Animación á lectura
A Torre de Hércules
A Torre de Hércules superou a primeira fase para ser declarada pola UNESCO patrimonio da humanidade ó figurar entre as 45 candidaturas que se van avaliar en xunio do 2009.
Nas imaxes vese a aportación que os alumnos deste centro fixeron apoiando dita solicitude.
 |
 |
|
| Con este cartel animáse a participar. | Os alumnos de 5º son os autores deste traballo. | |
 |
 |
|
| Debuxos, cómics e relatos, entrevistas . . . | Máis debuxos e unha obra de teatro. |
Unha torre de contos
| En A Coruña, maxestosa, a carón do océano e a través dos séculos a TORRE DE HÉRCULES guía as embarcacións que se achegan a costa.LIBRINDA revolotea ó seu redor.MERO admíraa dende as augas. |  |
Os LIBROS desta e outras bibliotecas e o gato PACO, sabedor dos misterios do ordenador aportáronnos sitios web, historias e imaxes para coñecer mellor este faro milenario. Os alumnos deste centro nun intento de que sexa recoñecido PATRIMONIO DA HUMANIDADE fixeron a súa aportación o curso pasado e este. Velaí unha mostra.
A Torre de Hércules (Cuento)
Érase una vez una ciudad costera que poseía una hermosa torre llamada Torre de Hércules.La Torre de Hércules era visitada todos los días por mucha gente, pero la torre no era feliz.Un buen día pasó por allí un barco navegando rumbo a Nueva York y el capitán se fijó en la Torre de Hércules que estaba triste y le dijo:- Querida Torre de Hércules ¿Qué te ocurrió?- Me siento sola (contestó la Torre) aquí arriba no tengo amigos.- Yo viajo a Nueva York y allí vive la Estatua de la Libertad.- Si quieres le doy saludos de tu parte.- ¡Sí, por favorPasado un tiempo el barco volvió e el capitán le trajo una carta de la Torre de Hércules de parte de la Estatua de la Libertad.Desde ese día se hicieron amigos y el capitán del barco se convirtió en el cartero.
4º B
A torre de Hércules (Entrevista)
Imos a entrevistar a unha torre moi famosa pola súa antiguedade.
- ¡Ola! Bos días
- ¡Ola !
- Vimos a facerlle unha entrevista, xa verá que é moi curta.
- Aí vai a primeira pregunta:
- ¿Cal é a súa altura total?
- Pois eu mido 68 metros. Teño o privilexio de ser o único faro romano en funcionamento do mundo.
- ¿É verdade que hai varia lendas relacionadas coa construción ?
- Sí , é verdade.
- ¿Pódesme contar un pouco dunha delas?
- Pois unha delas conta de que Hércules chegou en barca ata as costas que me rodean actualmente.
- ¿Pola noite cando empeza a funcionar cantos destellos brancos e visibles emite e cada cantos segundos?
- Pois emite catro destellos brancos cada 20 segundos. 5ºB
O antigo faro romano (Información documental)
A torre de Hércules é o único faro romano que hoxe segue en pé .Exerce as mesmas funcións : servir de guía ós navíos que atravesan as augas das perigosas costas coruñesas. A súa historia está estreitamente vinculada á da cidade que, preto do seu lugar de emprazamento e na baía, estableceron os romanos (Brigantium )e que máis tarde foi repoboada polo rei Alfonso IX (Crunia)Edificado polos romanos , probablemente entre finais do século I e comezos do século II d. c. , o faro servíu de orientación ás flotas e barcos na súa ruta cara Britania. O posible arquitecto foi Gaio Sevio Lupo. A Torre de Hércules sufriu, ó longo dos anos, unha serie de alteracións que modificaron o seu primitivo aspecto.· construtor daTorre de Hércules foi o rei Hispan.Protexidoou familiar de Hércules segundo a lenda fixo grandes obras na península repoboando o territorio que , no seu honor e a partir de entón, nomeuse Hispania ou Espanna , o certo é que esto é falso
Marcos González 6º A
La Torre de Hércules (Cuento )
Érase una vez la Torre de Hércules. La Torre se aburría mucho y fue a visitar a la estatua de la Libertad . Nadói y caminó hasta que la encontró. Cuando la encontró se alegró mucho porque ya no se iba a aburrir más. Cuando la estatua de la Libertad la vio también se puso muy contenta porque ella también estaba aburrida. Entonces se fueron a recorrer mundo. La estatua de laLibertad pensó ¡que divertido va a ser esto! Al final cuando llegaron a casa la estatua de la Libertad no podía levantar la antorcha ni la Torre de Hércules alumbrar de lo cansadas que estaban.
Celia 3º B
A Torre de Hércules (Información documental)
A Torre de Hércules construíse no século I d. c. Construírona os romanos na idade antiga sobre o reinado de Julio CésarDende a Torre vese A Coruña e ao lonxe nada. O seu faro serve para guiar os barcos cando hai néboa. A historia é que Hércules loita contra o xigante Xerión, chámase así por iso. Está feita de pedra de granito e ten 234 escalones .Antes tiña unhas escaleiras exteriores. Está situada a 119 m. sobre o nivel do mar e o seu posible arquitecto é Gaio Sevio Lupo. Ten o privilexio de ser o único faro romano do mundo en funcionamento.
La Torre de Hércules ( Cuento)
Había una vez un hada muy juguetona que vivía aquí en La Coruña. Un día fue a junto la Torre de Hércules y le preguntó .-¿Oye , por qué estás ahí parada ? Vamos a bailar.- No puedo, estoy aquí plantada como una planta – contesta- Eso lo arreglo yo Veni Veni Opilus da mar obitus. Y en ese instante le aparecieron brazos y piernas.-Ahora si que puedo bailar.-Venga vamos a menear el esqueleto, bueno los ladrillos.Y así es como la Torre de Hércules andante, hizo feliz a muchos niños y niñas con sus bailes tan alegres.
Uxía 4º B
Crunia (Cuento)
Hace 2.000 años un gigante llamado Gerión maltrataba a los coruñeses, Hércules el hijo de Zeus se enteró , cogió su barco y zarpó rumboa a Galicia, cuando llegó vio un perro de dos cabezas, sacó la espada y mató al perro. Cuando llegó Gerión miró su perro muerto, supo que Hércules llegara a Galicia. Gerión le escribió una carta que decía ¡ Hércules te reto a un combate! Y Hércules aceptó y fue a luchar con Gerión. Los dos sacaron sus armas y lucharon día y noche hasta que Hércules le cortó la cabeza, levantó el arma al sol y la cabeza de Gerión.Después enterró la cabeza y mandó hacer una torre encima de ella. En ese momento Hércules vio una mujer muy guapa llamada Crunia y mandó que el pueblo se llamase así : Crunia
Álvaro Mouriz 3º B
A Torre de Hércules (Información documental)Faro de orixe romana situado na Coruña, segundo unha inscripción que se atopa preto del. Foi construído no século II polo arquitecto lusitano Caio Sevio Lupo de Aeminium (Coimbra).Remodelado en diversas ocasiones, o aspecto exterior e producto da reforma realizada en 1.791 polo arquitecto Eustaquio Gianini, polo que se presenta cadrada cunha altura de 68 m. Antes da reforma era un corpo prismático con base cadrada e un muro exterior de pedra con dúas portas na parte básica e fiestras asimétricas ata o piso superior. No interior conserva a estrutura romana. Para acceder ó faro habería unha rampla helicoidal que puido estar situada no exterior da torre ou no interior dela.Gianini marcou a rampla con franxas helicoidais que dividen o corpo central en cinco tramos . Ó redor da torre atópase o Parque Escultórico da Torre de Hércules ideado en 1992. A torre foi declarada BIC (ben de interese cultural) en 1931.O único do que temos constancia é da súa orixe e que foi datada en tempos do emperador Trajano.É o faro en funcionamento máis antigo de Europa. O faro está situado nun promontorio dende o cal doínase a cidade e que garda a entrada da ría , xusto o lado de onde prodúxose o embarrancamento do petroleiro MAR EGEO Francisco Castro e Martín Brea 6º A
O Gato Paco
No mes de novembro un novo personaxe pasa a formar parte dos amigos de Vaidelibros. É o gato Paco un gatiño pequeno e agarimoso que nos dirixe nas nosas procuras de libros pola nosa biblioteca e por outras.
Paco ten no seu nome as iniciais de Público Acceso Catálogo Online así que a súa misión é a de levarnos ata o lugar axeitado para buscar libros na rede de bibliotecas de Galicia e por suposto na nosa. (http://www.opacmeiga.rbgalicia.org/)
Cando facemos clic sobre el, lévanos a unha páxina na que podemos seleccionar un montón de bibliotecas de Galicia e entrar nelas para saber se teñen un determinado libro.
Nesta páxina web podemos buscar se na biblioteca hai un libro poñendo o título completo ou unha parte del. Tamén podemos mirar todos os libros que temos dun determinado autor e mesmo os que hai que traten dun tema que nos apeteza.
Por todo iso Paco é o noso amigo
Día das Bibliotecas 2008
A pasada semana conmemoramos o Día das Bibliotecas e para elo organizouse unha exposición na que distintos cursos do 1º Ciclo pasaron pola biblio para visitala e saber un pouco máis duns libros especiais: OS ÁLBUMES, Nenas e nenos acompañados dos seus profesores viron unha mostra dos álbumes ilustrados cos que contamos. Os profes tamén les ensinaron e falaron dalgúns en especial.: Ah! Oh! e A Gran viaxe do Sr. M
Ademais fixeron algúns traballos plásticos sobre eles
Por outro lado nesta semana tamén queremos destacar o fallo do Premio Nacional de Literatura Infantil que recaeu en AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ e con ese motivo expusemos algúns dos seus títulos máis representativos.
¡Felicidades Agustín!
Fai clic na foto se queres saber algo máis de Agustín
Estatísticas 2008
A continuación expoñemos uns gráficos coas estatísticas de préstamos nos meses de abril e maio do curso 2007-2008
A lenda de Librinda e Mero
A continuación podedes ver distintas versións sobre a procedencia de Librinda e Mero, quen eran os seus pais, como se coñeceron, ou como chegaron ata o cole.
|
Librinda vivía cos seus pais no encoro de Cecebre. Un día veu unha ráfaga de vento moi grande e saíu voando ata caer nun río. Librinda atopábase enriba do que ela pensaba que era unha pedra, pero os seus pais ensináranlle que as pedras nin eran brandas nin se movían, polo que a pedra reultou ser un peixe. Baixaron pendentes, atravesaron montañas e ...chegaron á Ría do Burgo. Librinda presentouse ó peixe que a levara ata alí. Chamábase Mero. Subiron ó paseo para ver onde estaban e Librinda recoñeceu aquel centro. Era o colexio onde nacera. Alí dentro, nunha caixa na que Carlos, o conserxe criaba vermes de seda. Carlos deixara marchar a Librinda e ós seus pais porque eran moi simpáticos. Mero decidiu entrar e Librinda seguiuno. Alí había unha biblioteca bautizada co nome “Vaidelibros”. Mero e Librinda xuntáronse para formar as dúas novas mascotas da biblioteca e para alegrar ós nenos cando acudan a ela. |
|
Ai, ai… a historia de Librinda e Mero… Todo comezou un 23 de abril de 2007 pola noite nunha festa alá por… Cambre mís ou menos. Mero convidou a Librinda a un tango ou unha salsa, xa non lembro ben. O caso é que Mero díxolle se bailaba con el e como non, díxolle que si; mentres bailaban falaron e se fixeron grandes amigos. Ao rematar a festa Mero acompañou a Librinda á súa casa e foi cando polo camiño viron un cartel no que poñía: “Urxente”, búscanse dúas mascotas para a biblioteca dun colexio: “Portofaro”E despois...¡ah si, xa sei!, ...decidiron presentarse ao casting no que só pasaron uns poucos. Despois das probas Mero e Librinda foron as mascotas da biblioteca Vaidelibros. Como se coñeceran un 23 de abril de 2007 decidiron inaugurar a biblioteca o 23 de abril de 2008. E así chegaron a ser os mellores amigos. Agora viven felices e todos os nenos do colexio están moi contentos das mascotas da súa biblioteca. |
|
Martín 5º A |
Lorena 6ºA |
|
|
Había una vez dos amigos llamados Librinda y Mero. A Librinda le gustaba mucho leer, pero no soportaba los deportes. Sin embargo a él le pasaba todo lo contrario. Un día Librinda decidió enseñarle todo sobre los libros a Mero y él, para no ser menos, le enseñó todos los deportes. Pero hay que reconocer que ellos no lo sabían todo. - ¡Tenemos que encontrar un lugar donde te puedan enseñar más sobre los libros! -exclamó Librinda. - Y yo sobre los deportes –replicó Mero. Así que decidieron preguntarle al Gran Sabio. - Debéis ir a la biblioteca Vaidelibros, en el colegio Portofaro Emprendieron la marcha y encontraron un río del mismo nombre que nuestro personaje masculino. Siguieron su cauce, él nadando y ella volando. En el camino decidieron parar a descansar y entonces avistaron un colegio y fueron a preguntar. - ¿Es esta la bilioteca Vaidelibros? –preguntaron a coro Unas niñas de 5º B que salían de la biblioteca les respndieron que sí. Ya dentro simpatizaron con los bibliotecarios que les permitieron vivir allí. Desde aquel día pueden seguir enseñándose cosas y además Mero descubrió que los libros no son sólo enciclopedias sino : aventuras, misterio… Porque aunque sólo parecen cartón y unos folios, en su interior encierran un mundo que aún está por descubrir. Y ahora, gracias a sus ganas de aprender están en Vaidelibros vigilando nuestra lectura. |
Había unha vez un peixe chamado Mero, como era moi aventureiro e perdeuse porque había unha tormenta. Río abaixo encontrou unha bolboreta chamada Librinda, os dous estaban cansados e ó encontrar unha barca se subiron. Chegaron a un colexio que se chamaba Portofaro, cando viron ós nenos xogando ao fútbol e o baloncesto alegráronse, miráronse ¡Xa estamos salvados!A bolboreta con gran esforzo abriu a súas ás para chamar a atención dos nenos. Pronto os nenos déronse conta e empezaron a perseguila, Librinda os estaba levando cara a Mero.Cando os nenos chegaron ó río viron un peixe case morto polo que decidiron metelo nunha bolsa e levalo ó colexio. Alí o meteron nun acuario, agora tiñan que pensar onde colocalo e pensaron que o mellor sitio era a Biblioteca. Librinda estaba moi contenta polo seu amigo pero pensou que nunca mais ía poder velo polo que empezou a darlle ás ás contra a ventá.Os nenos déronse conta do que pasaba polo que abriron a ventá. Librinda xa estaba mais contenta e Mero saltou da alegría. Nese momento os nenos do cole fixáronse no seu redor e viron moitos libros ¡ nunca viran tal cousa!
A partir dese momento cando ían ver a Mero collían un libro e a fiestra sempre permanecía aberta. Librinda e Mero convertéronse nas mascotas do colexio Portofaro e gracias a eles os nenos empezaron a ler e a Biblioteca foi o seu lugar favorito. |
|
|
Eva Montero 5º B |
Martín Castro Fariña 3º A |
|
| Había unha vez unha bolboreta chamada Librinda e un peixe chamado Mero. E alí estaban na biblioteca do colexio C.E.I .P Portofaro e claro, como non sabían que facer fixéronse amigos e foron buscar unha aventura nos libros.Cando entraron no libro de Alí Babá e os corenta ladróns o libro moveuse e Librinda e Mero asomaron as cabezas polo libro e. . .-¡Ou non! – Gritaron porque un neno estaba levando o libro a súa casa.Cando o neno gardou o libro na mochila oíu chorar a alguén e volveu coller o libro. Cando abriu o libro encontrouse con Librinda e Mero chorando. O neno cando viu a Librinda e a Mero preguntoulles:-¿Cómo vos chamades?-Eu Mero.-Eu Librinda. O neno quedou sorprendido coa historia dos animais e comprendeu.Entón o neno levounos a biblioteca e puxéronse moi contentos cando volveron a o seu fogar. E así foi como se fixeron as mascotas da biblioteca Vaidelibros. | Mero estaba nadando en la Ría del Burgo, chapoteando alegremente, cuando un hombre lo pescó y lo metió en una bolsa con agua. Mero pensaba que sólo era un juego, pero sus padres desesperados no pensaban lo mismo. Lo trasladaron a un sitio desconocido, en donde había muchos peces diferentes. Y así, en efecto, ese lugar era una tienda de animales. Al lado de su pecera, había una cajita con una mariposa dentro; su nombre era Librinda y le gustaba mucho leer. Ella le enseñó a leer los carteles que había en la tienda y se hicieron amigos íntimos. Juntos charlaban sin parar de su familia, porque estaba claro que los echaban de menos.Un día una amable señora los compró y los llevó a la biblioteca como mascota, esa biblioteca pertenecía a un colegio llamado C.E.I.P. Portofaro.
A Mero y a Librinda les encantaba estar allí porque podían leer muchos libros fantásticos y los niños les caían muy bien, pues estaban todo el día observándoles. |
|
|
Iria 2ºB |
Cristina Torrente Couceiro 5ºB |
|
| Érase una vez un pez llamado Mero que no se atrevía a salir de la ría en la que vivía.Un buen día decidió ir a la villa en la que estaba una mariposa llamada Librinda. Esta mariposa le contó las cosas maravillosas que había más allá de la ría, mares de bonitos colores y montaña, a Mero le gustó tanto la historia que. . .
Al final consiguió nadar por los mares de todo el mundo y conocer animales y lugares que jamás había imaginado. |
||
|
Noelia Muiño Pérez |
Moucho
O día 16 Vaidelibros acolleu unha vez máis a un dos personaxes máis queridos polos nenos: O Moucho Leroucho. O simpático personaxe contador de contos e incribles historias visitounos e estivo cos nenos de Infantil dentro da programación de actividades de animación á lectura do Concello de Cambre.
23 de abril
23 de abril Día Do Libro
O mércores 23 a Biblioteca ten organizada unha exposición das últimas novidades que entraron na Biblioteca.
Ese mesmo día todo o colexio pasará por Vaidelibros para vela e ter unha pequena sesión informativa sobre as normas de uso da mesma, clasificación e colocación, mascotas...
Repartirase unha pegatina conmemorativa co nome da Biblioteca e das mascotas.
Nos días seguintes manterase a exposición para que no tempo de recreo se poidan ver e disfrutar a gusto os novos fondos adquiridos.
¡Esperámosvos!
Estupenda a acollida da exposición e as actividades do Día do Libro. Gracias a todos por participar.
A continuación indicamos o resultado da enquisa que se realizou sobre as nosas mascotas.
 |
 |
|
|
Mero |
Librinda |
|
|
3º Ciclo |
80
|
27 |
|
2º Ciclo |
50 |
33 |
|
1º Ciclo |
45 |
56 |
| TOTAL |
175 |
116 |
De todas maneiras ás dúas queremos por igual e seguirán sendo as nosas mascotas e representando a Vaidelibros por todos os lugares que pasen.
A continuación invitámosvos a que vexades unhas fotos da actividade do Día do Libro:
|
||
 |
Día do Libro |
 |
 |
||
