada.

Digo Vietnam e está xa dito todo
cunha soa palabra.
Pra abranguer a vergonza do mundo,
digo e basta."


POEMA NUCLEAR

Celso Emilio Ferreiro (1912 - 1979), de O soño sulagado (1954)

¡Qué ben, que a bomba vén co seu rebombio!
A bomba, ¡bong!, a bomba, bon amigo
A bomba con aramios, con formigas,
con fornos pra asar meniños loiros,
A bomba ten lombrices, bombardinos,
vermes de luz, bombillas fluorescentes,
pixes de chumbo, vómitos, anémonas,
esterco de cobalto hidroxenado,
martelos, ferraduras, matarratos,
A bomba, bong, A bomba, bon amigo
Con átomos que estoupan en caea
e creban as cadeas que nos atan:

Os outos edificios
Os outos funcionarios
Os outos financeiros
Os outos ideais
¡Todo será borralla radioaitiva!

As estúpidas nais que paren fillos
polvo serán, mais polvo namorado

Os estúpidos pais, as prostitutas,
as grandes damas de beneficencia,
magnates e mangantes, grandes cruces,
altezas, excelencias, eminencias,
cabaleiros cubertos, descubertos,
nada serán meu ben,si a bomba ven,
nada o amor, e nada a morte morta
con bendiciós e plenas indulxencias

¡Qué ben, que a bomba ven! Nun instantiño
a amable primavera fise cinza
de vagos isotopos placentarios,
de letales surrisas derretidas
baixo un arco de átomos triunfales.

A bomba, ¡bong! A bomba co seu bombo
de setas e volutas abombadas
axiña ven, vela ahi ven, bon amigo.

Estanos ben! ¡Está ben! Está bon!  ...............

¡¡¡¡¡BOOOONG!!!!


        CUNETAS  - LUÍS PIMENTEL (1895-1958)
¡Outra vez, outra vez o terror!
Un dia e outro dia,
Sen campás, sen protesta.
Galicia ametrallada nas cunetas
dos seus camiños.
Chéganos outro berro.
Señor ¿que fixemos?
-Non fales en voz alta-
¿Ata cando durará este gran enterro?
-Non chores que poden escoitarte.
Hoxe non choran mais que os que aman a Galicia-
¡Os milleiros de horas, de séculos,
que fixeron falta
para facer un home!
Teñen que encher ainda
as cunetas
con sangue de mestres e de obreiros
Lama, sangue e bágoas nos sulcos
son semente.
Docemente chove.
Enviso, arrodeame unha eterna noite.
Xa non terei palabras pra os meus versos.
Desvelado, pola mañá cedo
Baixo por un camiño.
Nos pazos onde se trama o crime
Ondean bandeiras pingando anilina.
Hai un aire de pombas mortas.
Tremo outra vez de medo.
Señor, isto é o home.
Todas as portas están pechadas.
Con ninguen podes trocar teu sorriso.
Nos arrabais
bandeiras batidas e esfarrapadas.
Deixa atrás a vila.
Ti sabes que todos os días
hai un home morto na cuneta
que ninguén coñece aínda
Unha muller sobre o cadaver do seu home
Chora.
Chove.
¡Negra sombra, negra sombra!
Eu ben sei que hai un misterio na nosa terra,
Mais alá da neboa,
Mais alá do mar,
Mais alá da chuvia,
Mais alá do bosque.

CUNETAS  (traducción ao castelán)
¡Otra vez, otra vez el terror!
Un día y otro día,
Sin campanas, sin protesta.
Galicia ametrallada en las cunetas
de sus caminos.
Nos llega otro grito.
Señor ¿qué hicimos?
-No hables en voz alta-
¿Hasta cuando durará este gran entierro?
-No llores que pueden escucharte.
Hoy no lloran más que los que aman a Galicia-
¡Los millares de horas, de siglos,
que hicieron falta
para hacer un hombre!
Tienen que llenar todavía
las cunetas
con sangre de maestros y de obreros.
Barro, sangre y lágrimas en los surcos
son simiente.
Dulcemente llueve.
En viso, me rodea una eterna noche.
Ya no tendré palabras para mis versos.
Desvelado, por la mañana temprano
Bajo por un camino.
En los pazos donde se trama el crimen
Ondean banderas goteando anilina.
Hay un aire de palomas muertas.
Me estremezco otra vez de miedo.
Señor, esto es el hombre.
Todas las puertas están cerradas.
Con nadie puedes cambiar tu sonrisa.
En los arrabales
banderas agitadas y rasgadas.
Deja atrás la ciudad.
Tú sabes que todos los días
hay un hombre muerto en la cuneta
que nadie conoce todavía.
Una mujer sobre el cadáver de su marido
Llora.
Llueve.
¡Negra sombra, negra sombra!
Yo sé bien que hay un misterio en nuestra tierra.
Más allá de la niebla,
Más allá del mar,
Más allá de la lluvia,
Más allá del bosque.

 



VIETNAM CANTO (fragmento) - UXÍO NOVONEYRA (1930-1999)
En “Poemas caligráficos”


CUMES CUMES CUMES CUMES COM´ESTES ECOEN
UNHA VEZ POR CADA MORTE
VIETNAMMMMMMMMMMMMM
VIETNAMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM
VIETNAMMMMMMMMMMMMM

Metan na casa a verba na cociña na mesa na cama xa está
E calaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar
Hastr´o berro que te acusa USAUSAUSAUSAUSAUSA

un
morto
dous mortos
tres / trinta mortos
trescentos / tres mil mortos
OFENSIVA DO TEIT 22000 / 100000 mortos
tódalas os que se volven ceros 00000000000000000000000
baixo de cada un 10 / 100 / 1000 / 10000 mortos á maquina
difuntiños que a noite acolle entre cañas baixo o torbón do
[monzón
na lua do TEIT

dá vergonza vivir
dá vergonza estar vivo e ver a PRIMAVERA

cándo remata un pobo?
un pobo nace sempre
non remata nunca nuncanuncanuncanuncanuncanuncanunca

seino por vós
pobo como o meu
GALICIA pequeniña
Sola cousa de todos

mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos caindo polos teletipos
lúas de LI PO afondadas pra que a lus seña a A de
LIBERTÁAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA